Landgoed De Paltz heeft mij enorm verrast. Vanaf het moment dat ik vanaf de parkeerplaats het landgoed opliep was ik verkocht. De route neemt je mee langs hoogtes en door het bos. Langs het oude landhuis en een doolhof en met een beetje geluk leer je de huidige bewoners van het landgoed kennen.

Via een tip op Instagram ben ik op deze route gekomen. Een route van bijna drieënhalve kilometer over een landgoed, dat werd ontworpen in 1876.

Landgoed De Paltz

Landgoed De Paltz is een prachtig oud landgoed dat werd ontworpen door de landschapsarchitecten Copijn en Springer, en is gelegen op de Utrechtse Heuvelrug, in de lommerrijke bossen tussen de vliegbasis Soesterberg en Soestduinen. Het natuurgebied van ca. 77 hectare aan de van Weerden Poelmanweg is tegenwoordig in bezit van de provincie Utrecht. Het landschap is onderdeel van de Heuvelrug en wordt beheerd door Het Utrechts Landschap. 

Het terrein bestaat uit beukenlanen, zichtassen, waterpartijen, een statige villa, een koetshuis en een herderswoning. De particulieren die in de loop der jaren eigenaar zijn geweest, hebben hun signatuur nagelaten. Dit maakt van De Paltz een afwisselend landgoed met verrassende details. Het landgoed is sinds 9 mei 2014 opengesteld voor publiek. Er loopt een gemarkeerde wandelroute van 3,4 km. Regelmatig vinden er rondleidingen met een gids plaats. (bron: Utrechts Landschap)

De route start vanaf de parkeerplaats. Wandelen over Landgoed De Paltz start halverwege een heuvel met een weids uitzicht over een groot groen grasveld met hier en daar een boom. Het grasveld loopt rechts van mij omhoog en voor mee naar beneden. Met de zon die door de bomen schijnt, is het een magische start van de wandeling. 

–> Speciaal voor jou! Een lijst met meer wandelingen over landgoederen >>

Ik volg de paaltjes van het Utrechts Landschap over het zandpad naar beneden, de heuvel af. Links en rechts loopt het grasveld ook mee naar beneden. De vogels zijn goed wakker en maken flink geluid. En dat is het enige dat ik hoor. Ondanks dat links achter de bomen en het hek een weg loopt die naar het Nationaal Militair Museum loopt. 

Wandelen over Landgoed De Paltz

Het pad golft langs de grasvelden en vervolgens door het bos. Wanneer ik het bos uit kom ga ik volgens de route rechtsaf, waarbij ik op een brede laan terecht kom. Het is de laan die van de ene zijde helemaal naar de andere zijde van het landgoed loopt, voor Huize De Paltz langs, het landhuis van het landgoed. De laan is gelegd in een schitterend golfpatroon van stenen en wordt omzoomd door schitterende ouderwetse lantaarnpalen. Ook op deze plek neem ik weer even de tijd om de omgeving op mij in te laten werken. Ik weet niet wat het is, de rust die hier hangt, de zon die door de bomen schijnt of de grootsheid die de binnenkomst in het gebied en de brede laan uitstralen, maar dit landgoed heeft mij in zijn greep.

De route gaat een stuk over de statige brede laan, tot ik rechts van mij iets door de bomen heen zie. Er loopt een soort van olifantenpad (een pad gemaakt door wandelaars en niet per se een officieel pad) heen. Ik besluit de route van de wandeling over Landgoed De Paltz even te laten voor wat het is en, ietwat stiekem, van de brede laan af te stappen en het olifantenpad te bewandelen. En ik kom uit bij een zeer bijzonder bouwwerk.

Het doolhof en de grot

De grot is het middelpunt van een doolhof dat omstreeks 1883 is aangelegd. Jonkheer Rutger van Rozenburg, de toenmalige eigenaar van het landgoed, liet het doolhof aanleggen als vermaak voor zijn kinderen en gasten. Een doolhof alleen was in die tijd echter niet genoeg vermaak. Ze werden per slot wel vaker aangelegd en dus liet de jonkheer in het midden een grot aanleggen, met daarin een gemetselde monik. Geen echt monik, maar dit is wat de website verdwenendoest.nl erover zegt:

Een stenen monnik, welteverstaan, en ook dat is niet vanzelfsprekend want met name in Engeland ( waar de doolhoven en grotten wat meer voorkwamen dan in Nederland) werden wel heuse mannen gehuurd om in zo’n grot als monnik te figureren. Soms met een contract van jaren – en al die tijd mochten ze zich niet scheren, en waarschijnlijk niet wassen ook.

Maar die monnik in de grot was voor de jonkheer nog steeds niet genoeg. Er was boven de ingang van de grot een goot aangebracht waardoor, als verrassing voor de gasten van de jonkheer een watergordijn kon worden ‘aangezet’. Als de gasten eenmaal binnen waren in de grot, moesten de dus door dat watergordijn als ze weer naar buiten wilden. Ze zaten dus een soort van opgesloten. (bron: verdwenensoest.nl)

Ja en ik zou ik niet zijn als ik niet het doolhof in zou gaan. Ik bereik de grot echter niet. Ik wil niet teveel kilometers afleggen, vanwege mijn blessure, en struinen door een doolhof levert wellicht iets teveel stappen op. Volgende keer dat ik hier ben, ga ik met zekerheid voor die Monnik in die grot. 

De eerste bewoners zijn wakker

Ik wandel uit het doolhof en weer terug naar de brede laan. Daar ga ik verder met de route, die uiteindelijk linksaf slaat, terug naar een bospad. Het pad kronkelt door het bos, langs weilanden vol met paarden en naar een laantje waar langs beide kanten leilinden in elkaar vervlochten staan. Er zitten nu nog geen bladeren aan de leilinden maar wat moet dit paadje er tof uitzien als er straks een soort groene heg hier staat.

Terwijl ik langzaam over het paadje loop en af en toe om mijn as draai om alles in mij op te nemen, schieten rechts van mij, in de verte, twee bruine ‘dingen’ weg. Ik zie nog net hun witte kontjes en moet concluderen dat het twee reeën zijn. Ja! De eerste bewoners, afgezien van de honderden vogels, zijn wakker. Wat geeft het toch een heerlijk gevoel om zulke mooie dieren te zien in hun huis. 

Nu echt oog-in-oog

Het wandelen over landgoed De Paltz gaat nog een stukje verder langs wat weilanden en komt terug op de brede laan. Ik blijf mij verbazen over de lengte van de laan en het schitterende patroon waarin de stenen gelegd zijn.

De route gaat nog een aantal meter over de brede laan om daarna rechtsaf het bos weer in te gaan. En dit is het deel van de wandeling, waar ik echt oog-in-oog kom te staan met twee reeën. Maar nog even een stukje terug. 

Ik wandel dus weer heerlijk over een bospad en heb mijn camera in mijn handen. Aangezien ik net een aantal overzichtsfoto’s heb genomen, zit mijn standaardlens op mijn camera. Wanneer ik rechts verderop beweging zie tussen de bomen heb ik al snel door dat het hier gaat om herten. En dus moet ik heel snel maar vooral super langzaam mijn lenzen verwisselen. 

Allereerst zak ik langzaam door mijn knieën en rits zo geruisloos mogelijk mijn rugzak open. Met een schuin oog op mijn model verwissel ik mijn gewone lens voor mijn telelens, waarna ik langzaam opsta en tegelijk probeer scherp te stellen op de ree. Het is een jongedame die mij ook doorheeft en doodstil blijft staan. Maar helaas staat ze precies stil achter een struik en krijg ik mijn camera niet scherpgesteld op haar neus. Dan maar langzaam doorlopen. 

Zo’n tien meter verder heb ik rechts een open doorkijk naar de plek waar de ree net stond en dan ontdek ik dat ze een vriendje heeft. Op de grond ligt een reebok met een kort gewei te herkauwen. Als hij mij doorheeft, staat hij op, kijkt mij uitgebreid aan en wacht rustig af. Ik heb alle tijd om foto’s van hem te nemen, voordat hij, samen met zijn vriendin wegloopt.

–> Tip! Wandel ook eens over Landgoed Bornia >>

Laatste deel van de route

Na mijn oog-in-oog breekt het laatste deel aan van de route. Ik kom uit het bos en wandel over een zandpad dat langs de heuvel loopt die ik in mijn eerste deel van deze blog beschrijf. Het pad loopt langs de bovenkant van de heuvel en ik heb dan ook een schitterend uitzicht over het uitgestrekte grasveld dat voor mijn ogen naar beneden vloeit. Prima plek om heel even op een bankje plaats te nemen. Na mijn rustpauze en watermoment wandel ik de laatste meters over het pad naar beneden, terug naar de parkeerplaats. 

Inspiratie voor de Utrechtse Heuvelrug

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.