De Utrechtse Heuvelrug, het wordt tijd dat ik daar weer eens naartoe rij. Deze Heuvelrug staat voor mij bekend om de schitterende bossen en brede paden. De Kaapse Bossen en de Amerongse Bossen bezocht ik al eens eerder en vandaag zijn de bossen van Landgoed Prattenburg aan de beurt.
Praktische informatie
De wandeling: Wandelroute Prattenburg
Afstand: 6,5 kilometer
Soort wandeling: rondwandeling
Startpunt: Parkeerplaats Groene Entree Prattenburg
Parkeren: Cuneraweg 412, 3911 RW Rhenen
Markering: Groene paaltjes
Landgoed Prattenburg
Het is een vrijdagochtend vroeg, wanneer ik op zoek ben naar de parkeerplaats De Groene Entree Prattenburg. Er zijn wegwerkzaamheden vlakbij de oprit naar de parkeerplaats en het is niet helemaal duidelijk hoe ik nu bij de parkeerplaats kom. Uiteindelijk besluit ik stiekem een u-tje te draaien, daar waar het niet mag om zo toch op de parkeerplaats uit te komen. Maar dit alles blijft natuurlijk onder ons…
Uiteindelijk heb ik de parkeerplaats bereikt, de auto geparkeerd en de wandelschoenen aangetrokken. Ik ga op zoek naar het eerste paaltje met groene top en zodra ik deze gevonden heb, sla ik rechtsaf het bos in en sta op Landgoed Prattenburg. Op een pad van wel vijf meter breed, in het donker met oude beuken die een dak vormen als in een kathedraal.
Wandelroute van het IVN
De wandelroute die ik vandaag loop is er eentje van het IVN. Het IVN is een instituut voor natuureducatie. Op verschillende manieren probeert het IVN volwassenen en kinderen op een leuke manier meer te leren over de natuur. Denk bijvoorbeeld aan het uitzetten van routes, workshops, georganiseerde wandelingen en excursies.
Deze wandelroute is er dus eentje uitgezet door het IVN. Ik volg de route via de gratis app op mijn telefoon en krijg bij verschillende plekken een pop-up met meer informatie. Ik leer over het landgoed, het kasteel, bijzondere bomen, het werk van de beheerders van het landgoed en de historie. Dat is een manier van wandelen die bij mij past: wandelen, genieten en leren.
Het donkere bospad aan het begin van Landgoed Prattenburg
Het kasteel van Landgoed Prattenburg
Tegemoet komen mij verschillende wandelaars met honden en hardlopers. Ik volg het brede pad dat in eerste instantie langzaam omhoog loopt en aan de andere kant langzaam naar beneden. Wanneer het pad gaat dalen loop ik vanuit het donker ineens in het licht. De brede laan tussen de beukenbomen, maakt plaats voor een smaller pad tussen gras borders.
Het duurt niet lang of ik kom uit bij het eerste informatiepaaltje. Zo’n zelfde groene paaltje als ik volg voor de route, maar dan met een grote 1 erop. In eerste instantie zie ik rechts van het pad een klein gedenkteken. Het is ter nagedachtenis aan verzetsstrijders in de Tweede Wereldoorlog. Ik sta er heel even bij stil.
Het doorkijkje naar Kasteel Prattenburg
Nog geen vijf meter verder ligt er aan de rechterzijde een klein weiland met daarachter een bomenrand. In de bomenrand is een kleine doorkijk naar Kasteel Prattenburg aan de andere kant.
Kasteel Prattenburg
Aan de rand van Landgoed Prattenburg staat Kasteel Prattenburg. Het kasteel is gebouwd in 1887, deels op de fundamenten van een boerderij. Waarschijnlijk heeft die boerderij ook zo geheten aangezien de naam Prattenburg al voorkomt in oude papieren van 1502. Het kasteel heeft de status van Rijksmonument, samen met alle dienstwoningen die nog verspreid over het landgoed te vinden zijn.
Loof- en naaldbossen
Het uitzicht op het kasteel laat ik los en ik sla linksaf het bos in. Het is, zoals ik op een bord langs het pad zie, ook de start van de belevingsroute. Al snel zal blijken dat de belevingsroute en deel van mijn route beslaat. Verschillende opdrachten voor kinderen kom ik onderweg tegen, zoals het geven van een cadeautje aan Hotemetoot, de totempaal.
Ondertussen loopt het pad van loofbossen naar naaldbossen. de app van IVN legt ondertussen uit waarom bepaalde delen van het bos er uitgedund uitzien. Waarom er soms naaldbomen staan en waarom op andere plekken loofbomen. Het is een leuke wandelroute op deze manier.
Wandelroute over de heuvelrug
Het is wel duidelijk te merken dat ik hier een wandelroute te pakken heb, die over de Utrechtse Heuvelrug gaat. Heel langzaam gaat de route omhoog en dan weer naar beneden. Niet heftig, zoals ik soms op de Veluwezoom meemaak, maar wel zeker stijgend en dalend. De route over Prattenburg gaat voor een deel door een smeltwaterdal.
Dit dal is gevormd aan het einde van de voorlaatste IJstijd. Toen de dikke ijslaag smolt, liet het smeltwater en de ontstane modderstromen vele dalen en geulen achter in het landschap. Door één van deze geulen loopt dit deel van de wandelroute.
Het pad gaat rechtdoor terwijl er links en rechts van het pad heuvels liggen. Links ligt er en loofbos en rechts een naaldbos van douglassparren. Ik draai regelmatig even om mijn as om de omgeving te bekijken. Op elke kruising schiet ik foto’s van de zichtlijnen die ik heb over de paden.
Schitterende lichtinval door de bomen
De eerste eekhoorntjes
Niet veel later heb ik door dat er boven mij in een boom beweging is. De beweging is te groot om van een vogel te zijn, of het zou een roofvogel moeten zijn haha, en dus zoek ik naar dat kleine rode beestje: de eekhoorn. Al snel heb ik hem door en hij mij. HIj gaat er vandoor hoger de boom in, om daarna naar een tak op een andere boom te springen. Zo springt hij van tak naar tak en van boom naar boom.
En terwijl ik daar sta te kijken realiseer ik mij dat dit voor het eerst is, sinds een aantal jaar, dat ik een eekhoorntje tegenkom tijdens mijn wandelingen. De afgelopen twee jaar heb ik vaak eekhoorntjes gezien. Vooral veel van dezelfde bij het vakantiehuisje in Twente waar ik regelmatig kom. Des te leuker is het om deze tegen te komen. En niet veel later word ik beloond met nog een tweede eekhoorntje.
Het verste punt op Prattenburg
Voordat ik het doorheb sta ik ineens op het mooiste punt van Prattenburg, of in ieder geval van deze wandelroute. De zon schijnt er vrolijk op los en ik kom aan bij het einde van het bospad. Voor mij staat een imposante beukenboom, met eronder twee bankjes. Wanneer ik plaats neem op één van de bankjes heb ik het allermooiste uitzicht op een paars heideveld voor mij.
Het heideveld van landgoed Prattenburg
Het heideveld is een overblijfsel van de heidevelden waarmee de Heuvelrug vroeger helemaal bedekt was. In de tijd voordat landeigenaren bomen gingen planten voor het geld dat het hout zou opbrengen.
Op het bankje naast mij komt een dame zitten en we raken in gesprek. Over mijn blog, wandelen in je eentje, nieuwe gebieden ontdekken en rondjes in je eigen achtertuin. Een heerlijk gesprek, dat je alleen kunt hebben, wanneer je alleen ergens op een bankje zit. Gewoon twee dames, die beiden genieten van hun eigen solowandeling en voor 15 minuten hun wandeling delen.
Het smalle pad over het heideveld
De beukenlaan
Na een tijdje te hebben genoten van het heideveld voor mij is het tijd om de wandelroute weer op te pakken. Links langs het heideveld loopt een klein smal pad en daar mag ik heen. Ik zet een aantal stappen, maak wat foto’s, zet nog weer wat stappen en fotografeer nog meer. En zo gaat het een kwartier door. OP de hoek van het heideveld met het bos duik ik links het bos weer in.
Na een tijdje kom ik uit op de beukenlaan, één van de informatiepunten van deze route. Landgoed Prattenburg bestaat uit een netwerk van beukenlanen. Bomen die ondertussen al meer dan 110 jaar oud zijn en soms niet meer in goede staat. De beukenlaan waar ik nu op loop bestaat uit super jonge beuken. De oude exemplaren moesten helaas gekapt worden, maar aangezien Prattenburg het stelsel van de lanen wil behouden, zijn er jonge exemplaren teruggeplaatst.
Sgt. F.A. McCluskey
Midden op de beukenlaan ligt, links van de weg, nog een herdenkingsmonument uit de Tweede Wereldoorlog. De tweede op Landgoed Prattenburg. Dit monumentje is gemaakt voor de jonge Noord-Ierse sergeant F.A. McCluskey.
Sergeant McCluskey vertrok op 6 oktober 1942 samen met 6 anderen van het RAF-vliegveld Topcliffe voor een bombardementsvlucht naar Duitsland. Op de terugweg werd het vliegtuig aangevallen en in brand geschoten. Het crashte uiteindelijk in de omgeving van landgoed Prattenburg.
Van de zeven bemanningsleden werden er zes krijgsgevangen gemaakt. Sergeant McCluskey kwam als enige om het leven, omdat er iets misging met zijn parachute.
Over de precieze doodsoorzaak van McCluckey bestaan nog altijd twijfels. Volgens twee ooggetuigen zou hij bij zijn landing in een boom om het leven zijn gekomen. Volgens de officiële lezing is hij verdronken in de Rijn. (bron: RTVU)
Ik neem plaats op het bankje tegenover het monument en kan niet anders dan stilstaan bij het offer dat deze jongeman heeft geleverd. Zijn leven voor onze vrijheid. Terwijl ik hier zit, komen er van rechts een aantal mannen aanlopen. Ze lopen in burgerkleding, maar te zien aan hun stevige stap, de manier waarop ze lopen en de camouflage van hun bepakking, is te zien dat dit twee militairen zijn. Ze wandelen stevig langs, groeten mij en salueren de sergeant… Oh kippenvel over mijn hele leven. Een ode van militairen van nu aan die van toen. Zoveel respect!
Het monument voor Sgt. McCluskey
Via sportlaan naar parkeerplaats Prattenburg
Vanaf mijn bankje bekijk ik het laatste stukje van de route in mijn app. Ik schat in dat ik nog een kwartiertje te gaan heb. Voordat ik dat laatste kwartier aanga eet ik eerst nog een boterham en neem een paar slokken water. Heerlijk in het zonnetje op dat bankje, in gezelschap van de sergeant.
Via een sportlaan kom ik uiteindelijk terug bij het punt waar ik vanmorgen het bos in kwam. Die sportlaan is een lang bospad met aan weerszijde verschillende sportattributen. Zo’n soort trimparcours dat men kan volgen. Ik denk er heel even over na… zal ik? Haha nee hoor, mij niet gezien. Ik houd het bij mijn wandelingen en besluit dan ook langzaam terug te lopen naar mijn auto om mijn wandelschoenen weer te verwisselen voor mijn gympen. Weer een stukje Heuvelrug ontdekt, weer een nieuw landgoed leren kennen en wat is dat Landgoed Prattenburg leuk.
Wandelroute Prattenburg: een heerlijke boswandeling
De wandelroute over Landgoed Prattenburg is een heerlijke route door het bos. Van loofbomen naar naaldbomen en van licht naar donker. En dan dat heideveld! Het is een route die hier en daar licht heuvelachtig is en waar de historie van de IJstijd te voelen is.
Ik heb genoten van de afwisseling tussen bomen en sfeer in het bos. De informatiepunten leverden meer achtergrondinformatie over het landgoed en de manier van het beheren van de boslanden.
De wandelroute is super goed te volgen via zowel de paaltjes maar ook de app. In de app kun je de route thuis downloaden, zodat het je tijdens het wandelen geen data kost als je de route volgt. Wat mij betreft is dit een aanrader wanneer je zoekt naar een route over de Utrechtse Heuvelrug en wanneer je houdt van boswandelingen.
Meer tips voor Utrecht
Deel deze wandeling op Pinterest
Over mij
Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
