Nog een boek over de Camino naar Santiago. Maar ja het is dan ook een veel gelopen pelgrimstocht. En het leuke is, ook deze Camino is weer heel anders dan degene die ik eerder al las: SimpelWeg Gelukkig en Op hoge hakken naar Santiago. In Ik ben er even niet maak ik kennis met Hape Kerkeling, een Bekende Duitser, die ik niet ken.
Ik ben er even niet
Overnachten in hotelletjes. Opstaan om negen uur in de ochtend en erg negatief. Dat is hoe ik persoonlijk kennismaak met Hape Kerkeling. Hij beschrijft tot in details de negatieve zaken en uitdagingen waar hij mee te kampen heeft.
Vanaf de start zoekt hij weinig aansluiting bij andere wandelaars en is zelfs een beetje bevooroordeeld. Alle pelgrims zijn Katholiek en op zoek naar een hogere macht. Ik moet mezelf ertoe zetten om door te lezen. Dit moet toch beter en positiever worden?
Op zoek naar positiviteit
Niet alles hoeft positief maar is deze man ooit vrolijk? Hape Kerkeling legt in Ik ben er even niet nadruk op alle dingen, die anders gaan dan hij zou willen. In een hotel kan hij pas om acht uur ontbijten en hij wil om 6 uur ontbijten. Het resulteert in drie pagina’s vol negativiteit over hoe sjagerijnig hij ervan wordt, hoe ver de eerste mogelijkheid om te eten is en nog veel meer. Sommige van deze stukken sla ik over, want de negativiteit grijpt me soms bij de keel.
Ik zou willen schreeuwen “bekijk het nou eens van de andere kant” maar ja eerlijk gezegd zou ik ook niet weten hoe ik zou reageren, wanneer ik niet om 6 uur kan ontbijten als ik dat graag zou willen. Aan de andere kant, zou ik dat dan misschien niet zo uitgebreid omschrijven 😉
Wie is Hape Kerkeling
Zoals ik al schreef, ik ken de beste man niet, maar blijkbaar is hij bekend in Duitsland. In dit boek laat hij veelvuldig doorschemeren wie hij is en wat hij allemaal heeft ondernomen in het verleden. Veel stukken en hele lappen tekst gaan over herinneringen, die bij hem opkomen en die niets te maken hebben met de camino. En die ook niet ingaan op zijn reden om te lopen of eventuele openbaringen. Daarnaast kan hij pagina’s lang filosoferen. Een beetje filosoferen hoort bij een pelgrimstocht denk ik. Het zoeken naar je doel, bestaansreden etc. Maar hij filosofeert vaak en uitgebreid. Sommige stukken sla ik, als ik heel eerlijk ben, over.
Ontmoeten van andere pelgrims
In het begin van het boek is Hape heel duidelijk over andere pelgrims. Hij zoekt geen toenadering. Over de helft van t boek grinnik ik wanneer hij omschrijft mensen te willen ontmoeten en vrienden te willen maken. Hij wil een pelgrim ontmoeten om mee te wandelen. Waar is die man uit de eerste hoofdstukken die kritiek had op alle andere wandelaars en die met niemand wilde praten? Is dit zijn openbaring?
En dan langzaamaan begin ik het boek te snappen. Hans Peter moest door t cynisme en woede heen om zichzelf te ontdekken. En als lezer nam hij mij mee. Hij omschrijft de rest van zijn tocht nog steeds op de bekende Hape manier, maar er is meer ruimte voor positiviteit, lichtheid en andere pelgrims. Hij vindt zelfs een wandelmaatje.
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
Een heel proces
Het lezen van Ik ben er even niet was voor mij een heel proces. Ik merkte de eerste hoofdstukken dat ik het boek weg wilde leggen. Ik had geen zin in die negativiteit. Maar toch was ik benieuwd naar het verhaal van Hape. Zou hij het volhouden?
Ik zette door, net als Hape Kerkeling zelf en ontdekte de mooie kanten van deze man. De vele filosofieën die ik in het begin verschrikkelijk vond om te lezen, ging ik steeds meer waarderen. hape is een kei in het neerzetten hoe hij zich voelt en denkt over zaken. Soms misschien iets te uitgebreid.
Het meelezen van zijn omslag was een openbaring voor mijzelf. Het zien van dingen als een uitdaging en niet als een probleem. Het accepteren dat zonder wrijving geen glans, met andere woorden om iets moois te bereiken zul je soms door de modder moeten ploeteren. Uiteindelijk heb ik het boek omarmt en vond ik het jammer dat Hape Santiago al zo snel bereikte.
Hape Kerkeling op weg naar Santiago
Een aantal jaren geleden dwingt zijn gezondheid hem een pauze in te lassen in zijn drukke bestaan. Hij loopt dan de beroemde tocht naar Santiago de Compostela. Alhoewel hij zich ernstig afvraagt waar hij eigenlijk aan begonnen is, loopt hij in zes weken 800 km, vergezeld van zijn zware rugzak.
Kerkeling kent eenzaamheid en stilte op zijn weg, uitputting en grote twijfel, maar ondervindt ook gastvrijheid en vriendschap. Gaandeweg legt hij zijn ‘celebrity’-status en het bijbehorende taalgebruik af, om ten slotte gewoon tot zichzelf te komen en met medepelgrims na te denken over de aloude vraag: ‘Wie ben ik?’ Het wordt de reis van zijn leven.
Dit is een affiliate link naar Bol.com
Meer lezen over solotochten
Onderweg – Francine Postma
In haar boek Onderweg neemt Francine Postma je mee op het st. Olavspad door Zweden en Noorwegen. Het is een wandeltocht door de ruige en pure natuur van Scandinavië. Tijdens haar tocht is Francine op zoek naar me-time. Even geen rollen aannemen als mama, vrouw, zus,...
Niet de race maar de reis – Jolanda Linschooten
Ja alleen zijn, dat roept vaak vragen op. Het alleen wandelen en alleen op vakantie gaan, dat snapt niet iedereen aan mij. Het is net als Jolanda omschrijft in Niet de race Maar de reis: rond alleen zijn hangt een soort taboe. Tenminste als je er zelf voor kiest. Dan...
Camino – Graeme Simsion en Anne Buist
Martin en Zoë zijn beiden op zoek naar iets… of misschien wel op de vlucht voor iets. De ene Amerikaans en de andere Engels. Ze besluiten allebei om de Camino te wandelen, van Cluny van Santiago. De lange Camino. Onderweg komen ze zichzelf tegen en elkaar. Samen met...
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
