Een paar weken geleden was het zo normaal om naar buiten te gaan. Naar de supermarkt voor boodschappen, gezellig eten bij mijn zus of op de fiets naar therapie. En nu is het leven 180 graden gedraaid en staat soort van stil….
Het was schrikken, wennen aan strikte maatregelen, die gevoelsmatig niet passen en omgaan met een altijd aanwezige angst en spanning. Een nieuwe manier van leven waarbij we ons continu bewust moeten zijn van waar een andere persoon zich bevindt ten opzichte van jouzelf. Die bekende 1,5 meter. En bij elke nieuwe aangekondigde persconferentie weer die vraag ‘wat gaat er nog komen aan maatregelen?’. We krijgen als maatschappij heel wat voor onze kiezen. En toch lieve mensen, probeer ik positief te blijven. Niet altijd makkelijk, maar zo belangrijk om het allemaal vol te houden.
Ik vind dat stapje rustiger aan, dat meer bewust zijn van onszelf, best fijn. We kunnen nu even niet vluchten in ‘snelle’ bezigheden als shoppen, een bioscoop bezoeken of uit eten gaan. Het voelt of we terug zijn bij de basis en weer moeten gaan genieten van kleine dingen.
Zoals jullie weten ben ik terug aan het krabbelen na een burn-out en dat rustiger leven is voor mij zo belangrijk. Ik leer deze tijd dan ook heel veel. Ik ga, zolang het mag, elke dag nog even naar buiten. De natuur in. Naar plekken zonder teveel andere mensen. Ik haal energie en geluk uit de zon, de fluitende vogels, de geur van de bloesem aan de bomen, de kleur van de narcissen, de magie van een veld bosanemonen en de blauwe luchten. Ik begeef me langzaam over de paden, ruik alles wat er te ruiken valt en hoor alles wat er te horen is. Op dat soort momenten voel ik dat ik leef!
Ik lees boek na boek. Verslind ze één voor één. Ik lees boeken die ik al maanden op mijn lijstje heb staan, boeken die mensen me recent hebben aangeraden en boeken voor mijn therapie. Ik wandel over de vlaktes van Kenia, beklim de hoogste bergen van Nieuw Zeeland en vind mijn geluk op een Japans eiland. Ik leer mijn eigen gedachten beter begrijpen en luisteren naar mijn gevoel. Ik vergeet voor heel even de wereld van Corona en laat me meevoeren naar een fantastisch paradijs.
Ik maak beloftes waar door haakprojecten, die al maanden in een hoek liggen, af te maken. Ik zorg voor quality time met mijn nichtje en via FaceTime bezoek ik haar nieuwe slaapkamer en bespreken we haar huiswerk. Ik schrijf kaartjes naar familie en vrienden, om ze te laten weten dat ik aan hen denk. Ik leg duizenden puzzelstukjes en verdrijf de tijd die ik nog over heb. En ik schrijf pagina’s vol in mijn dagboek. Regel na regel vertrouw ik mijn gedachten, zorgen, angst, maar vooral dankbaarheid, geluksmomenten en wensen voor mijn toekomst toe aan de witte bladzijden. Positief blijven is zo belangrijk nu!
En laat ik niet vergeten dat ik middenin deze hectiek van Corona begonnen ben met een paar uurtjes per dag werken voor mijn werkgever. Elke ochtend log ik in en help ik, naar mijn kunnen, mijn collega’s met het behalen van die hard nodige omzet. Het geeft een voldaan gevoel weer onderdeel uit te maken van een team en samen de schouders er onder te zetten.
Want ja lieve mensen, we zitten dan wel allemaal thuis op ons eigen ‘eilandje’, maar samen vormen we een fantastisch land. En alleen samen kunnen we dit doorstaan. Blijf gezond allemaal! Zorg goed voor jezelf en zorg goed voor elkaar.
Meer dagboekverhalen
Dagboek van een wandelaar #7: 10 Bijzondere ontmoetingen
Als solowandelaar maak ik heel regelmatig een gesprek met vreemde mensen en soms zijn er gesprekken, die blijven je bij. Die maken indruk. Soms doordat de persoon iets bijzonders vertelt, andere keren omdat ik nieuwe kennis opdoe door het gesprek. Nog geen enkele keer...
Dagboek van een wandelaar #6: Voor- en nadelen van alleen wandelen
Ik ga bijna elke week alleen wandelen, op avontuur. Een heerlijke manier voor mij om mijn hoofd leeg te maken en mijn zintuigen open te zetten. Dat kan ik alleen maar doen als ik zonder gezelschap ga wandelen. Anders wordt een wandeling al snel een soort van wandelend...
Dagboek van een wandelaar #5: Nieuwe wandelschoenen op maat
Onlangs schreef ik al over mijn wandelblessure: overbelaste achillespezen. Vooral mijn linkerbeen is getroffen. Ik heb last van stramme en pijnlijke hielen, het ene moment meer dan het andere, en niet elke schoen zit lekker tegen die hiel aan. Ik neem jou mee in mijn...
Over mij
Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
