Rondje ’t Woudt, het kleinste dorp van Nederland

‘t Woudt, het kleinste dorpje van Zuid-Holland en Nederland. Met één straat, drie boerderijen, een kerk en een café is het dé spot in Midden-Delfland voor fietsers. Als klein meisje ging ik op fietsavontuur met mijn ouders en vaak stopten we in ‘t Woudt voor een kop koffie. Nu ik ben ‘overgestapt’ op wandelen, wilde ik het dorp nog eens ontdekken.

Een tip vooraf: ga deze wandelroute niet lopen op een zondag. Althans, zoek dan een andere parkeerplaats. Op zondagen is de parkeerplaats bedoeld voor de kerkbezoekers. 

’t Woudt

Op een zonnige vrijdagochtend draai ik de doodlopende weg in naar ‘t Woudt. Aan het einde van deze weg ligt het kleine dorp met de parkeerplaats achter de kerk. Al sinds 1277 komt ‘t Woudt voor in geschriften over dit gebied. Het is dan ook niet gek dat het dorp beschermd is. Na het parkeren en verwisselen van mijn schoenen ga ik op pad; het dorp weer uit en direct linksaf een fietspad op. 

Een groot deel van deze wandelroute gaat over fietspaden en graspaden. Het is half tien wanneer ik op pad ga en lekker rustig op het fietspad. Ondanks dat de zon fel schijnt is de wind best fris. Die krijgt dan ook vrij spel zo over de weilanden. Want ‘t Woudt ligt midden tussen de weilanden. Met aan de randen van die weilanden de skyline van Den Haag en Delft. 

Bekend terrein

Wandelend over het fietspad, geniet ik van het geluid van de ganzen uit het weiland naast mij. Ze staan gezellig tussen de schapen te zoeken naar eten. In de sloot zit een mannetjes eend achter een vrouwtje aan, maar ze weet gelukkig te ontkomen. Aan alles voel ik dat de lente in aantocht is. 

De wandelroute is niet zo moeilijk. In principe een grote rechthoek. Ik kan dus genieten van mijn omgeving en hoef alleen bij kruisingen te kijken waar ik heen moet en dat is bijna altijd linksaf. Via twee fietspaden kom ik uit bij de Zweth, een afwateringskanaal dat al sinds 1134 voorkomt in informatie over Wateringen. 

Over de dijk

Vanaf het fietspad sla in linksaf, door een hekje en op een grasdijk. De grasdijk loopt parallel aan de Zweth (rechts) en weilanden liggen links. Over de weilanden heen heb ik een fantastisch uitzicht op de kerk van ‘t Woudt. Zo in de zon staat ze er mooi bij. 

Aan de overzijde van de Zweth liggen een aantal schitterende huizen. Sommige met wat dieren erbij. Wandelend over die grasdijk geniet ik ook hier van de vele ganzen en zwanen in het weiland. De wind waait nog steeds fris en ik merk dat ik tot rust komt hier buiten. Het is een week geweest vol met veranderingen en lastige situaties en dan is wandelen zo heerlijk. 

–> Tip! Start ook eens een wandeling in het kleinste stadje van Nederland, Staverden >>

De bruggen over de Zweth

Aan het einde van de grasdijk tref ik een aftakking van de Zweth. Er gaat een wandelpad aan beide kanten van de aftakking. Ik besluit de brug voor mij over te steken en aan de overzijde van de aftakking naar links te wandelen. Op weg naar de Groeneveldse molen aan het einde van deze dijk. 

De Groeneveldse molen in Schipluiden is gebouwd in 1719 ter vervanging van een eerdere houten molen, die na blikseminslag was afgebrand. De molen bemaalt, samen met een vijzelgemaal, de Groeneveldse polder. Tot 1960 werd de polder uitsluitend op windkracht bemalen. Na de bouw van een gemaal werd de molen stilgezet. Het scheprad dat het water 1,90 m opvoert werd begin jaren 80 uitgerust met een elektromotor, die nog steeds functioneert. (bron: wikipedia)

Ik wandel voor de molen langs en stel mij voor hoe het er hier uit moet hebben gezien, voordat de bedrijven gebouwd werden, die nu om de molen heen staan. Wat moet het toen leeg zijn geweest. Nog leger dan dat het nu al voelt. Het leuke aan die leegte is, dat waar ik dan ook loop, ik overal de kerktoren van ‘t Woudt kan zien. Hoe klein het dorp ook is, het domineert deze polder. 

Door fietstunnel bij ‘t Woudt

Een stukje voorbij de molen sla ik linksaf, een brug over en daarna rechts een fietserstunneltje door. Vanaf het tunneltje wandel ik aan de andere kant van de B-weg wandel ik weer een heel stuk rechtdoor, over een fietspad. Ik voel helemaal dat ik hier vlakbij het Westland ben, want ik zie om mij heen verschillende kassen staan. In een deel van de kassen zit De Tuinderij, een verhuur voor Solexen. Je weet wel van die hele oude brommertjes.

De zon schijnt nog steeds uitbundig. Ik neem even de tijd voor een slok water en bekijk de route. Nog een stukje rechtdoor en dan moet er een begin komen van het wandelpad door het weiland. Na het drinken van mijn water en het eten van een liga, stap ik dan ook vrolijk door. Genietend van de zon en de wind in mijn gezicht. Dit soort lentedagen zijn de beste.

–> Tip! Bekijk ook eens mijn wandeltips voor stadswandelingen >>

Heen en terug naar ‘t Woudt

Nog steeds wandelend over het fietspad, verschijnt een klaphekje in mijn gezichtsveld. Het hekje bevindt zich aan de rechterkant van het wandelpad. Op een geel bordje staat Voddijkpad. 

De Voddijk, tevens openbaar voetpad, dateert uit het midden van de twaalfde eeuw. Vanaf het eind van de dertiende eeuw was de Voddijk de kortste route tussen de kerken van ‘t Woudt en Schipluiden. Later kwam er een verbinding van de Voddijk naar de Zijdekade. Dit pad eindigde bij de Achtermolen of Kleine Hodenpijlse molen, een van de twee watermolens van de Hodenpijlse Polder. 

Dit is het wandelpad waar ik het weiland in moet. Ik wandel dichter naar het klaphekje en sta dan soort van aan de grond genageld. Op het klaphekje hangt een bordje dat het pad van 1 maart tot 1 juli is gesloten. Een groot en dik kettingslot zorgt ervoor dat ik er echt niet doorheen kan. Hier had ik niet op gerekend, want op de website en het gele bordje naast het pad staat toch echt 15 maart als sluitingsdatum.

Ok dat wordt tijd voor een plan-de-campagne. Wat nu? Ik check de kaart in mijn Komoot-app en zie dat als ik doorloop en andere paden kies, ik minimaal 3 kilometer om moet lopen. Dat lijkt niet ver, maar opgeteld bij de originele 9,8 kilometer, is 13 kilometer toch echt te ver. Tijd om om te draaien dus. terug naar ‘t Woudt.

Op weg naar de lunch

Ik ben geen groot fan van routes die heen en terug gaan over dezelfde paden. Ik vind het altijd saai lopen. En helemaal als het een groot deel over een fietspad gaat. Ik probeer te genieten van de vogels die overvliegen. Drie buizerds zijn op jacht boven het weiland naast het fietspad. Hun ‘gejank’ is duidelijk te horen. Ik volg hun gezweef op de wind tot ik ze niet meer zie. 

Terug bij het fietserstunneltje sla ik rechtsaf. Links is waar ik vandaan kom en rechts is de weg terug naar ‘t Woudt. Het laatste stuk wandel ik over het fietspad langs de autoweg. Linksaf loop ik de weg in naar ‘t Woudt, waar ik bij bij Café de Hooiberg een plekje zoek op het terras in de zon. Met een kop koffie en een broodje geniet ik nog even na van de wandeling. 

Meer Zuid-Holland

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.