Wandelroute Beekdallandschap Drentsche Aa

Drenthe kent verschillende Nationale Parken en voor deze wandelroute reisde ik af naar Nationaal Park Drentsche Aa, vlak boven Assen. Via Komoot vind ik een route door het beekdallandschap van de Oudemolensche diep en besluit deze aan mijn wandellijstje toe te voegen. Zo was het dat ik op Koningsdag 2022 een wandelroute van 11 kilometer wandelde, langs de beek van Nationaal Park Drentsche Aa.

Start in de duinen

De start van de wandelroute door de Drentsche Aa ligt in de Gasterse Duinen. Een heideveld aan de rand van het beekdal. De Gasterse Duinen bestaan uit een heidelandschap vol heuvels en dalen. Een soort duinlandschap dus. De route gaat aan het begin maar heel kort door deze duinen, maar gelukkig eindigen we hier ook, dus later zal ik meer zien van dit prachtige gebied.

Hunebed D10

Vlakbij de parkeerplaats ligt een hunebed, D10. Hunebedden zijn de restanten van stenen grafkelders waarin het boerenvolk, het trechterbekervolk, dat het noorden van ons land circa 5400 jaar geleden bewoonde, zijn doden bijzette. Er bestaan nog 54 hunebedden in ons land, waarvan 52 in Drenthe en 2 in Groningen. En dit is nummer 10 in Drenthe. 

D10 is een klein en incompleet hunebed: 7 zij- en 2 sluitstenen, waarop oorspronkelijk 4 dekstenen hebben gerust. Daarvan zijn er nog slechts 2 over. Ik heb natuurlijk al eens eerder hunebedden gezien, ook tijdens mijn wandelingen, maar het blijft een gek idee, dat ze al zoveel jaren oud zijn… Na een korte stop en wat foto’s wandel ik verder, het klaphekje door en de Gasterse Duinen weer uit. 

Brede zandwegen

Via brede zandwegen passeer ik de komende kilometers heel veel verschillende velden. Velden in beheer van Staatsbosbeheer. De landbouwmethode die Staatsbosbeheer er hier op nahoudt is een eeuwenoude. De boeren maaiden hier vroeger maar één keer per jaar. Mest kwam er niet aan de pas. En hoe voedselarmer de grond, hoe meer planten. Er wordt nu dus pas na 15 juni gemaaid. Dan hebben de meeste planten gebloeid. En hebben de weidevogels hun jongen grootgebracht. Ook de boeren van nu helpen mee met het natuurbeheer. Op de hoger geleden weiden grazen koeien. Maar in kleinere aantallen dan gebruikelijk. Zo krijgen de planten alle kansen.

Door deze methode zien de velden er bijna romantisch uit. Hoog gras, veel bloemen en vogels. Een soort van super mooie wildernis. Tijdens deze route passeer ik heel wat van dit soort velden. In sommige zoeken ooievaars naar voedsel. In andere vliegen zangvogels heen en weer. 

Beekdallandschap Drentsche Aa

Na al de brede zandpaden en schitterende velden, is het tijd voor de eerste oversteek over de beek. Maar voordat ik de oversteek en het daaropvolgende landschap bespreek, eerst even een verduidelijking van al die beken en de namen.

Geen Drentsche Aa in Drenthe

Het dal van de Drentsche Aa gebied is grotendeels gevormd door smeltwater aan het eind van de voorlaatste ijstijd, het Saalien, 200.000-130.000 jaar geleden. Grote gletsjers schoven vanuit Scandinavië over Noord-Nederland en deze vervormden het landschap. Wat achterbleef was een groot keileemplateau vol zwerfstenen, doorsneden door metersdiepe smeltwater geulen, waaronder die van de huidige Drentsche Aa.

Nergens in Nederland vind je een beek zo compleet bewaard als de Drentsche Aa. Kronkelend haar weg zoekend door het landschap, zoals zij dat al eeuwen en eeuwen gedaan heeft. In dit uitzonderlijk gaaf gebleven landschap creëerden boeren gedurende duizenden jaren een grote rijkdom aan natuur-rijke landbouwgrond. De Drentsche Aa vormt de ruggengraat van het Nationaal Park Drentsche Aa.

Maar nu komt ie… De Drentsche Aa bestaat eigenlijk niet… Nou ja, een klein stukje in Groningen heet zo. Met De Drentsche Aa wordt het hele bekensysteem bedoeld. Alle beken dragen lokaal een eigen naam. Ze zijn genoemd naar het dichtstbijzijnde dorp of veld. In Drenthe wordt een beek nooit beek genoemd maar ze heten ruimsloot, loopje, diepje, stroom, laak of aa. (bron: drente.nl)

Het beekdallandschap van de Drentsche Aa die ik nu betreed bestaat dus eigenlijk uit één beek, die op allerlei plaatsen een andere naam heeft. Op deze plek is het de Schipborgsche Diep. De brug die er overheen gaat is een hoge en smalle brug. Om over te steken moet ik de dames die mij tegemoet komen voor laten, want inhalen op deze smalle brug is geen optie.

Privé of niet privé?

Ik ben aangekomen bij het deel van de wandeling waar deze route haar naam aan dankt: het beekdallandschap. Zodra ik de hoge brug over ben volg ik voor een groot deel de beek. Hij stroomt direct naast mij of in ieder geval binnen mijn zicht. Een klein stukje moet ik de oever van de brug verlaten. Ik moet zelfs een stukje illegaal wandelen over eigen terrein… Of is het dat niet?

Met een grote balk aan twee kanten van dit stuk wandelpad proberen de eigenaren van een huisje verderop wandelaars, fietsers en auto’s tegen te houden. Die laatste twee lukt ze aardig, maar die eerste niet. Volgens het bord van Staatsbosbeheer langs de weg, hebben voetgangers gewoon toegang tot de weg en dus, met een beetje samengeknepen billen, waag ik de gok. Ik stap over de balk en wandel de tweehonderd meter voor het huis, garage en tuin langs. Aan de andere zijde stap ik ook weer over de balk en ontspan de billen. Niemand heeft mij gezien 😉

Lunchen met uitzicht

Wanneer ik een picknickbankje vind, blijkt het er eentje met een goed uitzicht. Het is de tweede lange pauze die ik neem tijdens deze wandeling. Ik heb wat last van mijn rechterbeen, dus neem de tijd voor deze route. Met mijn gezicht naar de molen De Zwaluw eet ik mijn boterhammetje en krentenbol en lees ik een paar hoofdstukken van mijn boek.

Het is het moment om mijn been even rust te geven en zelf te genieten van de stilte. Lezen buiten in de natuur is één van de leukste dingen om te doen. Na iets meer dan een half uur is het tijd om door te lopen. Het fietspad volgend kom ik uiteindelijk uit bij Oude Molen. Hier wissel ik het asfalt in voor een kort vlonderpad en daarna gras.

Drassige voeten

Over gras en bruggetjes kom ik uit bij een ooievaarsnest dat eruit ziet alsof het al wat jaren meegaat. Met laag op laag is het uitgegroeid tot een soort van torenflat met bovenop een ooievaar. Het kopje steekt net boven het nest uit. Via nog een brug kom ik weer uit aan de oever van de beek, die hier de naam Oudemolensche Diep heeft. Het is een drassige oever, waar ik regelmatig moet zoeken naar een plek om mijn voeten neer te zetten. Niemand wil toch tot de enkels in de blubber.

Langs de beek kronkelt het pad verder door het gras en modder. Via een hekje neemt het wandelpad wat meer afstand van de beek en wandel ik door een klein bos langs de beek. Geen moment verlies ik de beek uit mijn zicht op dit stuk. Ik passeer stukken die eruit zien alsof ze uit een film kunnen komen. Schommels aan bomen boven het water, touwen met hieraan een autoband en heel veel doorsteekjes naar de oever van de beek. Volgens mij hebben heel wat kinderen hier heel veel plezier zomers.

Terug naar de Gasterse Duinen

Voor het laatste stuk verlaat ik de beek. Via het Oude Molensebos kom ik terug op de Gasterse Duinen. Vanmorgen liep ik hier een klein stukje langs hunebed D10. Nu wandel ik een langer stuk over deze duinen. Via een smal pad tussen de heide door. Het is ondertussen wat drukker op de heide. Regelmatig kom ik andere mensen tegen en hier op dit stuk is het zelfs druk.

Vooral bij het bankje halverwege de duinen. Hier liggen en staan vier Schotse Hooglanders rustig te genieten van het gras. En helaas ‘genieten’ mensen van de dieren. Op nog geen 30 centimeter van twee scherpe horens staat een man een dansje te doen voor één van de dieren. Zijn vriendin (of vrouw, zus, buurvrouw) schiet de ene foto na de andere, voordat zij aan een reeks selfies begint bij het volgende dier. 

Ik ga het gesprek aan

Ik besluit een gesprek aan te gaan met deze mensen en hen te wijzen op de gevaren die ze lopen. Wat als zo’n dier uithaalt met zijn kop en iemand raakt met die horens?

Verbaasd kijken ze mij aan. Ze hadden zich nooit gerealiseerd dat deze dieren dat konden doen. “Maar ze zien er zo lief uit!” zegt de vrouw. Helaas zijn er nog heel veel mensen die geen idee hebben hoe ze om moeten gaan met wilde dieren.

We praten nog een tijdje over de dieren en de natuur voordat we onze routes vervolgen. Vijf minuten later loop ik de parkeerplaats weer op. De zon is nog steeds niet doorgekomen, maar het kan mij niets schelen. Ik heb een heerlijke kennismaking gehad met de Drentsche Aa.

Meer Drenthe

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.