Wandeling door Heerenduin

Een wandeling door Heerenduinen is een aanrader. Net als andere delen van NP Zuid-Kennemerland is ook dit deel een lust voor het oog en de wandelbenen. Eeuwenoude eikenbomen en mohl goudgeel zand liggen zij aan zij en met wat geluk sta je oog in oog met een ree of een damhert. Het gebeurde mij allemaal tijdens een ochtendwandeling door Heerenduinen.

Vanaf de parkeerplaats wandel je eigenlijk gelijk het bos in. Het is er stil vanmorgen, afgezien van de vogels dan. Ik wandel over heuvels en tussen eikenbomen door. Eeuwenoude eikenbomen in grillige vormen. Ik wil niet weten hoe het er hier in Heerenduin uit zou zien wanneer er mist tussen de bomen hangt. Erg mysterieus denk ik. 

De eerste bewoner van Heerenduinen

Over smalle bospaadjes kronkel ik tussen de bomen door. Wanneer ik uitkom op een breder pad, geeft de pijl op mijn app aan dat ik linksaf moet. Ik loop een stukje door tot ik voel dat ik aangekeken wordt. Automatisch draai ik mij om naar achteren, maar daar staat niemand. Het wandelpad is leeg. Terwijl ik mijn hoofd terug naar voren draai, zie ik wie de ‘schuldige’ is… een schitterende ree hinde.

Ze staat mij rustig te aanschouwen. Niets in haar lichaamstaal zegt dat ze angstig is of weg wil. Het is overigens overduidelijk dat ze zwanger is, zoals ze daar staat met haar bolle buik. Haar oren draaien rustig mijn kant op en bijna nieuwsgierig zoekt ze oogcontact. Alsof ze zich afvraagt wie ik ben. Na wat minuten lijken en waarschijnlijk seconden waren, draait ze zich rustig om en wandelt op haar dooie akkertje tussen de bomen door. Na elke paar stappen omkijkend naar mij. Ze gaat al net zo vlot als dat ik zelf wandel vandaag.

Zandvlakten 

De wandeling door Heerenduinen geeft mij elke zoveel meter een nieuwe omgeving om naar te kijken. Nadat ik de hinde gedag heb gezegd wandel ik langs een zandvlakte. Volgens de informatie in de app van Natuurmonumenten gaat het om een plek waar je op een zonnige dag zandhagedissen kunt spotten die zich opwarmen in de zon. Er groeien hier kleine bloemen en kruiden, waar insecten op afkomen, zoals het bont zandoogje, een vlinder.  

De route vervolgt en ik wandel vanaf een klinkerpad door op een zandpad. Het is een drukte van jewelste in de duinen met dieren. Af en toe passeer ik een persoon, maar het zijn de dieren die de boventoon voeren. Vele spechten zijn aan grote verbouwingen bezig en laten zich goed horen. Ik tuur af en toe dus omhoog. Maar ook met turen naar beneden is er veel te zien. Het zandpad wemelt van de sporen van reeën. Ik zie hier en daar wat haren van hun vacht aan een tak en keutels op de grond. Dat speuren is best leuk.

–> Tip! Ik wandelde ook de Koniksroute door Zuid-Kennemerland

Open duingebied

Na een kilometer of twee verandert de omgeving. Ik wandel vanuit het bos een meer open duingebied in. Het pad verandert in een mohl zandpad en ik kronkel steeds verder omhoog. Open vlakten wisselen elkaar af met struiken. Voor mij loopt een ouder echtpaar en wanneer zij stil blijven staan en naar rechts naast het pad kijken, draai ik ook mijn hoofd. Drie damherten staan op hun gemak te eten van de struiken. Als ze ons zien wandelen ze op hun gemak weg.

De zon begint ondertussen flink te schijnen. Het pad klimt verder omhoog en ik kom uit op een kleine uitkijkplek bovenaan een duintop. Voor mij strekt zich een duinlandschap uit, schitterend in de zon. Het zicht is ver en uitgestrekt. Ergens verderop onderscheid ik de contouren van een aantal herten. Ik hoor vogels en zie een buizerd in de lucht. Dit is de perfecte plek om even pauze te pakken en op een bankje te genieten van dit uitzicht. 

Bunkers in Heerenduinen

Niet ver van het uitzichtpunt wandel ik langs een enorm grote bunker. Het is niets nieuws om een bunker tegen te komen in de Nederlandse duinen, maar deze is echt wel groot. Dit is één van de bunkers van de Batterij Heerenduin. Dit is de plek waar in 1940 al vlot begonnen werd met het bouwen van bunkers, als onderdeel van de Atlantikwall. IJmuiden was één van de twee belangrijke plekken voor de Duitse verdediging. En dus liggen er in IJmuiden heel veel bunkers. Ik vermoed dat de grote bunker, die langs deze route staat, was voor de manschappen. 

Op dit moment wordt er niet veel meer met de bunkers gedaan. Degene waar ik langs wandel is voorzien van een bord met een tekst dat er nu vooral vleermuizen wonen in de bunker en dat die met rust moeten worden gelaten. 

De rest van de route, nog een kleine halve kilometer, loopt vanuit het open duingebied, terug het bos in naar de parkeerplaats. Ondertussen is het wat drukker met mensen, te voet en fiets. Het is dan ook een heerlijke dag ondertussen met de zon. Heerlijk weer om terug naar huis te rijden met een fijn muziekje in de auto

Meer duinwandelingen

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.