Een oorverdovende stilte raakt mij… Gewoon op een plek middenin Nederland en het is zo stil dat het mij keihard toe lijkt te schreeuwen. Ik sta op de Hellendoornse Berg, op een slingerend pad midden tussen de uitgebloeide hei en ik hoor niets. En dan ineens klinkt er een zanglijster tussen de bomen door met het hoogste lied. Het is dat lied als achtergrond muziek, dat mij nog lang begeleid tijdens deze route.
Praktische informatie
De wandeling: Groene route Hellendoornse Berg
Afstand: 7,8 kilometer
Soort wandeling: rondwandeling
Start & parkeren: Parkeerplaats Landal park Hellendoornse Berg
Markering: Groene pijlen
Hond: de hond mag aangelijnd mee
Hellendoornse Berg
Deze wandelroute vind ik via een kaart met wandel- en fietsroutes die ik via de post kreeg van één van mijn volgers op Instagram. Zij verbleef op het Landalpark en had voor zichzelf de routekaart gekocht. Doordat ze wist dat ik veel wandel en regelmatig op de Sallandse Heuvelrug kom, kwam ze op het idee de kaart op te sturen naar mij.
Het is deze kaart die ik in mijn vakantiehuis (ben voor een werkvakantie op de Sallandse Heuvelrug) op de salontafel open vouw. Ik ben al regelmatig hier geweest en heb al veel routes gelopen, maar de Hellendoornse Berg ken ik nog niet. En dus rij ik op dinsdagmiddag na werktijd naar Haarle voor het volgen van groene pijltjes op de Hellendoornse Berg.
Hellendoornse Berg
De Hellendoornse Berg is een 40 meter hoge heuvel in de Twents-Sallandse gemeente Hellendoorn in de Nederlandse provincie Overijssel. De heuvel is vernoemd naar het dorp Hellendoorn, dat even ten oosten van de top van de heuvel gelegen is. Verder naar het westen ligt Luttenberg. De heuvel is middels de N35 gescheiden van onder andere de Haarlerberg en de Koningsbelt, gelegen in het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug. Hoewel gelegen in de Sallandse Heuvelrug, behoort de Hellendoornse Berg hierdoor niet tot dit nationaal park.
De gemiste kans
Het startpunt is heel makkelijk. Gelijk tegenover de ingang van Landal het gelijknamige Landal park staat het bord van netwerk Twente. Er zijn vier routes te lopen vanaf deze startplaats en ik kies voor de groene. Dus na het parkeren van mijn auto op de bijna lege bezoekersparkeerplaats van het bungalowpark (geen idee of dat mag, maar ik doe het gewoon), wandel ik aan de overzijde het eerste bospad op.
Een breed breed met de sporen van autobanden. Je kent ze wel, van die soort van karrensporen door het bos. Vol goede moed wandel ik de eerste tientallen meters tot ik bedenk dat ik mijn camera nog niet in mijn hand heb. Als wandelblogger gaat die camera elke wandeling natuurlijk mee. Moet wel iets aan jullie kunnen laten zien natuurlijk van hoe het er daar uitziet.
Ik gesp mijn heup- en borstband los, zwaai die rugzak van mijn rug en steek mijn hand erin. Grabbeldegrabbel… hmmm. Nog een keer grabbeldegrabbel. Geen camera. Wel een telelens van 1,6 kilogram en een fles water, maar geen camera. Chips, die ligt nog thuis op de keukentafel. Een diepe zucht. Rits dicht, tas op de rug en de banden dichtgespen. Nou ja dan maar foto’s maken met de telefoon en voor niets die 1,6 kilo zware telelens meedragen haha
Bikkelen over brede zandpaden
Het eerste deel van de route leidt mij over brede zandpaden. Paden met van dat halfzachte zand, waar het gewoon bikkelen is om vooruit te komen. Tot mijn super geluk stijgt het pad ook nog licht, het is per slot van rekening de Hellendoornse Berg, en de spieren in mijn kuiten doen dan ook al snel hun werk doen.
Bij de kruising aangekomen sla ik linksaf. Ook dit is een breed en zanderig pad, waar het wandelen best uitdagend is. Maar één geluk, het is een afdaling. Ik hoef niet meer tegen een heuvel op te lopen. Op dit moment wandel ik over het vierde brede zandpad en ik hoop eerlijk gezegd toch wel dat er ook nog smalle bospaden gaan komen. Heb nu een beetje het gevoel dat ik tegen het bos aan kijk in plaats van er doorheen te lopen.
Belletje naar de boswachter
De volgende groene pijl geeft aan dat ik de autoweg moet oversteken en het brede pad aan de overzijde in moet lopen. Ik besluit een aantal foto’s te nemen en terwijl ik dat sta te doen, hoor ik het geluid van motoren uit het bos komen. Zo’n vijftig meter voor mij verschijnen er zes motoren, met hun bestuurders natuurlijk, vanaf een smal bospad op de brede zandweg. Gek, want je kunt mij niet wijsmaken dat hier motoren mogen rijden. Eén motorrijder ziet mij staan en geeft een seintje aan de rest om weg te rijden. Vind het maar een raar idee motoren in een bos.
Ik volg de groene pijlen verder en halleluja, een stuk verderop mag ik rechtsaf een smal bospad op. Ik wandel daar langzaam overheen wanneer ik achter mij weer motoren hoor. Het zijn dezelfde zes personen die weer over de brede weg aankomen en een bospad op schieten. Het zit mij niet lekker en dus is een belletje naar Staatsbosbeheer snel gemaakt. “Onwijs bedankt voor het doorgeven en ik stuur er gelijk de boswachter op af. Er mogen daar inderdaad geen gemotoriseerde voertuigen rijden, behalve die van de boswachter zelf.” krijg ik te horen van de mevrouw die de telefoon aanneemt. Ik heb mijn goede daad weer gedaan.
De Hellendoornse berg wordt leuker
Het eerste smalle bospaad laat ik achter mij en verruil het weer voor een breed wandelpad. Dat is even balen, maar het feit dat ik helemaal alleen ben, maakt een hoop goed. Ik kom op dit deel van de berg geen mens tegen. Alleen vogels.
Ik kom al snel op een heel leuk wandelstuk terecht. Een heel smal pad over een klein stukje heide. Hier is de stilte nog indrukwekkender. Er liggen een aantal boomstronken langs het pad en ik besluit op eentje te gaan zitten. Luisteren naar de vogels en genietend van de zon zit ik hier een kwartiertje. Het voordeel van alleen gaan wandelen is dat je met niemand rekening hoeft te houden, alleen met jezelf 😉
De overblijfselen van storm Eunice
Een stuk verder op de route kom ik in een deel van het bos terecht, waar storm Eunice duidelijk haar sporen heeft achtergelaten. Overal waar ik kijk liggen afgebroken takken en omgewaaide bomen. Staatsbosbeheer is al druk bezig geweest met op te ruimen wat er op de paden lag. Stapels met boomstammen liggen langs het brede zandpad achter mij. Maar veel van de bomen blijven liggen in het veld. Dood hout is nieuw leven zeggen natuurbeheerders wel eens.
Langs het hele wandelpad is het een slagveld en ik wandel er een beetje verdrietig doorheen. Het is zo zonde wat de natuur met de natuur heeft gedaan. Maar ja het hoort er helaas bij. Gelukkig is niet het hele bos omver geblazen.
Lente in het bos
Dat het lente is op de Hellendoornse Berg dat is duidelijk. Vogels maken elkaar het hof met de mooiste zangpartijen en bomen vertonen knoppen en hun eerste bladeren. Het is mijn favoriete jaargetijde voor wandelingen. Dat samen met die twee weken in de herfst dat alles in vuur en vlam slaat en de herfstregen nog niet is aangetreden. De lentezon is ook heerlijk en het hele bos ruikt naar zand, dennennaalden en zonneschijn. Dat bijzondere luchtje dat je alleen in een naaldbos kunt ruiken.
Het laatste gedeelte kom ik uit op een boerenweg. De weg loopt langs de zijkant van het Landal park en aan de andere kant van de weg boerderijen en weilanden. Weidse uitzichten, groen gras en een blauwe lucht. Hoe Hollands kun je het hebben op zo’n wandeling. Uiteindelijk sta ik na bijna twee uur weer op de parkeerplaats van het Landal park.
Wandelen over de Hellendoornse Berg
Deze wandelroute heeft mij weer een andere kant laten zien van de Sallandse Heuvelrug. Een kant die niet helemaal mijn hart gegrepen heeft. Ik heb heerlijk gelopen door het bos met de bosgeur in mijn neus. Maar ik ben echt een liefhebber van smalle kronkelpaden. Van die weggetjes die je meenemen diep een bos in. Deze route gaat voor een heel groot deel over brede zandpaden. Het geeft een minder intiem gevoel dan dat ik graag ervaar tijdens een wandeling.
Daarentegen was het een perfecte timing voor deze wandeling. Afgezien van die zes motorrijders, ben ik verder bijna niemand meer tegengekomen. Hier en daar een wandelend echtpaar, maar meer ook niet. Bijna gen mountainbikers (en er loopt toch echt een behoorlijk MTB-traject door het bos), geen schreeuwende kinderen of blaffende honden. Dus al met al heb ik een heerlijk rustmoment in het bos gehad en ben ik opgeladen weer terug naar huis gereden.
Wil je nou meer of andere delen van Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug ontdekken? Check dan mijn andere wandelroutes door dit schitterende en unieke gebied.
Tips voor de Sallandse Heuvelrug
De mooiste heidewandelingen
Een wandeling over de heide, dat is toch wat we allemaal graag doen. Het fenomeen van de paarse heidevelden trekt duizenden mensen naar de natuur voor wandelingen en fotograferen. Maar waar maak je die mooiste heidewandelingen? In dit artikel neem ik je mee langs de...
Wandelroute Holterberg, langs het uitzichtpunt
Een langere wandelroute over de Holterberg. Hij stond al een tijdje op de planning. Veel van de andere ‘bergen’ hier in Salland heb ik al bewandeld en hier liep ik ooit een korte route. Op een donderdagmiddag, wanneer de regen plaats maakt voor de zon, trek ik dan ook...
Trage Tocht Sprengenberg
De Sprengenberg is één van de heuvels op de Sallandse Heuvelrug in Overijssel. Dit Nationaal Park heb ik al vaak bezocht en ook over de Sprengenberg wandelde ik eerder. Tocht heeft de Trage Tocht Sprengenberg mij kennis laten maken met nog onbekende wandelpaden. En...
Over mij
Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>
Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.
