Het Speulderbos is toch wel één van mijn favoriete plekken van Nederland. Allereerst omdat het op de Veluwe ligt en dat nu eenmaal mijn happy place is. Maar ook omdat het een bos is en wel het bos van de dansende bomen. Waar geen perceel recht groeit, waar de zwijnen je van tussen de bomen aan (kunnen) staren en waar de sporen van de herten in het zand staan gegrift. Trage Tocht Drie is een wandelroute dwars door het Speulderbos bij Garderen. 11 Kilometer lang is het genieten van de bosgeuren en -kleuren en speuren naar wat er tussen de bomen zou kunnen staan. 

Trage Tocht Drie

Vanaf het startpunt bij Boshuis Drie loop je met deze Trage Tocht direct het Speulderbos in bij Ermelo. Aan het einde van de tocht kom je het bos pas weer uit. Ruim 11 kilometer gaat de tocht over historische wegen en bospaden, waar al eeuwenlang mensen en karren overheen gaan. De tocht gaat vooral over rechte, lange wegen en laat de smallere paden links liggen. 

Wandeltip! Wil je meer weten over Trage Tochten en waar je ze vindt? >>

Boshuis Drie

De route start vanaf Boshuis Drie. De perfecte plek om voor- en of na je wandeling aan te schuiven voor een lunch of koffie. Bij de openhaard of op het terras. Het boshuis is een begrip in de omgeving. Niet alleen vanwege de locatie, middenin het Speulderbos, maar ook vanwege de historie. Die historie neemt je mee zo’n 1400 jaar terug in de tijd, naar 800. 

Missionarissen stichtte het Heilig Huuske op de plek waar nu het Boshuis staat. In 1765 werd tegen de overblijfselen van het Heilig Huuske, door een boerenechtpaar een boerderij gebouwd. Het Boshuis was geboren. Wanneer je nu voor het Boshuis staat, is de witte gevel rechts, het deel van het Heilig Huuske. Nog steeds staat het Boshuis op een druk kruispunt van wandelaars en fietsers en is het er altijd druk. 

Ik parkeer mijn auto op de parkeerplaats voor het Boshuis. Zoals wel vaker, is mijn oranje Aygo de eerste auto die er staat. Vanaf hier wandel ik direct het bos in. 

→ Wandeltip! Bekijk 100 wandelroutes over De Veluwe >>

Speulderbos

De Speulder- en Sprielderbossen liggen in het noordwesten van de Veluwe. Tussen Putten, Ermelo en Garderen. Het bos bestaat vooral uit beuken, eiken en berken. En vooral die beuken zorgen ervoor dat grote delen van het bos donker zijn en een beetje spooky aanvoelen soms. 

Ik wandel rond negen uur in de ochtend het bos in. De zon is net op en het bos is stil. Een lange, brede karreweg neemt mij mee diep het Speulderbos in, richting Putten. Ondanks dat het bos een populair bos is, staat het ook bekend om zijn stilte. Je kunt uren dwalen zonder echt iemand tegen te komen. De eerste kilometers kom ik dan ook maar twee mensen tegen. Hele stukken loop ik in complete stilte van de natuur. Speurend om mij heen naar mogelijk wild. De vorige keer dat ik hier was, zag ik namelijk behoorlijk veel zwijnen.  

Solse Gat

Uiteindelijk komt de route uit aan de kopse kant van een lange kuil. Zal het die kuil zijn waar ik al zoveel over heb gehoord, maar nog nooit heb gezien? Ik check snel even mijn route en inderdaad. Ik sta bij het Solse Gat, een leemkuil. Veluwse boeren groeven hier leem uit en in de bodem van de kuil is een waterpoel ontstaan. Dit is de rationele uitleg van de kuil. Maar er is ook nog een andere uitleg. De legende. 

Volgens volksverhalen stond hier vroeger een klooster, waar duistere praktijken plaatsvonden… De abt en de monniken die in het mooie klooster woonden, namen het vrome leven niet zo serieus. Ze zopen liters wijn, vraten zich vol tijdens de maaltijden en organiseerden bijeenkomsten met heksen en spoken, waarop ze de ‘zwarte mis’ lazen.

Lange tijd ging dit zo door. Totdat, ergens in de Middeleeuwen, een stormachtige avond tijdens Kerst een einde maakte aan de goddeloze uitspattingen in het bos. Omwonende bleven in hun huizen omdat het buiten zo tekeer ging. Plotseling hoorden ze een enorme blikseminslag. De volgende ochtend kwam een jongetje langs het terrein en ontdekte dat het complete klooster verdwenen was in een groot gat in het bos. Het enige dat nog te zien was, waren enkele ontwortelde bomen rond het terrein, het klinkerpad en een kuil. (bron: histortiek.net)

Het moment dat ik aankom bij het Solse Gat, is het moment dat de zon doorbreekt door de bomen. De sfeer die er hangt is magisch. De doodse stilte is niet te vergelijken met de verhalen over dansende en zuipende monniken. Een tijdje wandel ik rond het gat en neem de sfeer in mij op. 

De dansende bomen

Na het Solse Gat kom ik in delen van het Speulderbos waar de bomen in gekke vormen groeien. Dat is waar de bijnaam van het bos vandaan komt: het bos van de dansende bomen. Eeuwenlang kapten de mensen uit de omringende dorpen Putten, Ermelo, Garderen en Speuld de mooiste, rechte bomen om huizen en stallen te bouwen. De kromste eiken en beuken lieten ze staan. Zo ontstond een opmerkelijk grillig bos waar geen boom op dezelfde manier groeit. 

De Prinsenwegen

Dat het Speulderbos een lange historie heeft, vertellen ook de lange brede lanen waar ik overheen wandel. Het zijn de brede zandpaden Nieuwe Prinsenweg de Oude Prinsenweg. Deze kaarsrechte wegen stammen uit de zeventiende eeuw. Stadhouder Willem III gebruikte de ‘koningswegen’ als jachtwegen. Terwijl ik hier loop kan ik mij ook helemaal voorstellen dat vroeger hooggeplaatste heren over deze wegen gingen. Het voelt bijna koninklijk. 

Toch hebben de wegen ook een nadeel. Ze zijn recht en lang. Het lijkt eeuwen te duren voordat ik van de ene naar de andere kant ben gewandeld. De paden zijn ook zo breed dat het bos soms ver weg voelt. Het zijn niet mijn favoriete stukken van de Trage Tocht. 

→ Wandeltip! Bekijk alle trage tochten die ik wandelde >

De Dodenweg

Vanaf de brede wegen doorkruist de Trage Tocht verschillende bospercelen richting de Dodenweg. Ik kom langs de vijfsprong met de picknicktafel, grillige loofbomen en kaarsrechte naaldbomen. En verschillende percelen waar Staatsbosbeheer aan het werk is. De zon gaat steeds feller schijnen en ik dans bijna over de paden. Wat een heerlijke dag voor een boswandeling. 

Drie uur na vertrek kom ik terug bij mijn auto, waar ondertussen nog heel veel meer auto’s geparkeerd staan. Ik doe mijn rugzak af en trek mijn jas uit. Daarna is het tijd voor de rit terug naar huis.

Meer Trage Tochten

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.