Om de hoek van de Kaapse Bossen en landgoederen Heidestein en Bornia, ligt de plaats Driebergen-Rijsenburg. Onlangs moesten mijn wandelschoenen voor onderhoud naar de winkel waar ik ze kocht en om het leuke met het aangename te combineren, stippelde ik in Komoot een wandelroute vanuit Driebergen uit. 

Wil je meer weten over de kosten van Komoot en hoe het werkt >>

De wandelroute start vanuit het centrum van Driebergen en nadat ik heb geparkeerd wandel ik door het centrum. Het is pas half negen en de meeste winkels zijn nog dicht. De grote winkelstraat, voor zover Driebergen een grote winkelstraat heeft, steek ik over om vervolgens tussen verschillende portiekwoningen door te wandelen. 

Park Seminarie

Op straat kom ik alleen mensen met honden tegen. Oh en hardlopers. Heel wat hardlopers. Al snel verruil ik een grijze woonwijk voor een groene: Park Seminarie. De wandelroute gaat langs bijzonder rond flatgebouw en een aantal eensgezinswoningen. Maar achter deze, op het oog, normale woonwijk, zit een bijzondere geschiedenis van Driebergen. 

Park Seminarie & Park Sparrendaal

In 1853 stichtte de pas benoemde aartsbisschop van Utrecht, monseigneur Zwijsen, een grootseminarie in Driebergen. Op dit kerkelijk opleidingsinstituut werden alle toekomstige zielzorgers, de pastoors, van het bisdom geschoold. Het seminariegebouw, ontworpen door de architect H.J. van den Brink, stond op een terrein dat altijd deel had uitgemaakt van het landgoed Sparrendaal.

In 1968 werd het grootseminarie opgeheven, een gevolg van zowel de afnemende ‘roepingen’ als ook een zich doorzettende andere benadering van het priesterschap. Het reusachtige gebouw en het uitgestrekte terrein werden in 1971 eigendom van de gemeente Driebergen-Rijsenburg. Na veel touwtrekkerij, verhitte discussies en pittige actievoerderij over de toekomstige bestemming van het gebouw, werd door de gemeenteraad besloten tot afbraak van het gebouwencomplex. Op 29 augustus 1985 werd het startsein voor nieuwbouw gegeven, in februari 1987 werden de eerste appartementen betrokken. Achter de Seminarieflat werden andere woongebouwen en bungalowachtige huizenblokken neergezet. Voor alle duidelijkheid ging het daar Park Sparrendaal heten. (bron: heuvelrugtopografie.nl)

Park Sparrendaal

Het is een leuke wijk om doorheen te wandelen. Rondom de appartementen van Park Seminarie, tussen de bungalows door van Park Sparrendaal. De wandelroute door Driebergen neemt mij uiteindelijk mee verder over Landgoed Sparrendaal, naar de volgende highlight: de Lourdesgrot.

Ik vind het zo leuk om te ontdekken dat ik nog geen half uur op weg ben en al heel wat bijzondere dingen heb mogen zien. De omgeving van Driebergen is fantastisch voor een wandelroute op een doorsnee zaterdagochtend. Maar terug naar de highlight. 

De Lourdesgrot

Al tussen de bungalows van Park Sparrendaal zie ik de eerste bordjes naar de Lourdesgrot staan. Bij het uitstippelen van de route ben ik deze niet tegengekomen, dus ik ben heel erg benieuwd wat ik kan verwachten. Vanuit de woonwijk stap ik een bospad op. Ik waan mij ineens in een hele andere wereld. Tussen de bomen door, volg ik de bordjes naar de grot. 

De Lourdesgrot bevindt zich op Landgoed Sparrendaal en het is een nabootsing van een grot waar Maria in 1858 zou zijn verschenen. De grot behoorde bij Grootseminarie Rijsenburg en de priesteropleiding (dezelfde grootseminarie waar ik het hiervoor al over had). De grote werd gebouwd in 1900. Toen in 1968 het grootseminarie gesloten werd, verdween het Mariabeeld. Het bouwwerk had daarna geen functie meer en werd verwaarloosd. Rond 2015 is de grot gerenoveerd en weer voorzien van een Mariabeeld. bron: Wikipedia.org

Wanneer ik voor de grot sta, moet ik toegeven dat ik het een bijzondere plek vind. Nu ben ik kerkganger en sta dan ook een beetje onwennig voor het Mariabeeld. Toch snap ook ik wel dat mensen op deze plek rust kunnen vinden. Middenin de natuur. Rondom het Mariabeeld branden dan ook verschillende kaarsjes en ik vermoed dat heel wat mensen op dat bankje voor de grot hebben gezeten. 

De Heidetuin

Vanaf de Lourdesgrot draait de wandelroute langs een oude stenen muur, over een bruggetje de Heidetuin in. Het wordt iets drukker op de wandelpaden. Hier en daar fladderen vogeltjes van boom naar boom, maar vooral honden zijn goed vertegenwoordigd. Het is een populair uitlaatgebied van de mensen in Driebergen.

Dit deel van de wandelroute rond Driebergen gaat door de Heidetuin. Toen ik voor de wandeling de informatie over de Heidetuin las, wist ik dat het hier mooi zou zijn. Maar zo mooi, die had ik even niet aan zien komen. 

Via slingerende paadjes wandel ik langs een beekje. Schitterende naald- en berkenbomen groeien tussen de heideplanten. Op het moment dat ik hier loop is de heide uitgebloeid. Ik vraag mij af hoe het er hier uit zal zien in augustus en september dus neem mij voor hier terug te komen volgend jaar.

Het Driebergse bos

Ik wandel de Heidetuin uit, steek de N-weg over en wandel via een zandpad het Driebergse bos in. Aan de noordkant van het Driebergse bos liggen de A12 en de Spoorlijn Utrecht-Arnhem. Daar weer boven liggen de landgoederen Bornia en Heidestein. Op dat modderige  zandpad word ik vrolijk begroet door een viervoeter mijn zijn baasje. Vrolijk kwispelend wil hij tegen mij opspringen, maar zowel zijn baasje als ik roepen hem snel ter orde. Mijn jas en broek blijven droog. 

Aan het einde van het pad sta ik bij een viersprong. Het is even goed kijken welke kant ik op moet. Ik volg de route onder de schitterende Zwitserse brug door, langs een beekje, over een bruggetje en langs een vennetje. Door een smalle doorgang aan mijn rechterhand komt mij een volgende hond tegemoet. Een schattige labrador, die mij vrolijk begroet, maar al snel terug wordt gefloten. Ze blijkt een hulphond in opleiding en wordt getraind in het negeren van andere mensen. Met pijn in mijn hart negeer ik ook haar en na een kort gesprekje met haar begeleidster, loop ik door. 

Wandelroute langs noord Driebergen

Rondom een grote parkeerplaats neemt de wandelroute mij mee rondom het noorden van Driebergen. Vanuit het bos passeer ik een klein heideveld. Een groep ouderen komt mij tegemoet gewandeld, met hun Nordic Walking stokken gaatjes prikkend in het zandpad. Ik zeg hen goedemorgen en neem een scherpe bocht naar rechts en gelijk weer naar links.

Over een smal bospad wandel ik het bos uit en een woonwijk in. Tussen de mooie grote huizen van de Willem van Abcoudelaan door. Huizen-kijken is een leuke afwisseling van de vogeltjes in het bos. Linksaf sla ik de Traaij op en ter hoogte van restaurant Klein Zwitserland schiet ik het bos weer in. Een klein stukje bos voor ik uitkom bij een grote zandverstuiving. 

Wandelen en schommelen bij Driebergen

Ik wandel een grote zandvlakten tegemoet. Een schitterende plek voor een… schommel. Aan de rand van de zandvlakten staat een oude eikenboom met aan een van de takken een schommel geknoopt. Ja en die kan ik natuurlijk niet zomaar voorbij lopen. Ik heb natuurlijk even geschommeld. Maar ja als solowandelaar kun je niet alles fotograferen, dus bewijs van dit avontuur heb ik helaas niet 😉

–> Tip! Bekijk 100 wandelroutes over De Veluwe >>

Ondanks dat de wandelpaden om de zandvlakten heen gaan, kan ik het niet laten om er dwars overheen te gaan. Ik weet nou niet of ik hiermee de wandelroute verkort of juist lastiger maak. Ik weet wel dat het een pittig stukje is door het zachte zand. Na de zandvlaktes is het nog een klein stukje door het bos en dan kom ik via de rand van een woonwijk weer uit op De Traaij, de straat die uiteindelijk uitkomt in de winkelstraat van Driebergen. 

Langs de winkels naar De Huiskamer

Via de lange Traaij gaat de wandelroute in eerste instantie langs mooie grote huizen. Ik tuur hier en daar in de voortuinen. Na een tijdje wisselen de huizen af met wat eerste winkels. Wanneer de winkels uiteindelijk de overhand krijgen op De Traaij en ik kan spreken van een winkelstraat, zie ik op de hoek De Huiskamer van Driebergen. Een leuke koffietent waar ik binnen stap om te genieten van een Latte Macchiato, of twee. 

Uiteindelijk breng ik mijn wandelschoenen langs bij de winkel, shop ik nog wat kerstcdeaus en trakteer ik mezelf op het boek Utrechtse Buitenplaatsen in de boekenwinkel. Daarna stap ik in de auto, haal ik een boterham uit mijn tas en terwijl ik deze opeet rij ik Driebergen uit op weg naar huis.

Meer routes in Utrecht

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.