Over Koninklijk Landgoed De Horsten wandelen is voor mij een regelmatig uitje. Ik woon op 10 minuten rijden van dit schitterende en uitgebreide landgoed en heb denk ik alle paden wel eens gelopen. Ik heb thee gedronken bij het theehuis, over het water uitgekeken van het meer en de wind en regen getrotseerd op de dijk tussen de weilanden. Ik heb de seringen geroken en de sneeuwklokjes gefotografeerd. En jij, ben jij er wel eens geweest?
Praktische informatie
De wandeling: Rode, witte en gele routes. Ik wandel vandaag zonder route
Afstand: 7,5, 4 en 1 kilometer
Soort wandeling: rondwandeling
Startpunt: Parkeerplaats Papeweg
Parkeren: Papeweg Wassenaar
Zoals gezegd woon ik op tien minuten rijden van De Horsten en kom ik er regelmatig om te wandelen. Helemaal in de tijd van mijn burn-out. Die tien minuten was net wat ik aankon qua autorijden om daarna uit te waaien op het landgoed. Ook nu, nu ik weer helemaal hersteld ben, kom ik er nog graag. En zo ga ik op een maandagmiddag op De Horsten wandelen na werk.
Struinen over De Horsten
Het is even voor drie uur als ik de parkeerplaats op rij en mijn Aygo in de schaduw parkeer. Ondanks dat er drie gemarkeerde routes over het landgoed lopen, heb ik besloten om vandaag te gaan struinen. Ik ken de routes ondertussen al uit mijn hoofd en heb zin in iets anders. Zo komt het dus dat ik De Horsten op wandel zonder te weten waar de wandeling mee heen zal brengen.
Vanaf de parkeerplaats loop ik bij de eerste kruising links, een bospad op. Over De Horsten wandelen betekent regelmatig goed kijken waar je je voeten neerzet. Het heeft de laatste tijd af en toe gerend en dat kan modder opleveren in een bos. Dus onder mijn kantoorkleding draag ik, heel charmant, mijn wandelschoenen.
Vlak na die eerste kruising links kies ik weer voor links. Dit is een bospad dat langs de zijkant van het landgoed loopt. Een stukje langs de parkeerplaats en dan tussen een weiland en het landgoed door. Het is goed kijken waar ik loop, het pad is wat oneffen en er liggen veel boomstronken.
Historie van De Horsten
Landgoed De Horsten bestaat uit bossen, weilanden en parkland. Het is al eeuwenoud en heeft een Koninklijke status. De naam De Horsten komt vanuit een samenvoegsel van drie Horsten: Raephorst, Terhorst en Eikenhorst.
In 1838 kocht Prins Frederik, tweede zoon van Koning Willem I, twee van de drie horsten (verhoogde strandwallen) waaruit het landgoed bestond: Raephorst en Ter Horst. In 1845 voegde hij daar de derde horst, Eikenhorst, bij. Prins Frederik koos Huize de Paauw op landgoed Raephorst als zijn zomerverblijf. Huize de Paauw is sinds 1925 het raadhuis van Wassenaar.
Toen Prins Frederik in 1881 overleed, erfde zijn dochter Prinses Marie von Wied De Horsten. In 1903 verkocht zij de Horsten aan Koningin Wilhelmina. De Koningin hield erg van deze groene omgeving en ging er regelmatig schilderen. Na het overlijden van Wilhelmina in 1962 erfde Koningin Juliana het landgoed. Prinses Beatrix erfde de Horsten na het overlijden van Prinses Juliana. Zij schonk de eigendom van het landgoed op haar beurt in 2017 aan haar zoon, Koning Willem-Alexander.
Van de oorspronkelijke bebouwingen zijn het rentmeestershuis en een klein jachtslot overgebleven. Het oorspronkelijke kasteel De Raephorst en kasteel Ter Horst zijn verdwenen. Op het landgoed is een nieuw landhuis (Villa Eikenhorst) gebouwd in opdracht van prinses Christina; na haar scheiding van Jorge Guillermo stond dit huis leeg tot 2003. Koning Willem-Alexander verbouwde in 2003 de villa en trok erin met zijn gezin, tot zijn naar Paleis Huis ten Bosch verhuisden (bron: wikipedia & koninklijkhuis.nl).
Over De Horsten wandelen
Het bospad komt uiteindelijk, na het ontwijken van een aantal muggen, uit op een breed wandelpad. Ik kan kiezen voor links en rechts. Ik weet waar links heen gaat (de dijk en langs Villa Eikenhorst), maar ik heb meer zin in bossen vandaag, dus kies ik rechts. Ik wandel over het brede pad en twee dingen vallen mij op: er wandelen bijna geen andere mensen en het is er super stil.
Stil in de letterlijke zin van het woord. Ik hoor bijna niets. Nog geen vogeltje wat zingt. Alleen het geroffel van een grote bonte specht. Hij vliegt van stam naar stam en laat wat van zich horen. Ik sta een tijdje naar hem te staren en zie steeds meer vogeltjes heen en weer vliegen tussen de bomen door. Heerlijk om na een drukke dag op kantoor hiervan te genieten. Gewoon vogeltjes tussen de bomen.
Tweede brug links
Het pad gaat langs een huisje, dat verscholen ligt tussen de bomen en struiken. Het is toch heerlijk om hier te kunnen wonen? Misschien had ik familie moeten worden van Wim-Lex en hem een huisje moeten vragen haha
Uiteindelijk komt het pad uit bij een sloot met een brug er overheen. Ik wandel deze eerste brug voorbij en ga verder naar de tweede brug. Deze steek ik wel over en kronkel weer over een bospad. Tussen de bomen door. Het is een leuk pad, want je waant je hier echt in het bos. Er is geen mens te zien, geen auto te horen.
Wanneer het bospad uitkomt bij weer een breed stenen wandelpad, steek ik deze af en kom aan de overzijde weer op een bospad. Ik dwaal en geniet van de zon en het feit dat ik hier loop op een maandagmiddag. In het weiland links van mij zitten heel wat ganzen. OOk zij genieten denk ik van de zon.
Vogelrustgebied
Het pad gaat langs het weiland en komt uit bij een vogelrustgebied. Over De Horsten wandelen biedt om elke hoek weer iets anders moois. Dit rustgebied kende ik nog niet. Zelfs na minimaal vijfentwintig wandelingen over dit landgoed, kom ik nog nieuwe dingen tegen.
Langs het rustgebied kom ik uit bij weer een breed wandelpad. Deze keer neem ik hem wel, rechtsaf. Het is een pad dat uiteindelijk uitkomt bij het veld waaraan de seringenberg staat.
Seringenberg op De Horsten
De ruim 20 meter hoge heuvel dateert uit de periode na 1791-1792, toen Twent eigenaar van Landgoed Raaphorst was. Van hem kwam het idee om bij Wassenaar een zandheuvel op te werpen met bovenop een uitzichtpunt en een kronkelpad naar boven.
De heuvel werd beplant met paarse seringen van het soort dat ook nog eens lekker ruikt. Aan de voet van de heuvel ontwierp Twent een waterpartij met open weilanden daar omheen.
Wie nu via het kronkelige, deels met oude straatstenen verharde pad de seringenberg beklimt, kan aan de seringenstruiken zien dat ze al heel oud zijn.
Ik heb de seringenberg al zo vaak beklommen dat ik nu besluit een andere route te lopen. Over dat brede wandelpad, waar ik net op terecht kwam, wandel ik tot net na de brug. Ik kan dan het brede pad volgen, met een bocht naar rechts, om voor de seringenberg door te lopen. Maar ik kies voor het graspad rechts. In het grasveld rechts zie ik een breed pad uitgesleten. Hier ga ik overheen. Hierdoor snij ik een heel stuk van het brede pad af.
Wilde bloemen en gezoem
Het graspad neemt mij mee langs een slootkant. In de sloot staan eendenkorven waar in het voorjaar eenden hun nesten in bouwen. Langs de sloot staan heel veel wilde bloemen en met de zon en de insecten die van bloem naar bloem vliegen voelt het echt als zomer.
Grote libellen en koolwitjes vliegen van bloem naar bloem. Heerlijk om langs te wandelen. Dit pad neemt bijna niemand. Mensen volgen braaf de grote boog over het brede pad. Wanneer ik aan de andere kant van het graspad weer uitkom bij het brede pad, volg ik deze rechtsaf.
Langs eeuwenoude rododendrons, die heerlijk kunnen ruiken in het voorjaar en waar kinderen leuk verstoppertje onder kunnen spelen. Links licht, achter het smalle strookje bos, de Rijksstraatweg. Deze verbindt het centrum van Den Haag (en begin van de A12) met de A44. Je hoort op dit stuk de weg wel, maar mijn aandacht gaat geheel naar het landgoed.
Mijn lievelingsplek op De Horsten
Bij de volgende kruising houd ik weer links aan en wandel nog steeds parallel aan de Rijksstraatweg. Langs dit deel van het pad staan weer heel veel wilde bloemen. Het is een oude akker waar voorheen mais op stond. Nu is het een grasland met heel veel bloemen voor de insecten.
Uiteindelijk loop ik over dit pad en kom ik uit tussen de bomen. Het pad volg ik, heel wat paden die rechtsaf staan negerend, tot ik bij een kruising aankom waar de gele en rode pijl naar rechts wijzen. Het is een heel smal bospad en leidt naar mijn favoriete plekje op het hele landgoed.
Als ik een klein stukje op het pad ben, verschijnt er een opening naar rechts en via die opening kom ik uit bij een bankje op een heuvel. De heuvel kijkt uit op het meer. Bijna niemand weet dat dit plekje er is en ik zit hier dan ook minutenlang in stilte. Gewoon helemaal niets dan het uitzicht en ik.
Terug naar de parkeerplaats
Vanaf dit schitterende plekje ga ik weer door die opening en wandel verder over het bospad. Ik geniet van het allerlaatste stukje tussen de bomen door. Nog steeds is het stil, geen vogeltjes en bijna geen mensen. Oh ik krijg die glimlach niet van mijn gezicht.
Het bospad eindigt bij de ‘hoofdweg’ van het landgoed. Rechtsaf kom ik uit bij het theehuis. Een heerlijke plek met historie. Het theehuis was vroeger het Jachthuis.
Het theehuis
Prins Frederik was een verwoed jager. Hij liet zijn jachtgebied “afpalen”. Bij de ingang van het bos bij de Papeweg is nog zo’n “hoekpaal” te zien. Hierop staat:
“Eigen jagt van Z.K.H. Prins Frederik” Prins Frederik liet in 1863 een jachthuis bouwen. Dit is nu in gebruik als theehuis.
Jachttrofeeën sieren nog steeds de muren. Ook diverse jachtgilden, o.a. het Hubertus-jachtgilde, vonden hier destijds een onderkomen. Vanuit de overkapping kon men schieten op (bewegende) doelen op een “schietberg”. Deze schietberg is nu door de begroeiing vrijwel onzichtbaar geworden.
Heel wat tijd heb ik al doorgebracht in dit theehuis of op het terras. Een heerlijke, maar wel populaire, plek voor een kopje koffie of een lekker taartje. Ondanks dat vandaag de zon schijnt, besluit ik om het theehuis links (of eigenlijk rechts) te laten liggen. Ik ga terug richting de parkeerplaats, waar ik mijn wandelschoenen weer omwissel voor mijn gympen en naar huis rij.
Op De Horsten wandelen is koninklijk
In elk jaargetijde en met elk weertype kun je op De Horsten heerlijk wandelen. Of je nu al je zorgen van je af laat waaien in wind en regen, of urenlang gaat zitten mijmeren op een bankje. Op De Horsten kan het allemaal!
Ik geniet van elke wandeling, van elke stap en van elk uitzicht dat het landgoed mij biedt. Of ik nu zin heb in een lange of korte wandeling, het landgoed biedt het mij. Ik kan kiezen voor één van de routes op De Horsten of vanaf De Horsten wandelen naar Landgoed Duivenvoorde.
Ook vanmiddag heb ik weer genoten. De zon, de stilte, de rust. Voor 4 kilometers struinde ik over het landgoed en kwam mijn hoofd tot rust. Volgende keer doe ik weer een rondje over de dijk.
Wandelen over landgoederen
Wandelroutes rondom Park en Kasteel Rosendael
Al generaties lang ligt aan de voet van de Veluwe, in Rozendaal, het Park en Kasteel Rosendael. Het kasteel en vooral het bijzondere park trekken al die generaties al bezoekers voor een kijkje in het kasteel en een wandeling door het park. De eerste vermelding van een...
Kort & Prachtig Zanderij Maarn
Zanderij Maarn is een voormalige zandafgraving langs de A12. Een grote waterplas in het midden met heel veel groen eromheen. Wandelroute Kort & Prachtig Zanderij Maarn neemt je mee rondom het water, door een bijzonder stukje natuur. Om de route compleet te maken...
Paleispark Het Loo: rode wandelroute langs sprengen
Het is het grootste landgoed van Nederland: Kroondomein het Loo. De bossen, paleispark, tuinen en paleis Het Loo. Het hoort er allemaal bij. Het Paleispark is wat mij betreft één van de meest sprookjesachtige plekken voor een wandeling. Deze rode wandelroute van 7...
Deel deze wandeling op Pinterest
Over mij
Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
