De Loonse & Drunense Duinen… Een bijzonder gebied met stuifduinen en eeuwenoude bossen in Brabant. Voor deze wandeling zette ik zelf een route uit via wandelknooppunten. Het is een route van ongeveer 13 kilometer door zand, bos en over hei.

De Brabantse duinen

Ik ben er nog niet vaak geweest, maar heb er veel over gehoord. Nou ja, een pop in de Efteling heeft mij erover verteld bij Villa Volta. Iets met bokkenrijders, rovers en dieven. Een plek dus die ik graag verder wil ontdekken… 

Zoals ik vaak doe, speur ik, voordat ik naar een gebied ga voor een wandeling, eerst het internet af naar de historie van het gebied. Hoe oud is het? Zijn er interessante gebouwen te vinden? En zijn er mythen of sagen over het gebied te vertellen? 

De Loonse & Drunense Duinen is één van de Nationaal Parken van Nederland, gelegen in Brabant. Het gebied staat vooral bekend om de grote stuifzandvlakten. Deze worden omringd door bosgebied. Het is één van de grootste zandgebieden van West-Europa.

Rond 1850 bestond het gebied uit ongeveer 1400 hectare stuifzand en momenteel is er nog 270 hectare van over. Natuurmonumenten, de beheerder van het Nationaal Park, doet er alles aan om deze hectare te beschermen. 

Entree tot de Loonse & Drunense Duinen

Ik start vanaf de parkeerplaats in Udenhout en wandel, nog half in de schemering, naar een uitkijkpunt over de zandduinen. Ik hoop het licht te zien worden over de zandvlakte, maar moet daarvoor eerst in de schemer door het bos wandelen. Best spannend kan ik je vertellen. 

De grootste zandbak ever

Als ik door het bos ben en aankom bij het uitkijkpunt sta ik aan de rand van de grootste zandbak die ik ooit heb gezien. Langzaam wordt het licht over de zandvlakte. Een konijn huppelt vrolijk op tweehonderd meter voor mij van de ene struik naar de andere. Dat konijntje en ik zijn de enige die ik hier kan zien. Voor heel even voel ik mij alleen op de wereld. 

Nadat ik hier een tijdje heb staan kijken naar hoe het lichter wordt en of ik iets anders levends kan spotten dan mijzelf en dat konijntje, ga ik op zoek naar het eerste knooppunt. Ik wandel over de top van de zandduin. Links strekt de zandvlakte naast mij uit, rechts loopt de duin naar beneden over in het bos. Ik wandel dus op de rand van zand en bos. 

Wanneer je mijn ebook download, krijg je ook regelmatig gratis tips en inspiratie voor jouw wandelavonturen.
Je gegevens zijn veilig bij mij. Voor meer info bekijk de privacyverklaring.

Bikkelen over de Loonse & Drunense Duinen

Ik wandel van het ene naar het het volgende knooppunt, bikkelend door het zand. Het is een pittige start langs het bos en over hoge duinen, o.a. de Capucijnerberg. Het is een ‘berg’ van 24 meter hoog, vernoemd naar het Capucijnerklooster in Biezenmortel. De hoge top van de duin zorgt voor een pittige klimpartij, maar ook een fantastisch uitzicht. Het is een bijzondere ervaring om door duinen te struinen die niet in mijn eigen ‘achtertuin’ liggen.

Het wordt steeds lichter en ik kom steeds meer mensen tegen. Voornamelijk hardlopers op dit tijdstip. Ik zie ze in hun fluoriserende outfits over de duinen rennen alsof hun leven er vanaf hangt, zonder oog voor hun omgeving. Ik ben andersom. Ik sta vaak stil en kijk continu om mij heen. Over de eerste drie kilometer over de duinen doe ik maar liefst ruim een uur. Deels doordat ik mijn omgeving in mij opneem en fotografeer, maar deels ook zeker omdat het wandelen door het zand niet heel erg snel gaat 😉

Vanuit zand naar bos

Wanneer ik de laatste zandduin over wandel van die eerste kilometer, ben ik blij dat ik in het bos terecht kom. De komende kilometers door de Loonse & Drunense duinen heb ik een pad voor mij zonder zacht zand en zonder heuvels. Het pad gaat kronkelend door het bos heen. Na een tijdje kruis ik een mountainbike pad (MTB-pad). Al snel blijkt dat dit het eerste MBT-pad is dat ik tegenkom, maar zeker niet het laatste. 

Aangekomen bij één van de volgende knooppunten sta ik rustig te kijken waar ik heen moet. Ondertussen luister ik naar de vogeltjes die vrolijk zingen. Ineens schrik ik mij helemaal de p**p. Er klinkt keihard een ‘NEE!!!’  vanuit het bos. Voordat ik doorheb waar het vandaan kan komen, komt er een grote hond op mij af…gehuppeld. Ja ik maak geen grapje, het is net alsof deze berner senner huppelt. Het is duidelijk een uit de kluiten gewassen puppie die enorm enthousiast en nieuwsgierig op mij afkomt. 

Hij wordt gevolgd door vier hardlopers, waarvan één dame nogmaals heel hard ‘NEE!!!’ gilt naar de hond. Blijkbaar mag de hond niet naar mij toekomen, maar heeft ie nog niet genoeg puppiecursussen gehad om goed te luisteren. In plaats daarvan gilt de mevrouw het hele bos bij elkaar. Ik vraag mij af of deze mevrouw het leuk zouden vinden als er zo hard bij haar thuis werd gegild… want dat is wat ze hier ook doet eigenlijk.

Op weg naar Giersbergen

Ik ben op weg naar knooppunt 91, middenin Giersbergen, en gehucht eigenlijk middenin de Loonse & Drunense Duinen. Voordat ik de wandeling ging maken heb ik Giersbergen opgezocht op internet. En het bleek een leuke historie te hebben.

Giersbergen is een gehucht met nog geen 30 inwoners. Het ontstond ruim 750 jaar geleden en eeuwenlang hebben de inwoners gevochten tegen het stuivende zand. Rondom het gehucht zijn nog een aantal oude wegen en bouwwerken (zoals boerderijen) te vinden die dateren uit de middeleeuwen.

Giersbergen is één van de plekken in deze wandeling door de Loonse & Drunense Duinen waar ik mij op heb verheugd. Ik ben benieuwd naar dit eeuwenoude gehucht, naar de restanten van vroeger. Naar de geschiedenis. Maar helaas blijkt het gehucht uiteindelijk het minst aantrekkelijke deel van de wandeling. 

Hoe dichter ik bij het dorp kom, hoe meer wandelaars en vooral MTB-ers ik tegenkom. Het is bijna toeristisch te noemen. Middenin het dorp is een restaurant dat koffie-to-go aanbiedt. Heerlijk! Ik besluit koffie te halen en een korte pauze in te lassen. Wanneer ik op een stoeprandje naast het restaurant zit moet ik het toegeven…. Giersbergen is niet een bijna toeristisch… Het is super toeristisch!! Blijkbaar is dit het vertrekpunt voor heel veel wandelaars en MTB’ers. Er ligt een grote parkeerplaats voor mij en het is een komen en gaan van mensen.

Terug naar de (Loonse & Drunense) duinen

Vanuit Giersbergen is het weer terug het bosrijke deel van de duinen in. Het is een schitterend deel van het bos, waar het met vlagen ook uitgestorven is. Er zijn momenten dat ik mij ineens realiseer dat er geen wandelaars, ruiters en MTB’ers in de buurt zijn. Ik dwaal over zandpaden, tussen voornamelijk dennenbomen door en ga heuvel op en heuvel af. 

Wat mij opvalt in dit gebied dat ik behalve vogels, geen andere dieren tegenkom. In de vroege ochtend heb ik alleen het konijntje gespot, maar geen reeën of buizerds. Ik zie ook geen sporen, anders dan fietssporen 😉

Het is hier wel schitterend. Zo anders dan dat ik gewend ben bij mijn boswandelingen. Het contrast tussen het goudkleurige zand, het felgroene mos en het wit van de boomstammen is zo mooi! Vandaag is een grijze dag, maar stel als je deze wandeling loopt op een dag dat er iets meer zonneschijn is…

De zandbak weer in

Vanuit het bos terug de zandbak in. Mijn eerste echte kennismaking met de Loonse & Drunense Duinen is er eentje waarbij ik de uitgestrektheid heb leren kennen. Kilometers aan zand en heuvels liggen er nu ook weer voor mij. 

Ik bikkel weer een aantal heuveltoppen over en geniet van de uitzichten. Ik moet wel toegeven dat het behoorlijk pittig is. Ik heb mij lichtelijk verkeken in de 13 kilometer in combinatie met het vele zand. Ik weet nu al dat ik morgen flink spierpijn heb in mijn benen. Maar ook dit laatste stuk door het zand doorsta ik netjes. Uiteindelijk kom ik terug in het bos voor het laatste stuk.

–> Tip! In Overijssel vind je een soortgelijke zandbak. De Ommense Sahara is een unieke plek voor een wandeling >> 

Terug door het nu extreem drukke bos

Wanneer ik over een heuvel wandel kom ik aan de andere zijde terecht op een uitgestrekt bosgebied, dat niet doorkruist wordt door paden. De bodem is groen van het mos en overal staan berken en naaldbomen. Er hangt een soort van magische sfeer in dat deel van het bos. 

Het is ondertussen behoorlijk druk in de Loonse & Drunense Duinen. Ik kom regelmatig mensen tegen met wandelstokken, te fiets of te paard. Af en toe moet ik even van het wandelpad af om mensen door te laten. Ik houd niet van drukke natuurgebieden en dus is het goed dat ik op weg terug ben naar het startpunt. Maar toch geniet ik nog van elke stap die ik zet.

Teruggekomen bij de auto zie ik ook dat de parkeerplaats overvol is. Het is duidelijk dat Nederlanders op zoek zijn naar de dingen die we nog wel mogen doen in deze lockdown. En dat is begrijpelijk, maar dit is precies de reden waarom ik zo vroeg in de ochtend ga wandelen. Voor mij is het tijd om het gebied en Brabant weer te verlaten. 

Meer leuks in Brabant

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.