Lentevreugd in de lente

Lentevreugd… Ik ben er al zo vaak geweest en heb er regelmatig over geschreven. Het is heerlijk dichtbij mijn huis en er is genoeg semi-wild te vinden om te fotograferen. Voor mij dus een heerlijke plek om heen te gaan als ik maar een uurtje of drie heb om te struinen. Nu is het lente op lentevreugd en dat betekent….kalfjes en veulentjes. Tijd voor een check in het gebied op nieuwe bewonertjes. 

Het is een dinsdag, einde van de middag. Er staat een frisse wind, maar de zon schijnt ook lekker. Perfect dus voor een frisse neus. Ik parkeer de auto op de parkeerplaats bij nog vier andere auto’s. Ik pak mijn camera uit mijn tas, hang mijn rugzak op mijn rug en stap door het klaphekje van het gebied. 

De sprookjesboom

Over het terrein loopt een wandelpad van iets meer dan 3 kilometer dat rond gaat over het gebied. Het is eigenlijk het standaard rondje dat ik elke keer maak, met soms een korte uitstapje van het pad af. Na de eerste paar honderd meter staat er een grote opvallende boom naast het pad. Ok, ga mij nu niet vragen om wat voor soort boom het gaat. Ik moet namelijk toegeven dat ik het niet weet. Voor mij is het vooral een soort sprookjesboom.

Ik stel mij zo voor dat het de perfecte boom is om in te klimmen en dan te genieten van de zonsondergang. Of om er met touwen en een plankje een schommel aan te maken en dan in de middagzon heen en weer te zwieren net als de wind. Of gewoon om onder te gaan zitten, met je rug tegen de stam en een leesboek in je handen. Wegdromend met Alice naar Wonderland, Peter Pan naar Never Never Land of met Ariël naar diep in de zee.

Voor de bewoners voor Lentevreugd lijkt het vooral een plek te zijn van samenkomst. Een plek om te kunnen schuilen van de felle zon, de harde wind of de regen. Vandaag is het de plek van de konikpaarden voor een groepsmeeting.

Herkenbare Lentevreugd foto’s

De boom biedt een heel herkenbaar plaatje voor dit gebied. Iedereen die Lentevreugd kent, kent ook deze boom. Ik stap een stukje van het pad af, beklim een heuveltje en kom voor de paarden uit, die bijna allemaal met hun neus richting de ingang staan. Ze kijken me één voor één aan. Is ze goed volk, schijnen ze te denken. 

Wanneer ik de kudde heel langzaam benader let ik goed op de oren. Blijven ze recht omhoog staan? Gaan ze niet plat naar achteren? Blijven de paarden ontspannen staan? Vandaag zijn ze helemaal op hun gemak. Een aantal van de paarden gaat rustig liggen en andere staan met een ontspannen achterbeen met hun dicht. Er is er maar eentje die mij blijft volgen. Zij is duidelijk degene die de wacht houdt.

Genoeg is genoeg

En terwijl zij de kudde bewaakt, kan ik de tijd nemen om hen te fotograferen. Een aantal close-ups, een aantal overzichtshots. Het geeft een heerlijk beeld van die middag voor de paarden. In alle rust, onder die fantastische boom. Wat zal er door hun hoofden gaan? Zouden zij net zo genieten als dat ik doe?

Als ik al een twintig minuten in het gezelschap ben van de paarden, waarbij ik genoeg afstand houd, komen er een aantal mensen het gebied in. Ook zij worden aangetrokken door het beeld van de konikpaarden onder die mooie boom. Met veel gepraat (lees lawaai) en met snelle stappen komen ze dichterbij. Voor de paarden duidelijk het moment om in beweging te komen. Genoeg aandacht. Langzaam staan ze om de beurt op en komen, op aanvoeren van de leidster, in beweging. Al grazend trekken ze door naar een ander deel van het gebied.

Genoeg is genoeg

En terwijl zij de kudde bewaakt, kan ik de tijd nemen om hen te fotograferen. Een aantal close-ups, een aantal overzichtshots. Het geeft een heerlijk beeld van die middag voor de paarden. In alle rust, onder die fantastische boom. Wat zal er door hun hoofden gaan? Zouden zij net zo genieten als dat ik doe?

Als ik al een twintig minuten in het gezelschap ben van de paarden, waarbij ik genoeg afstand houd, komen er een aantal mensen het gebied in. Ook zij worden aangetrokken door het beeld van de konikpaarden onder die mooie boom. Met veel gepraat (lees lawaai) en met snelle stappen komen ze dichterbij. Voor de paarden duidelijk het moment om in beweging te komen. Genoeg aandacht. Langzaam staan ze om de beurt op en komen, op aanvoeren van de leidster, in beweging. Al grazend trekken ze door naar een ander deel van het gebied.

Bijzondere vogels

Naast het grote wild staat Lentevreugd ook bekend om de aanwezigheid van bijzondere vogels. En ik ben geen vogelaar, maar als ik een bijzondere vogel zie, dan zegt de fotograaf in mij dat ik hem moet vastleggen. Meestal, net als vandaag, is er wel een vogelaar die mij naar aanleiding van de foto kan vertellen wat ik heb gespot. Ik leer door het wandelen en fotograferen steeds meer vogelsoorten kennen. 

Vandaag is het een ware roodborsttapuit. Hij zit bovenin een struik en zingt uit volle borst. Een schitterende man, met een fel oranje borst en een zwarte kop.

Roodborsttapuiten vind je op heides, in de duinen, in ruige, open moerasgebieden en in halfopen boerenland. Het zijn vogels van open tot halfopen, vaak droge terreinen met enige struweelopslag of hoog opschietende kruiden. Het goed verborgen nest wordt op of net boven de grond gebouwd. Vanaf een uitkijkpost in het territorium wordt het grootste deel van het uit insecten en ander klein gedierte bestaande voedsel opgespoord. De mannetjes zijn goed herkenbaar met zwarte kop, witte halszijden en feloranje borst. bron: vogelbeschermingnederland.nl 

Hij schijnt het helemaal niet erg te vinden dat ik hem sta te fotograferen. De meeste vogels vliegen snel weg maar hij blijft zitten en vooral zingen. Het is een waar schouwspel!

Schattigheid alarm

Het is mij, na jaren van fotograferen van Schotse Hooglanders, absoluut duidelijk dat de kleine exemplaren een ontzettend hoog schattigheidsgehalte hebben. Ze zien er uit om te knuffelen. Zo ook het eerste exemplaar dat ik tegenkom. Hij ligt rustig in het gras en ik besluit bij hem te gaan liggen. Op mijn buik op een meter of 15 afstand. Ik kan schitterende close-ups van hem maken. Hij ligt er zo mooi en rustig bij.

Op de achtergrond komt ineens een nog kleinere bol wol tevoorschijn. Het is zo te zien ook een mannetje en een stuk donkerder van kleur. Ik sta op en loop een paar meter verder. Zo heb ik beter zicht op de kleine man, maar ook op zijn grote moeder, met haar hoorns 😉 Terwijl zijn moeder rustig ligt te herkauwen, banjert en hobbelt haar peuter lekker rond. Hij heeft nog geen oorbellen in, dus ik schat echt dat hij hooguit een week oud is. En hij is duidelijk de wereld aan het ontdekken.

Een veld vol boterbloemen

Wanneer zijn moeder op staat en hem aanmoedigt verder te lopen, is het voor mij ook tijd om door te wandelen. Er volgt een heel veld vol met gele boterbloemen aan mijn linkerhand. De gele kleur geeft een absoluut gevoel van lente en de bloemen wuiven langzaam in de wind. 

Middenin het veld kom ik tot stilstand en ik geniet gewoon even van het feit dat ik hier sta. De zon, de bloemen en zelfs de frisse wind. Het draagt allemaal bij tot een klein geluksmomentje. Als de wind heel even gaat liggen is het voor mij het moment om foto’s te schieten. Er vormen zich schitterende plaatjes in mijn camera van een groene achtergrond met goudgele bolletjes. Ook hiervoor kun je naar Lentevreugd komen. Bloemetjes en plantjes genoeg om te fotograferen. 

Zwaluwen, kraaien en de buizerds

In de lucht boven Lentevreugd is het trouwens een drukte van jewelste. Ik wandel over nog een heel stuk van het pad, terwijl boven mij in de lucht de zwaluwen af en aan vliegen. Ze schieten alle kanten op. Van links naar rechts, vlak over de grond en rakelings over mijn hoofd. Ik laat mij door een vogelaar vertellen dat het hier gaat om de boerenzwaluw en de huiszwaluw. 

Ineens hoor ik vlakbij de roep van een buizerd. En nog een. Mijn ogen schieten omhoog om daar een wedstrijd te zien tussen twee buizerds en een kraai. Waar de wedstrijd om draait is mij niet duidelijk, maar het is wel te zien dat de twee buizerds de aanwezigheid van de kraai niet zo op prijs stellen. Ze schieten alle kanten op in de lucht. De kraai is iets wendbaarder, maar de buizerds zijn met z’n tweetjes. Als de een de kraai niet bij kan houden neemt de andere het over. Zo gaat het door totdat ik ze uit het oog verlies. Ze verdwijnen achter de duintoppen in de verte.

Terug bij de kudde

Wanneer ik mijn rondje bij hem gewandeld kom ik terug bij de kudde en mijn nieuwe peutervriend. Ondertussen komt de hele kudde samen. Aan het begin van mijn wandeling liepen er overal kleinere groepen runderen bij elkaar. Op dit moment bewegen ze zich langzaam naar elkaar toe. Ik zoek een plekje vanwaar ik ze goed kan zien.

En terwijl ik daar op de grond zit, speelt zich voor mij een heel tafereel af. De kleine peuter, laten we hem Joep noemen, is duidelijk wakker en in een bui om te spelen. Hij heeft nog twee vriendjes gevonden: een tweeling met goudblonde lokken en duidelijk een paar weken ouder dan Joep. Maar dit weerhoudt Joep er niet van om hen flink uit te dagen en mij ook…

Jeetje mina wat zit ik hier te genieten. Joep rent van links naar rechts, springt in de lucht, bokt en geeft kopstootjes aan de tweeling. HIj ontdekt het gras en daagt uit tot spelen. Ineens heeft hij mijn door. Terwijl ik probeer afstand te houden van hem, vind hij mij maar wat interessant. Waarschijnlijk wordt zijn aandacht getrokken door het geklik van mijn camera. Hij staat op tien meter afstand van mij doodstil, kijkt me aan en rent ineens op mij af. Op een vijf meter afstand remt hij heel hard af om rechtsaf te buigen. Hij herhaalt dit meerdere keren.

De crèche van Lentevreugd

Dan is het genoeg volgens de moeders. Het is tijd om te verzamelen en door te wandelen naar het meer aan de andere kant van het gebied. De kleintjes worden bij elkaar geroepen en begeleid door twee volwassenen. Het gaat in totaal om vijf kleintjes (inclusief Joep en de tweeling). Het lijkt wel een crèche. 

Ik kijk op mijn horloge, half vijf. Ik ben er nu al twee uur en ik heb eigenlijk nog geen zin om naar huis te gaan. Ik besluit de groep dan ook op afstand te volgen. Terwijl de kudde de kortste weg neemt trek ik met een grote boog om hen heen met als doel om voor hen uit te komen. Als ik achter een struik vandaan kom, houd ik even de pas in. Ik check eerst goed of er geen hoorns om de hoek staan. Ik blijf het altijd maar zeggen, het blijven semi-wilde dieren en ik ben op visite in hun woongebied. 

Maar gelukkig geen volwassen hooglander. In plaats daarvan staat de helft van de tweeling mij aan te kijken. Snel zak ik op de grond. Van onderaf is het het mooiste om foto’s te maken. Zo pak ik nog net een stukje lucht mee. Deze kleine maakt er een heel spektakel van. Hij draait zijn koppie naar links, naar rechts en laat mij zijn billen nog even zien, voordat zijn moeder met een luide loei aangeeft dat hij toch echt door moet lopen.

Joep zegt gedag

Mijn weg vervolgt zich tot ik inderdaad voor de kudde uitkom. Het is duidelijk dat de moeders rustig lopen te grazen terwijl de kleintjes zich vermaken met z’n vijfjes. Ze rennen, maken bokkensprongen en gaan af en toe bij moeders wat drinken. Ik ga er rustig bij zitten op een verhoging. Een perfecte plek voor wat foto’s. 

Het is overduidelijk dat Joep de jongste is. Hij is nieuwsgierig naar alles dat hij ziet en ruikt. Hij kijkt verbaasd naar vogels in de lucht, schrikt als hij een onbekend geluid hoort en recht continu rondjes. En dan…. hij ziet mij zitten. En dat is het moment dat hij besluit om gedag te komen zeggen. Hij rent op mij af en blijft op 3 meter voor mij stilstaan.

Tof!! denk ik in eerste instantie. Ik richt mijn camera en schiet een aantal foto’s. Maar al snel hoor ik geloei van achter mij komen. Moeders vindt het niet goed dat Joep gedag komt zeggen. En voordat moeders besluit om het gevaar, lees mij dus, te elimineren, besluit ik om Joep weg te jagen. Ondanks dat ik verliefd ben op hem, moet hij mij niet te leuk gaan vinden natuurlijk.

Joep van Lentevreugd

En zo ontmoette ik Joep van Lentevreugd voor het eerst. Ik weet zeker dat het niet de laatste keer zal zijn. Hoe tof zou het zijn als ik hem de komende weken kan blijven volgen. Als ik hem blijf herkennen natuurlijk, want hij zal snel uitgroeien tot een mooie sterke man. Maar hoe groot hij ook wordt, ik zal mijn kennismaking met hem niet snel vergeten. 

Mijn herinneringen aan Joep voeg ik toe aan het rijtje met al die andere herinneringen die ik al heb gemaakt op Lentevreugd.