Wanneer ik ga wandelen in Brabant vind ik het een grappig idee om dan te gaan wandelen over Landgoed De Utrecht. Ik heb drie keer gecheckt of Landgoed De Utrecht daadwerkelijk in Brabant ligt. En ja, dat ligt het. En zodra ik aan de route start, weet ik dat ik op de juiste plek ben. Het is een heerlijke afwisselende wandeling, die verschillende landschappen van het landgoed laat zien.
Praktische informatie
De wandeling: Broekelingroute
Afstand: 4,6 kilometer
Soort wandeling: rondwandeling
Startpunt: Vanaf parkeerplaats tegenover Restaurant Het Landgoed
Parkeren: Op een klein grasveld ter hoogte van Lage Mierdseweg 3, 5085 NC Esbeek. Links ligt het restaurant en rechts een klein grasveld.
Markering: Wandelknooppunten
Van verschillende wandelaars heb ik al eens gehoord over Landgoed De Utrecht, maar ik ben er nog nooit geweest. En als fan van landgoederen, moet ik dit landgoed natuurlijk bezoeken. De afgelopen week ben ik gaan Googlen en zoeken naar een nieuwe wandelroute om te wandelen in Brabant en toen kwam ik terecht op deze wandelroute: de Broekelingroute. Maar laat ik beginnen met iets meer te vertellen over Landgoed De Utrecht.
Landgoed De Utrecht
Landgoed De Utrecht is gelegen in de Brabantse Kempen en strekt zich uit over de gemeente Hilvarenbeek en Reusel de Mierden. Aan de westzijde wordt het landgoed begrensd door België.
De naam van het Landgoed is natuurlijk wel een opvallende: De Utrecht. Deze naam komt van Levensverzekeringsmaatschappij De Utrecht, dat in 1898 een project startte wat heeft geleid tot het Landgoed De Utrecht dat wij nu kennen.
De totale omvang van Landgoed De Utrecht is 2.485 hectare en omvat ca. 1.600 hectare bos, 600 hectare landbouwgrond, 200 hectare natuurterrein en 100 hectare dat bestaat uit een golfbaan, wegen, water en verschillende erven. Een bijzonder Landgoed dus. (bron: landgoeddeutrecht.com)
–> Tip! Mocht je meer willen lezen over de cultuurhistorie van het landgoed, bekijk dan eens de informatie in deze pdf >>
Zoeken naar een parkeerplaats
Voordat ik van huis ben gegaan heb ik uitgezocht waar ik kan parkeren, op de parkeerplaats van Restaurant Het Landgoed. En dus stel ik mijn navigatie in en ga op weg. Het is nog vroeg en met een uur rijden, hoop ik rond half 9 in Brabant te zijn. Ik rij heerlijk over de snelwegen met een kopje koffie in een to-go-mok. Wat is het toch heerlijk zo vroeg in de ochtend.
Aangekomen op het adres zie ik inderdaad het restaurant groot aangegeven, maar… Ik zie ook een hek rondom de parkeerplaats en die is afgesloten. Hmmm en nu? Het is een rustige weg en ik kan dus even om mij heen kijken voor een geschikte plek. Tegenover de ingang van het restaurant zie ik een grasveld omringd door duizenden en duizenden paardenbloemen. Je weet wel, van die pluisbollen die je weg moet blazen om een wens te kunnen doen. Daar staat één auto geparkeerd en ik besluit de gok te wagen. Ik zet mijn auto ernaast en hijs mijn rugzak op mijn rug. Tijd om het eerste wandelknooppunt op te zoeken.
Start bij knooppunt 87
De start is bij knooppunt 87 en die blijk naast het toegangshek naar de parkeerplaats van het restaurant te liggen. Dat is makkelijk gevonden haha. Op weg naar de tweede, nummer 59. Ik wandel over de geasfalteerde weg naar de rotonde en steek die recht over. Aan de overzijde staat weer een paaltje dat aangeeft dat ik rechtsaf ga.
Ik passeer een schitterend kunstwerk tegen van hout en cortenstaal. Het zijn twee mannen die planken zagen van een boomstam, verwijzend naar het ongelooflijk grote houtbedrijf dat hier gesitueerd is, Houthandel Van Dal. Dit kunstwerk blijkt niet het enige te zijn dat ik tijdens het wandelen over Landgoed de Utrecht tegen ga komen. Maar nu loop ik op de zaken vooruit.
De route gaat een klein stukje voor het kunstwerk langs, dan linksaf, verder over een geasfalteerde weg. Ik wandel voor Houthandel Van Dal langs over een brede weg. De weg ligt tussen boerderijen en velden vol met bomen die worden gekweekt voor de houthandel. Af en toe rijdt er een auto langs, maar verder is het heerlijk rustig. Ik hoor vooral vogels en een tractor op één van de velden.
Wandelen in Brabant
De route vervolgt het eerste stuk over brede geasfalteerde wegen. Het loopt tussen vooral boomkwekerijen door. Boomkwekerijen spotten tijdens wandelen in Brabant is eigenlijk net als het spotten van een edelhert of zwijn tijdens het wandelen op de Veluwe. Het kan bijna niet missen…
De brede lanen, vaak omringd door hoge bomen geven de meest prachtige doorkijkjes in de verte. De bomen zijn prachtig groen doordat de bladeren er weer aan zitten. Ik passeer weer een veld vol met jonge bomen en daarvoor staat weer een schitterend kunstwerk. Dit keer van een boer met Belgisch paard gespannen voor een handploeg. Het is een super groot houtsnijwerk vol met details. Het volgende knooppuntenbordje ligt vlak na het kunstwerk. En dan verlaat de route de geasfalteerde weg om vervolgens linksaf te slaan een bospad op.
Die stilte….
Het bospaadje is een smal pad dat tussen twee smalle stroken met bomen leidt. Ik noem het een bospad, maar ‘bos’ is wel een beetje een groot woord. Ik twijfel dan ook even of ik dit wel een leuke route vind. Begrijp me niet verkeerd, het was een leuk stuk over de geasfalteerde wegen tussen de kwekerijen door, maar als dit ‘bos’ de rest van de route vormt… Maar de twijfel is absoluut voor niets.
Terwijl ik over het pad wandel is het zo heerlijk rustig. Ik hoor heel veel vogeltjes en verder helemaal niets. Tussen de bomen door verschijnen er drie beelden van dames. Het blijken bronzen beelden te zijn van drie vrouwen die aan de rand van een groot water staan en zitten. Ik besluit het pad verder te volgen om de dames van de voorkant te bekijken. De drie beelden staan aan de andere kant van het water. Aan de zijde waar ik nu sta, staat een grote houten bank, in de ochtendzon. Ik besluit dat dit een mooie plek is om even lekker te gaan zitten.
Dit is weer een heel ander landschap dan de geasfalteerde wegen en bospaden van hiervoor. Ik bevind mij middenin een waterrijk gebied vol met grassen, zandpaden en hier en daar een boom. Een heel open terrein dus. Voor mij loopt een heel smal paadje, door mensenvoeten gemaakt, naar de oever van het water. Daar kan ik door het riet kijken en de drie vrouwen beter bekijken en fotograferen. Dan valt mijn oog ook op twee paar ouders en hun jongen. Canadese ganzen bedoel ik dan. Met vader voorop en moeder achteraan (of andersom, ik zie het verschil niet) zwemmen de gezinnen langzaam over het water heen. Beide stellen hebben zes kleine gele pluizenbollen tussen hen in zwemmen. Met grote zwarte kraaloogjes kijken ze de wereld in, erop vertrouwend dat hun ouders hen beschermen tegen wat er ook maar komen gaat. Ik schiet een paar (lees tientallen) foto’s van de kleintjes om vervolgens op de bank plaats te nemen met mijn leesboek.
Het is hier zo lekker stil! Er wandelen in het half uur dat ik op de bank zit, maar 3 mensen voorbij en verder hoor ik alleen de zangvogels en ganzen. Zo fijn wakker worden dit.
Verder wandelen over Landgoed De Utrecht
Na het half uur in de wereld van mijn leesboek is het tijd om terug te keren naar mijn wereld van het wandelen over Landgoed De Utrecht. Ik volg het zandpad en volg in eerste instantie aan mijn linkerhand het water. Het pad buigt af naar link. Links ligt nog steeds water en rechts ligt een klein perceel met naaldbomen. Na een tijdje slaat de route rechtsaf het naaldbos in.
Ik ga van zonovergoten open terrein naar een donker en fris stukje. Het pad gaat in één stuk rechtdoor naar het einde van het perceel. De geur die in dit naaldbos hangt is heerlijk. Een echte boslucht die je alleen in naaldbossen ruikt, hangt tussen de bomen. Dit is alweer het vierde soort landschap dat ik tegenkom tijdens de het wandelen over het landgoed.
Van weilanden naar aangelegd park
Vanuit het naaldbos sla ik rechtsaf en kom terecht op een heel breed pad, dat langzaam overgaat in een iets smaller pad langs weilanden en hooilanden. De blauwe luchten, enkele witte wolken en groene velden vormen het perfecte Hollandse plaatje.
Langzaam loop ik om een weiland vol paarden heen. Sommige kijken mij nieuwsgierig aan. De route gaat links en dan weer rechts, langs een boerderij tot ik aankom bij een landschap dat een stuk meer aangelegd aanvoelt. Ik blijk aangekomen te zijn bij het Arnoldspark.
Het Arnoldspark op Landgoed De Utrecht
De aanleg van het Arnoldspark en bijbehorende arboretum (bomenpark) startte in 1940 en werd afgerond na WO II. Een belangrijk uitgangspunt van het ontwerp was de verbinding tussen het westelijk en het oostelijk deel van het landgoed. Onder het centrum van het vierkante park is een ovaalvormige vijver aangelegd, van waaruit drie diagonaal aangelegde lanen uitstralen. Het arboretum bestaat onder andere uit een heuse laan van sequoia’s of mammoetbomen.(bron: landgoeddeutrecht.com)
Ik kom via knooppunt 56 uit bij het Arnoldspark. De paden zijn aangelegd met graszoden en het duurt niet lang voor ik aankom bij het water. Ik wandel helemaal rondom het water en geniet van de rhododendrons die in bloei staan. Gele en roze geurende bloemen bepalen het kleurenpalet rondom het water.
Vanaf hier ga ik terug naar knooppunt 87, mijn start- en eindpunt. Maar daar ben ik nog niet. Eerst loop ik over de ongelooflijk indrukkende laan met sequoia’s. Wow wat zijn die bomen ongelooflijk groot. Ik snap wel dat het mammoetbomen genoemd worden. Ze steken hoog uit boven alle andere bomen en bepalen het gevoel dat heerst op deze laan. Een gevoel van extreme grootsheid.
De pijlen van de knooppunten sturen mij weer naar rechts en daar zie ik een ongelooflijk groot beeld staan van een schilder. En met groot bedoel ik ook echt heel erg groot. Het gaat om een beeld dat de schilder Andreas Schotel voorstelt. Gedurende de hele wandeling heb ik kunstwerken en schilderijen zien staan. Een deel van de broekelingroute die ik wandel, overlapt met de Andreas Schotel Route, een wandelroute langs verschillende kunstplekken. En dit grote, super grote beeld, is dus van de naamgever van de route.
Vlak na het beeld van de schilder kom ik aan bij de Nweg, die ik bij de start ben overgestoken. Ik volg deze gedurende een klein kwartier en kom dan weer uit bij het startpunt. Daar staan een aantal picnicbankjes, middenin dat veld met die duizenden paardenbloemen. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan. Daar heb ik geen tuin en een veel te druk park voor de deur en hier is het rustig. Ik plaats mezelf dus aan één van de picnictafels en ik haal mijn leesboek uit mijn rugzak. Maar voor ik terug kan duiken in de wereld van mijn leesboek, schiet er een klein konijntje onder de bank vandaan naar de bomenrij aan de zijkant van het veld. Wat een heerlijke afsluiting van een onverwacht leuke en afwisselende wandeling over Landgoed De Utrecht.
Leuk en afwisselend wandelen over Landgoed De Utrecht
Voordat ik startte met de wandeling, had ik geen idee wat ik kon verwachten, maar toch heeft de wandelroute mijn verwachtingen overtroffen. De route geeft een fantastisch beeld van allerlei facetten van het landgoed. De start over geasfalteerde wegen tussen boomkwekerijen door, om vervolgens ineens tegenover een een groot ven te staan, omringd door vogels. En via paden langs weilanden naar een schitterend aangelegd park.
Natuurlijk er waren stukjes die ik minder leuk vond om te wandelen, maar ja dat heeft iedere wandeling denk ik wel. Maar al met al, wil je wandelen in Brabant, denk dan eens aan een route over Landgoed De Utrecht.
Over het landgoed lopen heel veel verschillende wandelroutes. Ik heb gekozen voor de Broekelingroute vanwege de lengte van 4,6 kilometer. Op dit moment mag ik niet langer wandelen, dus die keuze was snel gemaakt. In de toekomst wil ik zeker nog andere routes wandelen. Wil je wandelen over Landgoed De Utrecht, neem dan eens een kijkje in de digitale brochure van het landgoed.
Meer routes in Brabant
De vennen van Oisterwijk
Voor het eerst in mijn leven bezoek ik de Oisterwijkse Bossen en Vennen. Op instagram heb ik vele schitterende foto’s langs zien komen en ik wil het gebied wel eens ontdekken. Een dus zoek ik de wandelkaart van het gebied op, bedenk een knooppuntenwandeling en rij...
De Loonse & Drunense Duinen via knooppunten
De Loonse & Drunense Duinen… Een bijzonder gebied met stuifduinen en eeuwenoude bossen in Brabant. Voor deze wandeling zette ik zelf een route uit via wandelknooppunten. Het is een route van ongeveer 13 kilometer door zand, bos en over hei.Praktische informatie De...
Munnikenland, op de grens van Maas en Waal
Munnikenland, een bijzonder gebied op de plek waar de Maas en de Waal samenkomen. Het is het meest Westelijke deel van de Bommelerwaard en heeft als middelpunt Slot Loevestein. Het is een gebied waar je geen wandelpaden vind. Hier mag je namelijk struinen. Ga wandelen...
Deel deze wandeling op Pinterest
Over mij
Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
