Trage Tocht Colckhof en Alerdinck

Een week geleden zat ik mij thuis in de Randstad voor te bereiden op twee weken (werk)vakantie in Twente. Welke wandelroutes kon ik op mijn bucketlist voor deze trip zetten? Ineens schoot mij te binnen dat ik ergens nog een wandelboekje moest hebben: Wandelen op de rand van bos en boerenland van Rob Wolfs. Een boekje met Trage tochten in Overijssel en Gelderland. Na een korte zoektocht vond ik hem en begon te bladeren. Al snel kwam ik uit op de Trage Tocht Colckhof en Alerdinck, een route van 10 kilometer vlak onder Zwolle.

Colckhof en Den Alerdinck

En zo kwam het dat ik vanmorgen op pad ging voor de Trage Tocht Colckhof en Den Alerdinck. Trage Tochten gaan voor minimaal 70% over onverharde wandelpaden. Vaak is het een wandelroute over landgoederen en boerenpaden er omheen. Ik ben benieuwd wat mij te wachten staat, wanneer ik om 8.15 uur in de ochtend de parkeerplaats verlaat het het eerste bospad op wandel. Nou ja aan het weer kan het niet liggen. Het beloofd vandaag zonnig en 17 graden te worden.

De route start over een klein deel van landgoed Colckhof. Via verschillende zandpaden en boogbruggetjes wandel ik door de ochtend. Het is te zien dat het landgoed is aangelegd in Engelse sferen. Kronkelend door het groen met alleen het gezelschap van zingende vogeltjes. Met andere woorden, ik ben weer in mijn happy place 😉

De Colckhof

Vanaf het wandelpad kan ik een kleine blik werpen op De Colckhof. Het landhuis ligt verstopt tussen het groen, een stukje verderop. Het landgoed stamt uit de 28e eeuw en het landhuis dat er nu nog staat uit 1850. Momenteel is het landgoed in beheer van Natuurmonumenten. Langs de route die ik wandel kom ik hier en daar grote beuken en eiken tegen, die, volgens de informatie van Natuurmonumenten, stammen uit de tijd van de aanleg van het landgoed. Behoorlijk oude bomen dus ondertussen. 

De Colckhof is een kleine buitenplaats in de Engelse landschapsstijl met glooiende grasvelden, kronkelpaadjes, waterpartijen, heuvels en oude bomen. Het park is aangelegd naar een ontwerp van de bekende tuin- en landschaparchitect J.D. Zocher. De waterpartijen worden gevoed door water uit de Kolkwetering. In 1998 is door middel van een verbinding met het grachtenstelsel van het naburige landgoed Den Alerdinck het grondwaterpeil op de Colckhof verhoogd. Door deze maatregel verbeterde ook de waterkwaliteit. Op de Colckhof broeden meer dan 50 soorten vogels. Het buitenverblijf werd in de eerste helft van de 19e eeuw aangelegd. Midden 19e eeuw kreeg de familie Van Sonsbeeck het landgoed in eigendom. Zij had ook de buitenplaatsen Den Alerdinck en De Gunne in bezit. Het landhuis is in 1840 in neoclassicistische stijl gebouwd.

–> Tip! Meer wandelroutes over landgoederen >>

Het boerenland

De tocht verlaat de tuinen en gaat op weg naar het omliggende deel van het landgoed. Ik wandel over de brug en langs het water. Overal om mij heen zie ik weilanden en boerderijen. Boerderijen die vroeger allemaal bij het landgoed hoorden, kan ik mij zo indenken. Voor het eerste heb ik een klein stukje asfalt te pakken. Het zal niet voor lang zijn, want Trage Tochten bevatten minimaal 70% onverharde wegen. 

Langs het water van de Nieuwe Wetering, over de brug, kom ik uit op de Zuthemerweg. Bij een bankje stop ik even om mijn jas uit te doen. De zon schijnt zo uitbundig dat het om kwart voor negen al lekker op temperatuur is. Wanneer ik mijn jas om mijn middel knoop, komt een kleine teckel mij vastberaden tegemoet lopen. Helemaal alleen. De weg af turend van waar deze kleine vriend vandaan kwam, zie ik geen baasje. Ik haal mijn schouders op en bedenk dat hij dan vast bij de boerderij hoort die een stukje verderop staat. Maar niets blijkt minder waar…

De teckel en de zoektocht

Een klein stukje verder verlaat ik het asfalt en kom ik terecht op de Zeedijk. Een wandelpad van een meter breed met aan weerszijden bomen en weilanden. Afwisselend en de zon en schaduw (van de bomen) wandel ik de Zeedijk af. In de verte komt mij iemand tegemoet wandelen, met een kleine hond bij hem. Iets aan de houding van deze persoon en de snelheid waarmee hij aankomt, doet mij denken dat de teckel wellicht hier thuis hoort. 

Ik wandel hem tegemoet en vlak voor ik bij hem ben, hoor ik hem hard een hondennaam roepen. Hij staat stil en kijkt om zich heen. Mijn pas versnellend om bij hem te komen, vraag ik vanaf een paar meter afstand of deze meneer misschien een teckel zoekt. “Jazeker”, is het antwoord dat hij geeft. Ik vertel hem dat ik de hond een heel stuk terug ben tegengekomen op de weg en dat de hond de brug over wandelde. Na een snelle “Dank je wel en dat doet hij anders echt nooit.” rent de man de richting op waar ik vandaan kwam. Op zoek naar zijn teckel. 

De Zeedijk van Alerdinck

Maar terug naar die Zeedijk waar ik nu op wandel. Het is een bijzondere dijk kom ik achter wanneer ik thuis, voor deze blog, op zoek ga naar de historie. Ik ben wel benieuwd wat een ‘zee’dijk doet in Overijssel namelijk. Heeft dit te maken met de Zuiderzee wellicht?

In 1825 kwam het grootste deel van landgoed Den Alerdinck ruim één meter onder water te staan. Een noordwesterstorm op de Zuiderzee stuwde toen het water van de IJssel en het Zwarte Water zover op dat in Overijssel een watersnoodramp ontstond met 305 doden als gevolg. De toenmalige eigenaar van het landgoed, Bernard van Sonsbeeck, besloot zijn bezittingen te beschermen door de aanleg van een ruim drie kilometer lange dijk. Het nut van de dijk werd in de 19e eeuw nog zeker twee keer bewezen, toen het water tot bovenaan de dijk stond. Pas in de zestiger jaren van de 20e eeuw is de dijk haar waterkerende functie kwijtgeraakt. Bron: Wandelen op de rand van bos en boerenland.

En zo wandel ik dus over de Zeedijk. In een rustig tempo geniet ik van de omgeving. Aan het einde van de dijk kom ik uit op een boerenweg. Ik moet rechtsaf. Weer een klein stukje verharde weg, de Grote Hagenweg. Even verderop staan een aantal huizen en boerderijen. Net voorbij die huizen sla ik linksaf een heel smal pad op. Het smalle pad loopt tussen de weilanden en langs het pad staan eikenbomen. Het is een lange en een beetje eentonige weg die ik vervolg. Vol goede moed dat aan het einde van de eentonigheid weer iets leuks te wachten staat.

–> Tip! De mooiste wandelroutes over de Utrechtse Heuvelrug >>

Op weg naar Landgoed Alerdinck

En gelijk heb ik, gelukkig. Aan het einde van dat lange smalle pad sla ik rechtsaf en kom uit op een klinkerweg langs een vaart. Aan de overzijde van het water ligt een fietspad en het is een komen en gaan van fietsers. Maar op het klinkerpad waar ik loop, ben ik helemaal alleen. Eén keer moet ik een stap de berm in doen, zodat een auto mij kan passeren, maar verder wandel ik helemaal alleen, midden op die klinkerweg.

Na een tijdje moet ik volgens de route, die ik overigens als GPS heb gedownload en volg via een navigatieapp op mijn telefoon, rechtsaf. Ik betreed een zandpad, dat ligt op het landgoed Den Alerdinck. De twee landgoederen, Den Alerdinck en Colckhof, lopen vloeiend in elkaar over lijkt het wel. 

Den Alerdinck

Den Alerdinck dateert uit de 17e en 18e eeuw en werd in 1648 erkend als havezate. De bewoners werden daarmee toegelaten tot de Ridderschap van Overijssel. De erkenning als havezate bracht een aantal belangrijke voorrechten met zich mee op het gebied van belasting, jacht en visserij. De omringende tuinen zijn rond 1800 door de gebroeders Zocher aangelegd in landschapsstijl met groots opgezette vijverpartijen. De monumentale hekken voor het huis hangen aan pijlers van Bentheimer zandsteen. De havezate bestaat uit het hoofdhuis met bijgebouwen en 35 ha park en is in eigendom van de familie Koning. Het grootste deel van de wandelroute gaat echter over het terrein van landgoed Den Alerdinck II, dat in 1868 werd gescheiden van de havezate. Landgoed Den Alerdinck II is een 120 ha groot landgoed met 7 boerderijen en is in eigendom bij de familie Van Voorst tot Voorst. Bron: Wandelen op de rand van bos en boerenland.

Onverharde paden

Nu ik aangekomen ben op Den Alerdinck, wandel ik weer over onverharde paden. Het is een breed zandpad dat mij meevoert door het bos op het landgoed. Ik ben ondertussen op de helft van de route en merk dat het weer een beetje warmer is geworden. Nu is het tijd geworden om het vest uit te trekken en een slok water te nemen. Terwijl ik geniet van mijn korte pauze neem ik gelijk wat berichten door op mijn telefoon. 

Een foto van mijn zus die op skivakantie is, een bericht van een kennis om mij een goedemorgen en fijne wandeling te wensen en een aantal reacties op mijn instagram story. Via Instagram houd ik volgers vaak op de hoogte van mijn wandelavonturen en voordat ik vertrok van de parkeerplaats postte ik dan ook een foto van mijzelf met de planning van de Trage Tocht van vandaag. Zo leuk om te zien dat mensen meeleven en -lezen tijdens mijn avonturen. 

Kris Kras over Alerdinck

Vanaf brede lanen kom ik uit op kleine kronkelpaden. Ook Alerdinck heeft leuke smalle paden. Ik wandel met een grote boog om het mooie landhuis heen. Om de slotgracht heen, die volgens de informatie van Natuurmonumenten maar liefst 3 kilometer lang is. Op verschillende plekken heb ik mooie doorkijkjes naar het landhuis. De zijkanten en achterkant zijn goed te zien vanaf de wandelpaden. Uiteindelijk kom ik uit bij de parkeerplaats voor het huis. Deze parkeerplaats is een startpunt voor verschillende wandelroutes van wandelnetwerk Salland. 

Ik wandel linksaf over de kleine parkeerplaats en sta dan voor het leukste wandelpad van deze Trage Tocht en misschien wel van de afgelopen wandelroutes die ik maakte…

–> Tip! Ken jij de Umfassungsweg op Landgoed Twickel al? >>

Een sprookjespad

Doe je ogen dicht en visualiseer… Hmm nee niet handig Mas. Ok houd je ogen open, lees verder en gebruik je fantasie: een smal wandelpad met aan weerszijde oude kronkelige bomen. Knotwilgen die groeien in allerlei vreemde bochten. Grillig. En aan de bovenzijde groeien ze naar elkaar toe. Ze vormen een boog, waar ik nu onderdoor mag wandelen. 

Het pad neemt mij een hele tijd mee tot aan de rand van Alerdinck. Daar waar Colckhof het stokje overneemt. En al wandelend op dat pad, fantaseer ik over de mensen die hier allemaal voor mij hebben gelopen, in al die tientallen jaren (en misschien nog wel langer) dat het pad er moet liggen. Ik fantaseer over met wie ik hier zou willen lopen, wanneer ik niet alleen zou zijn vandaag. Ja en als je fantaseert, let je niet op en dus lig ik bijna plat op mijn neus. Een boomwortel heeft mij bruut uit mijn fantasie getrokken en weer met beide benen (nog net aan dan) op de grond gezet. Ok, koppie erbij houden Massie. 

Het laatste stuk Colckhof

Aan het begin van deze Trage Tocht, die overigens lekker traag gaat bij mij ook haha, heb ik een klein deel van dit landgoed gezien. Het einde van de tocht neemt mij verder mee over het landgoed. Via soortgelijke kronkelpaden als in de ochtend wandel ik langs de moestuin, een kleine folly, waterpartijen en nog meer oude bomen. Hier en daar staan kleine boerderijen. Zo wandel ik de laatste minuten op weg terug naar de parkeerplaats. Ik haal nog een keer diep adem, luister nog een laatste keer naar de vogeltjes en stap dan in de auto. Na 3 uur zitten de 10 kilometers in de benen en heb ik weer een mooi wandelavontuur beleefd. 

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.