Wandelen met zonsopkomst het is voor mij het meest magische avontuur dat ik kan beleven. Opstaan wanneer mijn hele appartementenblok nog slaapt en wegrijden in het donker. Onlangs ging ik nog op avontuur naar het Hulshorsterzand op de Veluwe. Ik wilde per se op de grote zandvlakte staan, wanneer de zon achter de horizon vandaan kwam. En daar stond ik, op een zondagochtend in augustus.
Strijd tussen spanning en blijdschap
Het is 6.10 uur wanneer ik de auto parkeer. Het bos ligt nog in de schemering. Terwijl ik mijn wandelschoenen aantrek, voel ik het in mijn maag… de spanning. Want wandelen door het bos in de schemering vind ik spannend en fantastisch tegelijk. Terwijl ik op weg ben naar de zandvlakte is er een strijd aan de gang tussen de spanning en het enthousiasme. Ik weet op zo’n moment niet meer of ik dit nou leuk vindt of niet. Op mijn hoede voor de aanwezigheid van wilde zwijnen, maar ook genietend van de stilte.
Frisse lucht op mijn gezicht, niemand in de buurt. Ik ben de eerste die vandaag over dit pad wandelt. Het gevoel is onbeschrijfelijk. En ook is er de opluchting wanneer ik de open vlakte bereik. Op de zandvlakte kan ik de dieren zien en kunnen ze mij niet verrassen. Ik hoef je niet te zeggen denk ik dat ik geen wild heb gezien tijdens deze route. Maar hé… een gewaarschuwde dame telt voor twee 😉
“Het is een strijd tussen spanning en enthousiasme. Vind ik dit eng of juist leuk?”
Het gouden uurtje
Eenmaal op de open vlakte leidt de route mij naar een uitzichtpunt. Een punt met fantastisch uitzicht over de vlakte en op de zonsopkomst. Met een grote glimlach sta ik daar. Minutenlang staar ik naar de zon die groter wordt. Steeds verder boven de horizon. Een gouden gloed neemt bezit van de zandvlakte… van mijn gezicht en alles op mij heen. Ik voel de spieren in mijn gezicht verkrampen, maar ik kan er niets aan doen. Die glimlach op mijn gezicht is niet weg te krijgen.
Dit hier is waar ik het voor doe. Waarom ik zo vroeg mijn bed uit kom. Waarom ik om vijf uur ‘s morgens de A12 op rij. Waarom ik met alle spanning in mijn lichaam door een schemerig bos wandel. Voor dit moment hier op de zandvlakte. Voor de magie van de zonsopkomst. En dus zal ik dit nog regelmatig doen. Zal ik mijn angst voor dat wilde zwijn altijd blijven uitdagen.
Meer dagboekverhalen
Dagboek van een wandelaar #12: mijn favoriete wandelroute
Wat is je favoriete wandelroute? Eén van de vragen die mensen mij regelmatig stellen. Ik weet niet wat mensen als antwoord verwachten. Er zijn honderden, duizenden (misschien wel meer) wandelroutes in Nederland. Willen ze dat ik daar één route uit haal? Dat wordt een...
Dagboek van een wandelaar #12: mijn liefde voor de Veluwe
Het is een bijzonder iets… de liefde die je kunt hebben voor een specifieke plek of plaats. Het voelt als thuis en je zou er iedere vakantie wel willen doorbrengen. Voor mij is het de Veluwe in Gelderland. Of ik nu wandel over de Veluwezoom in het Zuiden of door de...
Dagboek van een wandelaar #11: Wild spotten met de boswachter
Als kind namen mijn ouders mij een aantal jaren op rij mee op avontuur: wil spotten op de Veluwe. Soms wandelden we met zonsopkomst met een verrekijker in de handen. Andere keren boekten mijn ouders een excursie met een boswachter tijdens de bronsttijd. Ik kan me de...
Over mij
Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
