Boswachterspad Noordzeewandeling

Schoorl, je kent het misschien wel als de hoogste duin van Nederland. En als je het nog niet kent, dan is het een bezoekje waard. Op een zonnige dag in juni ga ik samen met mijn buurman op weg naar Noord-Holland voor een route van 10 kilometer wandelen in Schoorl. Over die hoogste duin, door bossen en over het strand. Dat gaan mijn kuitspieren vast en zeker voelen. 

Het is het begin van de ochtend wanneer we aankomen op de parkeerplaats van het buitencentrum. De eerste auto’s staan al geparkeerd. Fietsen worden van fietsendragers gehaald en wandelschoenen aangetrokken. Er zijn dus meer mensen die gaan genieten van een dagje wandelen in Schoorl (of fietsen natuurlijk). 

We besluiten eerst even langs het bezoekerscentrum te gaan en stuiten daar op een monument. Wat ik te weten kom over de achtergrond van dit monument, daar krijg ik kippenvel van. 

Van 1939 tot 1949 heeft er op de plek van het huidige bezoekerscentrum een kamp gestaan. De eerste maanden deed het dienst als legerkamp voor het Nederlandse leger, maar al snel werd het in gebruik genomen als interneringskamp. Er zaten mensen uit Engeland, Frankrijk en België gevangen. Er is in het kamp niemand overleden, maar veel mensen werden doorgestuurd naar andere kampen in Duitsland. 

Het kamp was omringd door een grote prikkeldraadversperring met vier wachttorens, de mensen werden vaak mishandeld en vernederd. Eind 1941 kreeg het kamp een andere functie, tot het einde van de oorlog werd het een legerkamp voor het Duitse leger. 

Na de oorlog werd het een interneringskamp voor NSB-ers, SS-ers, Jeugdstormers en andere collaborateurs. Er zaten ook veel NSB-burgemeesters. Vanaf eind 1946 deed het kamp dienst als legerkamp voor het Nederlandse leger. Begin 1949 werd het kamp gesloten en afgebroken. Er staat nu een monument ter herinnering aan de dagen van de Nazi’s en hun gruwelijke bewind.

Nadat we bij het Buitencentrum nog even gebruik hebben gemaakt van het toilet en de waterflessen hebben gevuld gaan we op pad. We zoeken het eerste donkerblauwe paaltje en het duurt dan ook niet lang voordat we aan de voet staan van de hoogste duin van Nederland. En de langste trap die ik ooit heb gezien.

Over de hoogste duin

Vol goede moed starten we aan die hoge trap. Het is een behoorlijke klim en voor mij ook behoorlijk afzien. Halverwege stop ik even om te genieten van het eerste uitzicht. Eigenlijk is het meer om gewoon even bij te komen voordat ik de tweede helft van de trap beklim. Boven aangekomen is het uitzicht schitterend! Ik geniet hier heel kort. Aangezien veel wandelingen hier starten met deze trap, is het druk bovenaan en we lopen dan al snel in de richting van de eerste routepaal. 

Via een breed pad van mohl zand lopen we weg van de hoge trap en langzaamaan ook weer naar beneden. De gedachten ‘waarom eerst omhoog en dan weer naar beneden’ kan ik niet tegenhouden. Ik snap de werking van duinen hoor, maar poeh wat een klim en dat met nog tien kilometer voor de boeg. 

Schoorlse duinen

​​In Schoorl bevindt zich het hoogste duin van Nederland- het is 53 meter hoog. Het natuurgebied De Schoorlse Duinen bestaat op dit moment uit 1875 ha. natuur. Het zijn ’s lands breedste en hoogste duinen. Er zijn stukken bedekt met dicht bos, maar in grote gedeelten gaat de natuur zijn gang en mag het zand verstuiven. Natte vlakten zijn er ook. Wat heel bijzonder is, is dat er heidevelden zijn, die zijn er bijna nergens in de duinen.

Over dit brede zandpad lopen we tot we voor ons het Vogelmeer. Het is een open duingebied rondom het meer. Het water is een uniek leefgebied voor verschillende vogelsoorten en de zandhagedis. Dit lezen we op één van de vele informatieborden die we gedurende de wandeling tegenkomen. 

Langs de oever van het water wandelen we door. Genietend van de vele wilde orchideeën, vlinders en libellen die we onderweg zien. De kikkers kwaken luidruchtig en zorgen voor een vrolijk achtergrondgeluid, samen met het gezoem van vele hommels en bijen. 

Dieper het gebied in

Wandelen in Schoorl betekent achter elke duintop een ander uitzicht. Vanaf het water lopen we door. Dieper het natuurgebied in. Het is een route die flink uitdaagt. Het wandelpad wordt uitdagender en het zand zachter. Over duinen en langs heidevelden en grasplekken. Een kuitenbijtertje noemen we dit ook wel eens. 

We klimmen over die duintoppen en staan bovenop elke keer even stil. Draaien een rondje van 360 graden en genieten van het uitzicht. In de verte zien we een groep Schotse Hooglanders grazen en horen we de golven van de zee. Het geluid van de zeemeeuwen neemt toe en dat betekent dat het strand ook dichterbij komt. 

Wandelen in Schoorl betekent strand

Na nog een aantal duintoppen komen we uit bij een fietspad. Dat steken we over zodra het kan. Mensen doen duidelijk niet alleen aan wandelen in Schoorl, maar ook aan fietsen. Voor ons ligt een behoorlijke klim over een duintop. Aan de andere kant ligt het strand en dan zorgt ervoor dat ik vooruit geduwd wordt. Maar echt met elke stap zakt mijn wandelschoen weg in het zand en halverwege wil ik het eigenlijk opgeven haha. 

Wanneer ik eenmaal boven aankom, staat de buurman al een tijdje te staren naar de zee. Ik ga naast hem staan en snuif de zeelucht diep op. Er gaat niets boven de frisse lucht van de zee. Voor ons ligt een strand waar sommige mensen zich al in badkleding wagen op een badlaken of zelfs in de zee. Andere mensen lopen er met hun hond of met de voeten in het water. 

Wel of niet pootjebaden

We zakken de duin af naar het strand en zoeken al snel het wat stevige zand op aan de branding. Over het strand gaan we richting de volgende markering. Ik twijfel heel even of ik met mijn voeten in het water ga. Ik wil heel graag, maar weet ook dat ik dan straks met natte, zanderige voeten weer in mijn wandelschoenen moet en aangezien we pas halverwege de route zijn, lijkt dat mij geen goed plan.

We wandelen tussen de mensen door. Springen af en toe uit de weg voor een natte hond en spelende kinderen. Zo gaat de route door tot aan paal 29, om daar weer de duinen in te gaan. We lopen, net als op de heenweg naar het strand, door de duinen, langs hei en helmgras. Langzaam wordt het zand wat steviger en maken de hei en het gras plaats voor naaldbomen. 

Via het bos naar het bezoekerscentrum

Net liepen we nog over het strand en duintoppen en nu bevinden we ons weer in het bos. Het is er donkerder en koeler en dat is een welkome afwisseling. Het is best warm zo met dat gebikkel. Naast wandelen in Schoorl en fietsen in Schoorl kunnen we nu ook bikkelen in Schoorl toevoegen aan het lijstje van bezigheden in dit natuurgebied. 

Langzaam wordt het drukker op de paden. We komen dichter in de buurt van het bezoekerscentrum en we delen de paden met mensen die de andere wandelroutes lopen. Ook hier snuif ik even de geur op. De geur van de naaldbomen in een droog en zonnig bos dringen mijn neus in. Ook dit is zo heerlijk. 

Vanaf de laatste paden komen we terug bij die trap. We dalen hem af en ploffen neer op een bankje bij het buitencentrum. Nu is het eerst tijd voor een kopje koffie. Die hebben we dubbel en dwars verdiend.

Meer Noord-Holland

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.