Wandelen in de weipoort: Toen koeien stieren bleken

Heel af en toe sta ik oog in oog met dieren, waar ik echt van slag van ben daarna. De blog achteraf levert wel een fantastisch verhaal op, maar ik geef eerlijk toe dat ik soms gewoon bang ben. Zo ook die keer dat ik ging wandelen in de Weipoort en koeien stieren bleken te zijn…

TOP Zoeterwoude

Ik besloot ‘s avonds een rondje te gaan wandelen in de Weipoort, rondom Zoeterwoude. Ik had de weipoortroute gevonden van TOP routenetwerk, waarbij ik door weilanden van boeren zou gaan. Wandelen bij koeien en schapen. Leek mij super leuk. Wat zou er kunnen gebeuren?

Een route van 9,5 kilometer. Vol goede moed parkeerde ik mijn auto bij La Place (TOP Zoeterwoude) en startte rond zes uur. De wandeling startte door het dorp. I love Zoeterwoude. De zon scheen en ik wandelde langs het water en schattige huizen. Er hing een heerlijk ontspannen sfeer. Door het dorp wandelde ik de polder in. Na een kilometer of drie kwam ik uit bij een boerderij. 

Wandelen in de wei(poort)

Volgens de beschrijving moest ik over het erf, naar het hek. Over het hek, door de wei en aan de andere kant weer over het hek. En dus klom ik overtuigd over het hek. Verderop stond een tiental koeien, maar koeien zijn niet erg. Ik heb wel vaker wandelroutes gelopen, die door weilanden met koeien liepen. Koeien lopen vaak weg, dus ging ik, zoals de weipoortroute zei, die wei in. 

De eerste 30 meter gingen nog goed, tot die koeien mij in de gaten kregen. Als één man (of dier eigenlijk) draaiden die 15 beesten zich om. Shit het waren geen koeien maar stieren. En ze kwamen, nog net niet glimlachend, mijn kant op gehuppeld. Ik kan het niet anders omschrijven als huppelen. Alsof ik een tennisbal was en zij een stel puppies. Ik zag dus 15x ruim 300 kilo op mij af rennen en schrok me rot. Heel snel dacht ik na. Wat nu? Gaat lekker met dat wandelen door de weipoort…

Toen koeien stieren bleken

Ooit had ik in een documentaire gezien dat je bij koeien jezelf groot moet maken en geluid moet maken. Dr. Pol deed dat op tv ook altijd, dus dat moest wel de manier zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Ik hief mijn lichaam op, gooiden mijn armen in de lucht en riep heel hard ‘Jaaaaa, jaaaaaa’. Daar stond ik dan, midden in dat weiland, ‘ja’ te gillen. Maar tot mijn verbazing stonden de dieren stil.  De dieren stonden stokstijf stil. Voor 3 seconden. Ik gebruikten die seconden om mij om te draaien en snelwandelend richting hek terug te gaan.  

En elke keer als de dieren weer achter mij aankwamen, draaien ik mij weer om en riep heel hard ‘jaaaa, jaaaa’, om vervolgens het hele riedeltje te herhalen. De dieren stonden even stil en ik kon weer een stuk terug naar het hek. Ik had vier keer nodig om het hek te bereiken. Nou dat wandelen in de weipoort werd meer een soort van snelwandelen in de weipoort haha.  

Toch stieren

Uiteindelijk stond ik hijgend en trillend op mijn benen weer aan de goede kant van het hek. Wat was er net gebeurd?? Voor ik het doorheb staat de boer naast mij, met een bijna net zo wit gezicht. Duizendmaal excuses, want wat bleek, het waren geen koeien maar jonge stieren, die in de wei stonden. Ja dat had ik ondertussen ook al door…

Door een wei wandelen met koeien is geen probleem. Maar wandelen langs stieren is een dingetje. Die zijn stukken nieuwsgieriger en onvoorspelbaarder. Ze komen op je af. De boer was vergeten een briefje op te hangen aan het hek, dat je hier beter de omweg kon volgen in plaats van door de wei.

Verder met de weipoortroute?

Of toch niet? Ik krijg van de boer een glas water om even bij te komen. Daarna volg ik de omweg. Ik merk dat ik nog niet helemaal mezelf ben. Ik loop nog steeds op trillende benen. Bij de ijsboerderij even verderop trakteer ik mijzelf op een ijsje. De schrik zat nog zo in mijn lichaam, dat ik de tijd neem. Ik bestudeer de Weipoortroute op mijn telefoon. Hoe gaat de route verder? Uiteindelijk besluit ik om te keren en terug naar de auto te lopen. Geen polder voor mij deze avond. Ik wilde gewoon lekker naar huis. 

Veilig wandelen bij koeien en stieren

Veiligheid staat bij wandelen altijd voorop. In de afgelopen jaren heb ik mijzelf, door ervaring en lezen, getraind in wat ik moet doen wanneer ik in bepaalde situaties terecht kom. Ik moet wel, want 98% van de tijd bij ik een solowandelaar. Ik ga vroeg in de ochtend al op pad en weet nooit wat ik tegen kan komen. Of het nu gaat om mensen, dieren of weersomstandigheden. In dit geval was ik blij te weten wat ik moest doen. Ik ben zeker van plan nog een keer te wandelen in de Weipoort en ook dan stap ik de wei in. Maar ik check wel eerst beter of ik uiers zie of niet 😉

Tips voor Zuid-Holland

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.