Ommen, één van de bekendste steden van Overijssel. En met een reden. Want dit is de plek waar kilometers en kilometers aan wandelpaden samenkomen. Omgeven door schitterende natuur is dat ook niet vreemd. Vlak naast Ommen liggen het Reggedal. Vandaag ga ik daar wandelen vanaf De Steile Oever, langs Landgoed Eerde en de Regge. In het mooie Overijssel. 

Extra info: Aangezien nergens online de route staat vermeld (alleen op de informatiezuil op de parkeerplaats en op de papieren wandelkaarten), heb ik de route in Komoot gezet. Zo krijg je een beeld van de route. 

Wil je meer weten over Komoot? Hoe het werkt en wat het kost? Lees dan mijn uitgebreide artikel >>

Wandelen vanaf De Steile Oever

De route start vanaf de parkeerplaats de Steile Oever in Ommen. Het is een parkeerplaats waar ik eerder ben geweest. Ik wandelde hier vandaan een route over de Besthmenerberg, die hier vlakbij ligt. Naast de gele route van 10,5 kilometer, starten vanaf deze parkeerplaatsen ook een groene route van 4,7 kilometer en een blauwe route van 10,6 kilometer. 

Ik koos voor de gele route die mij onder andere door het Reggedal laat wandelen, langs de Steile Oever en over landgoed Eerde. Een heel klein deel van de wandelpaden over het landgoed ken ik al van een eerdere wandeling. Ik liep toen de route Historisch Eerde van Natuurmonumenten, die mij in 12 kilometer liet kennismaken met landgoed Eerde. Ook een schitterende route, maar net even anders dan deze gele route. 

Rommelige start

Vanaf de parkeerplaats wandel ik een klein stukje bos door, steek de N weg over en kom uit op de Steile Oever. Het verkennen van dit deel van de route laat ik over aan het laatste deel, wanneer ik terugkom. Nu duik ik eerst het bos in. Via bospaden kom ik uit bij het gehucht Nieuwebrug, wie kent het niet. Over een brede autoweg wandel ik verder. 

Dit deel van de route is een beetje rommelig. Het is veel korte stukjes bos, afgewisseld met behoorlijk wat asfalt. Ik wist van tevoren dat deel niet zo mooi zou zijn en dus koos ik ervoor om dat als eerste te wandelen. Saving the best for last zullen we maar zeggen. Wanneer ik na een tijdje de autoweg (Lemelerweg) nog een keer terug oversteek, wordt de route mooier en leuker. Gelukkig heb ik nog driekwart van de route voor mij.

Archemer Esch

Vanaf een kort bospad kom ik uit aan de rand van de Archemer Esch, een glooiend landbouw stuk, tussen de bomen. De glooiing is ontstaan doordat er vroeger in de middeleeuwen landbouw werd bedreven door de akkers op te hogen met onder andere plaggenmest. De grond werd hierdoor al snel hoger dan die van omliggende lanen en bossen. 

Langs de Esch wandel ik naar een bankje onder een eikenboom. Daar eet ik een boterham. Ik ben nu een uurtje onderweg en heb trek gekregen. Vanaf dat bankje heb ik zicht op het modderige zandpad naast mij. In verschillende groepjes komen er arbeidsmigranten langs, met de fiets aan de hand. Ze zijn onderweg naar een veld verderop waar asperges worden geoogst. Fietsen over het pad is geen optie door de zware regenval de afgelopen dagen. Na mijn boterham mag ik over dat wandelpad.

‘t Witte Huussie

Door de berm naast het modderige pad is het prima wandelen en ik houd de wandelschoenen dan ook behoorlijk droog. De zon probeert door te komen en af en toe lukt het haar, een paar seconden. Tussen de velden door kom ik uit op een landweggetje. Dit volg ik. Langs de leukste boerderijen en weilanden met allerlei soorten dieren. 

Aangekomen op een kruising wordt mijn oog getrokken naar een klapbord dat naast een smal pad staat. “De koffie staat klaar”  staat erop. Dat klinkt goed en dus volg ik het smalle pad. Ik kom uit bij een klein huisje met hierin alles voor het zetten van een kopje koffie of thee. Een koelkastje, koeken, soepjes en nog veel meer. Ik heb wel trek in wat warms en dus graaf ik mijn portemonnee uit mijn tas. Ik heb nog een 2 euro munt en doe die in het kistje. Ik zet een kopje koffie, pak een koek en plof op één van de stoelen neer die buiten staan. Met uitzicht op de schapen en ezeltjes geniet ik in alle rust van een bakkie. 

Ik houd van dit soort onverwachte extraatjes op een wandelroute. 

Wandelen door het Reggedal

Vanaf ‘t Witte Huussie is het een klein stukje lopen en dan steek ik de Regge over. Een brede rivier waar behoorlijk wat stroming in zit. Ik staar een tijdje naar het water dat onder de brug doorloopt en vervolg uiteindelijk de gele route om uit te komen op één van de mooiste stukken. 

Via een smal graspad wandel ik langs de beneden Regge. Het is hier niet breder dan een beek en overal waar ik kijk groeit en bloeit er iets. Fluitekruid, koolzaad, boterbloemen, de gele lis. Daarnaast vliegt en fladdert er ook nog eens vanalles. De tip kreeg ik gisteren al via Instagram dat er langs de Regge weidebeek juffers vliegen. Een soort donker blauwe libellen, maar dan maar schitterende donkere cirkels op hun vleugels. Wanneer ze vliegen is het een donker spektakel dat over het water vliegt. Bij elke stap die ik langs de Regge zet, vliegen er een aantal juffers op. Het is een magisch gezicht.

Het Reggedal als speeltuin

Wanneer ik heel langzaam wandel door dit stukje Reggedal, voelt het meer als een speeltuin voor mij. De telelens heb ik uit mijn rugzak gehaald en deze rugzak staat nu ergens verderop tegen een boom geleund. Langzaam wandel ik langs de Regge, op zoek naar stilzittende juffers en libellen. Regelmatig kan ik er eentje vastleggen op een foto. Schitterend om te zien hoe groot de ogen zijn van deze dieren en hoe mooi die vleugels.

Zo gaat er rustig een half uur voorbij. Het is een stukje van misschien 300 meter dat ik op en neer loop. Heen en weer langs de rustig stromende Regge. De zon is even doorgekomen en het is lekker warm. Ik geniet van het buiten spelen met mijn camera. Lang geleden dat ik zo opging in het fotograferen.

Over Landgoed Eerde

Vanaf de beek wandel ik via een smal paadje richting landgoed Eerde. Ik moet af en toe over een opstapje klimmen en door hele smalle hekjes heen. Dat laatste is een uitdaging met een rugzak op de rug. Uiteindelijk kom ik uit op een wandelpad dat achter het kasteel langs loopt. Ik wandelde hier al eens eerder, maar blijf mij verbazen over hoe mooi het kasteel is. Zelfs van de achterzijde. 

Via zandwegen neemt de route mij mee achter het kasteel langs, tussen velden door waar het gras hoog groeit en de wilde bloemen meedeinen in de wind. Langs boerderijen en akkers, waar de vorige keer dat ik hier was, de mais metershoog stond. De wandelpaden zijn bijna verlaten. Kom hier geen mens tegen, behalve de boeren op hun akkers.

Langs de Regge wandelen

Uiteindelijk kom ik uit bij het laatste stuk van de wandeling. Officieel gaan de gele pijlen door het bos een paar meter verwijderd van het Reggedal. Ik besluit af te wijken van de route. Dat is het voordeel van Komoot als app bij mij hebben. Ik check snel waar het pad links van mij heen gaat en of ik, door dat pad te volgen, terug kan wandelen naar de Steile Oever. Yep geen probleem!

Ik ga dus links en kom al snel uit op een graspad dat langs de Regge leidt. Links de rivier en rechts, een stukje hoger, het bos met de originele route. De rivier is hier een stuk breder dan waar ik net zo lekker aan het fotograferen was. Er wandelen meer mensen hier en ook fotografen zijn er genoeg te vinden. Dat snap ik, want de ‘Hollandse plaatjes’ liggen hier voor het oprapen. 

Wandelroute langs de Steile Oever

Uiteindelijk neem ik een pad rechtsaf en kom uit bij de Steile Oever. De naam dankt dit kleine deel van de route aan, je raadt het al, de steile oever. Het ontstaan van die oever is overigens wel het noemen waard.

Steile Oever, hoe is die ontstaan?

Deze hoge oever vindt zijn oorsprong in de laatste ijstijd toen het smeltwater zich een weg moest banen tussen de stuwwallen van de Archemer- en Besthemenerberg. Hier op de grens met landgoed Eerde stelde Baron van Pallandt een deel van zijn landgoed ter beschikking aan de Indische theosoof Krishnamurti. Deze hield er tussen 1924 en 1939 de sterkampen over innerlijke bevrijding en wereld hervorming. (bron: wikipedia)

Ondanks dat dit deel van de route maar kort is, het is wel een schitterend stukje. Ik zou willen dat het drie keer zo lang was geweest. Langs het water van de Regge loop ik door een soort sprookjeslandschap. Over een kort houten vlonderpad met de Steile over links en het water rechts, doet de sfeer hier mij denken aan het Springendal. Nog zo’n Overijssels pareltje van een natuurgebied. De rust en de lichtinval zorgen voor iets magisch. 

Helaas is het vlonderpad maar een paar meter lang en beklim ik aan het einde de trap omhoog. Bovenop de Steile Oever aangekomen is dit ook gelijk het einde van de wandelroute. Ik steek de weg weer over terug naar de parkeerplaats. Twaalf kilometer, vier uur en heel wat plezier verder. 

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.