Rondje Boswachterij De Vuursche

De laatste tijd ben ik vaak te vinden op de Utrechtse Heuvelrug. Ik wandelde in bossen en op heidevelden en ontdekte elke keer nieuwe gebieden. Zo ontdekte ik ook Boswachterij De Vuursche. Ik wilde graag een keer wandelen rondom Lage Vuursche en kwam erachter dat om het dorp Boswachterij De Vuursche ligt. Ik zette een route uit van 8 kilometer  in Komoot en ging op pad.

Lage Vuursche

Ik start deze wandelroute vanuit Lage Vuursche. Rond half tien rij ik het dorp in op weg naar de grote parkeerplaats aan de rand. Het feit dat dit kleine dorp, zo’n grote parkeerplaats heeft, geeft al aan hoeveel toeristen er in dit gebied komen voor wandelingen en fietstochten.

Lage Vuursche is een dorp in de gemeente Baarn. Het dorp heeft een beschermd dorpsgezicht met enkele achttiende- en negentiende-eeuwse huizen en telt tientallen rijksmonumenten. De hervormde Stulpkerk dateert zelfs uit 1650.

Rondom het dorp bevinden zich verschillende landgoederen en buitenplaatsen. Onder andere kasteel Drakensteyn, het kasteel van prinses Beatrix, staat aan de rand van de dorpsstraat. Hier kom ik aan het einde van de wandeling langs. Het eerst kom ik langs Klein Drakensteyn, een landhuis uit 1780. Het is één van de rijksmonumenten van het dorp. 

Ik wandel langs een doodlopende geasfalteerde weg en passeer het hek naar Klein Drakensteyn. Nou ja het eerste hek, want al snel kom ik nog een tweede tegen en aan het einde van de wandelroute zal ik een derde passeren. Dat ‘Klein’ staat in ieder geval niet voor de grootte van het terrein 😉

–> Tip! 88 wandelroutes op de Utrechtse Heuvelrug >>

Boswachterij De Vuursche

De geasfalteerde weg gaat al snel over in een zandpad en loopt daarna dood voor auto’s. Daar waar de autoweg stopt, sla ik rechtsaf het bos in. Boswachterij De Vuursche is een gebied van 1200 hectare en beslaat verschillende gebieden, waaronder landgoed Pijnenburg.

Ik wandel over een breed zandpad een kleine 50 meter het bos in en sla daar linksaf. Ik ga over een heel smal pad tussen de bomen door. Aan het einde kom ik uit op een breed zandpad. Deze afwisseling tussen smalle en brede paden zal de rest van de wandelroute zo blijven. 

Een lappendeken

Boswachterij De Vuursche is een lappendeken van stukjes bos. Elk stukje heeft zijn eigen sfeer. In het ene gedeelte loop ik door een dicht en donker dennenbos. En verderop door een open bos, waar de zon op de bodem valt. En onderweg word ik verrast door de mooiste bomen, die hier overduidelijk al jaren staan. 

Ik ben de Zwarteweg overgestoken en wandel een stukje langs het fietspad. Even verderop steek ik links het bos weer in. Dit stuk voelt echt als bos. Bronskleurige bladeren bedekken de bodem van het bos en bomen staan parmantig op hun plek. Ik word gepasseerd door verschillende wandelaars en hardlopers. De zon probeert tussen de wolken door te komen en mensen zijn vrolijk. 

Herrie in Boswachterij De Vuursche

Na een tijdje wandel ik landgoed Pijnenburg op. Het is een eeuwenoud familielandgoed. De eerste vermeldingen over dit landgoed stammen al uit de 12e eeuw, dus dat is echt wel eeuwenoud. Het landgoed is in particuliere handen, maar opengesteld voor wandelaars, ruiters en fietsers. De wandelroute gaat voor een groot deel over het landgoed. 

Over verschillende bospaden doorkruis ik het bos, vergezeld door het geluid van kettingzagen en houtversnipperaars. Het is duidelijk dat er een actief bosbeheer is op het landgoed, alleen wel jammer dat dat onderhoud samenvalt met mijn bezoek haha. Het geluid achtervolgt mij voor lange tijd en ik probeer mij te richten op de mooie omgeving die ik zie. Niet altijd makkelijk, maar het lukt, want die omgeving is echt wel mooi.

Tenten, klimmen en goudkleurige varens

Wanneer ik de tweede houtversnipperaar passeer, wandel ik ook langs een groot terrein vol met tenten. Feel Good Tentevent staat er op borden geschilderd. Het is het evenemententerrein op het landgoed. Het is een bijzondere plek waar strengen met lichtbolletjes door bomen zijn geweven en picknicktafels klaar staan. 

Via één van die strengen met lichten vervolg ik de wandelroute. De lichten hangen boven het wandelpad. Wat moet het er hier magisch uitzien wanneer er een evenement in volle gang is. Uiteindelijk kom ik uit op een kruising van wandelpad, MTB-track en ruiterroute en daar waar de bodem van het bos net nog uit bronskleurige bladeren bestond, staan er nu goudkleurige varens. In de zomer zullen ze groen zijn, maar nu geven ze een luxe sfeer aan het bos. 

Rondkijkend naar de mooie omgeving, lukt het de zon even om tussen de wolken door te komen. Het geeft dat schitterende licht aan het bos, dat het verdient. Vanaf de varens kom ik uit bij het Klimbos. Hoog in de bomen zijn platformen aangebracht waarvandaan mensen kunnen klimmen, tokkelen, abseilen en klauteren. Van boomtop naar boomtop. Zoiets kwam ik eerder al eens tegen tijdens een wandeling in Ruurlo. 

Theehuis ‘t Hooge Erf

Ik ben ongeveer op de helft van de wandelroute wanneer ik Theehuis ‘t Hooge Erf passeer. Ik doe een rondje om het theehuis om te kijken of het open is, maar helaas is het nog gesloten. Volgens mij is dit wel een super leuke plek om een kop koffie te gaan drinken, wanneer het wel geopend is, dus vergeet hier geen kijkje te gaan nemen wanneer je in de buurt bent. 

Bosbewoners van De Vuursche

Niet veel later kom ik terecht op een breed soort karrenspoor. Aan beide kanten van het wandelpad staan bomen en het is er druk met vogels. Ik slenter over het pad en geniet van de stilte die hier hangt. Ik heb de kettingzagen achter mij gelaten. Ineens hoor ik het geluid van nagels over een boomstam. Ik stop, kijk en daar is ie… een eekhoorntje. In een boom op nog geen vijf meter voor mij. 

Het diertje kijkt mij aan, maakt het bekende eekhoorn geluidje. De staart gaat heen en weer en hij (of zij) begint met omhoog klimmen. Halverwege de boom verandert hij van gedachte en komt weer naar beneden, af en toe stil staand op een tak om te zien wat ik doe. Ik blijf stil staan kijken. Beneden aangekomen schiet hij onder de struiken door, over het wandelpad en via een andere boom weer omhoog. Dag kleine bosbewoner!

Nog meer bijzondere horeca

Boswachterij De Vuursche zit vol met bijzondere horecagelegenheden. Naast het theehuis en Herberg Boschoord is er ook nog Buiten in de kuil. Voor het laatste stuk van de wandeling, loop ik een tijdje langs de kuil. 

Buiten in de kuil is geopend, maar na een korte inspectie van het terras zie ik dat het volgepakt is. Ik kies ervoor om door te wandelen, om de kuil heen en terug richting Lage Vuursche.

Groot Drakensteyn

Voordat ik terug kom in Lage Vuursche gaat de route nog langs het kasteel en de tuin van Prinses Beatrix. Er is natuurlijk niet meer te zien dan een hoog zwart hek, camera’s en een marechaussee bij de ingang. Maar toch wel een leuk idee dat de prinses hier woont. Tussen de bomen door heb ik voor heel even zicht op het kasteel en de bijgebouwen. Het kasteel is een schattig gebouw omringd door een heuvelachtige tuin met mos en bos.

Kasteel Drakensteyn

In 1360 is voor het eerst geschreven over een hofstede Drakesteyn die in 1385 aan Frederik van Drakenburg werd beleend. In 1634 werd Ernst van Reede de eigenaar van hofstede Drakensteyn. Zijn zoon Gerard liet in 1640 een nieuw, volledig symmetrisch achthoekig huis bouwen, mogelijk naar een ontwerp van Jacob van Campen. Het huis werd erkend als ridderhofstad en Gerard werd ridder. In die dagen werd ook het dorp Lage Vuursche gebouwd. Ridder Gerard liet een kerk bouwen met een pastorie, een school, een molen en een herberg.

In 1959 kwam het kasteel in handen van prinses Beatrix. Ook na haar huwelijk met Claus van Amsberg in 1966 bleef prinses Beatrix in het kasteel wonen. Nadat zij in 1980 koningin was geworden, verhuisde ze met haar hele gezin in 1981 naar paleis Huis ten Bosch in Den Haag. In 2014 verhuisde de prinses terug naar Drakensteyn, na haar abdicatie. (bron: wikipedia.nl)

Lopend langs het beveiligingshek van de prinses valt mijn oog op een paaltje dat aangeeft dat er in de tuin van de prinses grafheuvels liggen. 

Grafheuvels

Rondom Soest, Baarn en Lage Vuursche, maar ook in het zuiden van Eemland bij Maarn en Maarsbergen bevinden zich diverse grote grafheuvels. Dit zijn de meest tastbare overblijfselen van de eerste mensen, die zich definitief in deze streken vestigden. De oudste grafheuvels zijn van zand, maar de Bronstijdgrafheuvels, vanaf 3000 v. Chr., zijn gemaakt van heideplaggen. Daardoor weten we dat de invloed van de mens op het landschap toen al groot was. Er was heide ontstaan, waarschijnlijk omdat de kudden van deze vroege boeren de gronden al zo intensief begraasden, dat de natuurlijke vegetatie zich niet kon herstellen. De grafheuvels in deze tijd moeten dan ook in een open heidelandschap hebben gelegen.

–> Tip! Bekijk 100 wandelroutes over De Veluwe >>

Nadat ik Drakensteyn gepasseerd ben wandel ik Lage Vuursche in. Hier staat het oudste gebouw van het dorp: de Stulpkerk uit 1650. Het kleine kerkje heeft beschikking over een bank speciaal voor de koninklijke familie. Vanaf de kerk wandel ik de dorpsstraat in, op weg naar een terras voor een kop koffie buiten in de zon.

Meer routes in Utrecht

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.