Wandeling Putterbos bij Putten

Tussen Amersfoort en Apeldoorn ligt het dorp Putten. Daar waar het Leuvenumse bos, het Speulder- en Sprielderbos, Landgoed Schovenhorst, ligt het Putterbos. Hier volgde ik de wandeling Putterbos van Staatsbosbeheer. 6 kilometer over brede boslanen en smalle kronkelpaden, speurend naar wilde zwijnen.

Het Putterbos

Rij vanuit het centrum van Putten vijf minuten en je staat middenin het Putterbos. Een bos van 100 hectare groot, vol met historische boslanen en grafheuvels. Het Putterbos is onderdeel van de bekendere Speulder- en Sprielderbossen, één van de oudste bossen van Nederland. Met zijn eeuwenoude beuken en eiken is dit bos perfect voor lange boswandelingen.

Het Putterbos was ooit één van de tien maalschappen van Putten. Een maalschap is het beste te omschrijven als een soort rechtsgebieden. Binnen elk maalschap hadden spraken maalmannen (soort van rechters) zich uit over verdelingen van onder andere land. Nu is het Putterbos een heerlijk bos om te wandelen. Het Putterbos is bereikbaar vanaf onder andere de parkeerplaats aan de Prins Hendrikweg. Om deze parkeerplaats te bereiken rij je een stukje door het bos. In het bos is een losloopgebied voor honden. Op deze wandeling mag je trouwe viervoeter dus mee, deels aangelijnd en deels los. 

Brede boslanen

Het Putterbos bestaat vooral uit brede lanen. Ik maak de wandeling door het Putterbos in de vroege ochtend en de mistflarden hangen nog tussen de bomen. Het geeft het bos een soort van spookachtig uiterlijk. De brede lanen komen regelmatig bij elkaar op kruispunten en bij elk kruispunt speur ik de wegen af, hopend dat er ergens een dier oversteekt. Helaas zal ik deze wandeling niets spotten. Maar dat hier genoeg te spotten valt, is te zien aan de vele sporen.

→ Wandeltip! Bekijk 100 wandelroutes over De Veluwe >>

Grafheuvels

Als je niet wist wat het waren, zou je er zo aan voorbij lopen. Het lijken gewoon wat heuvels in het landschap. Niets is minder waar, want die ‘hobbels’ zijn tussen de 3.000 en 5.000 jaar oud. De grafheuvels stammen uit de Trechterbekerperiode, net als de hunebedden in Drenthe, Groningen en Overijssel. Deze hobbels in het landschap zijn dus meer dan gewoon wat hobbels. De heuvels zijn aangelegd door de eerste handelende landbouwers die hier woonden en werden gebruikt als soort van tempelplaats. Gelukkig worden de grafheuvels tegenwoordig vaak gemarkeerd door een paaltje met een bordje met hier op grafheuvels  of archeologisch monument. Tijdens de wandeling door het Putterbos kom je ook een uitgebreider informatiebord tegen over de grafheuvels. 

→ Leestip! Wil je meer weten over deze grafheuvels? Lees dan eens de boswachterblog van Staatsbosbeheer >>

Dansende eiken

We steken een stukje voor het Speulderbos en wandelen langs een aantal dansende eiken. Ook hier zijn de sporen van de wilde zwijnen duidelijk te zien. Regelmatig sta ik stil en kijk om mij heen. De bomen staan wijd uit elkaar en, in tegenstelling tot het bospad waar de route net overheen ging, is het hier heel licht. Wat een bijzonder bos is dit toch. Mocht je er nog nooit geweest zijn, zet deze route of de Duintjeswandeling dan op je planning. 

Boswachter Peter Kieft

Eén van de brede paden waar je overheen wandelt tijden deze route is het Boswachter Kieftpad, vernoemd naar boswachter Peter Kieft. Er wordt niet zomaar een pad naar je vernoemd en nieuwsgierig als ik ben, besloot ik eens op te zoeken wie die boswachter was.  

Peter Kieft kwam ter wereld in 1907 in een kleine boerderij ‘De Peppelboom’, in de bossen van Groot Spriel. Net als zijn vader werd hij bosarbeider (nu noemen we dat boswachter). Het was zijn lust en zijn leven om door de bossen te struinen en werk te verzetten. In het jaar 1930 werd Kieft benoemd tot boswachter. Hij was niet alleen boswachter, maar ook groepscommandant van de Veluwse brandweer en rijksveldwachter. Hij deed goed werd voor het Putterbos, maar ook tijdens WO II voor de mensen rondom Putten. Toen Peter Kieft 65 jaar werd, ging hij niet met pensioen. Tot zijn dood bleef hij actief in wat hij zo graag deed: het als een goed rentmeester beheren en onderhouden van het prachtige Putterbos. (bron: verhaalvanputten.nl)

Bordjes volgen

Net over de helft ben ik even de route kwijt. Ik loop terug en zie een rode pijl van een markeerstift die aangeeft waar ik heen moet. Al snel is de route weer teruggevonden. Later lees ik op de website van Staatsbosbeheer, dat bij de Postweg een bordje mist. Afgezien van dit ene bordje is de route verder super goed aangegeven. 

Na nog twee laatste kilometer over leuke paden door het bos kom ik terug bij de parkeerplaats. De wandeling Putterbos is geen lange wandeling en ook geen moeilijke, maar doordat het bos zo ontzettend mooi is, ben ik aan het einde van de 6 kilometer gewoon teleurgesteld dat ik er alweer ben. Van mij had de route nog wat langer mogen duren. 

Meer routes op de Veluwe

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.