Kwintelooijen en Plantage Willem III

De wandelroute over Kwintelooijen en de Plantage is een indrukwekkende en afwisselende wandelroute. Het uitzicht over de Gelderse vallei en Veenendaal, de afwisseling tussen de afgraving, het bos en de plantage en de ontmoeting met de Konikpaarden maken dat ik tot deze conclusie kom. 

Wil je meer weten over de kosten van Komoot en hoe het werkt >>

Een Looije op Kwintelooijen

Ok, laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik heb deze route helemaal niet gekozen omdat de natuur mij aantrekkelijk leek, of omdat de routebeschijving mij intrigeerde. Nee joh, ik wilde als Looije gewoon wandelen op Kwintelooijen vanwege de naam. Mijn achternaam, voor de mensen die mij niet persoonlijk kennen, is Looije. Hoe leuk is het dan om te kunnen wandelen op Kwintelooijen. Dus dat is eigenlijk de enige reden. Maar, wanneer je doorleest zul je zien dat ik in mijn conclusie niet teleurgesteld ben door het gebied. 

Over Kwintelooijen

Eerst maar eens verdiepen in het gebied zelf. Ik wil toch altijd wel graag weten waar ik ga wandelen. Kwintelooijen is een gebied dat ontstaan is door zandafgravingen. Tussen de jaren ‘50 en ‘90 van de vorige eeuw werd hier flink wat zand weggegraven en ontstonden de hoogteverschillen die je nu nog terugziet. Naast dat hier heel veel archeologische vondsten zijn gedaan, is het ook gebied dat vol staat met maar liefst 1555 verschillende soorten platen. 

Het eerste deel van de wandelroute laat mij gelijk kennismaken met het unieke van Kwintelooijen. Ik volg namelijk voor een heel groot deel een wandelpad dat om de zandafgraving heen loopt. Met een bosgebied links en een behoorlijke diepte rechts van mij, zorgt dit voor de meest schitterende uitzichten over de vallei voor mij en de stad Veenendaal. 

Bijzondere (on)natuurlijke highlights

Terwijl ik over het pad wandel en regelmatig stil sta om te genieten van het uitzicht rechts, kom ik heel wat bijzondere dingen tegen. Sommige heel passend in de natuur en anderen wat minder…

Het eerste dat opvalt is de grote hoeveelheid sporters in het gebied. Het is dan wel zaterdagochtend en heel wat hardlopers en MTB’ers lopen en rijden hier rond. Ik vind daar iets van, zeg ik altijd netjes, van sporten in de natuur, maar op Kwintelooijen kan het nog heftiger dan schreeuwende MTB’ers: een motorcrosscircuit. De zandafgraving rechts van mij is blijkbaar ideaal om een motorcrosscircuit tegenaan te leggen. HALLELUJA dat er vandaag geen wedstrijd of iets is en ik kan genieten van het geluid van de vogeltjes. 

Paddenstoelen en vogels

Langs de paden van Kwintelooijen verschijnen hier en daar de eerste paddenstoelen. Het zijn er nog niet extreem veel, maar ik speur vrolijk en ontdek af en toe een pareltje, waarvoor ik dan direct op de knieën ga natuurlijk. 

Na een tijdje kom ik bij een bocht in de weg en een uitzichtpunt met bankjes. Het is er druk op zaterdagochtend. Mannen in bruine en groene jassen zitten met verrekijkers naast elkaar en roepen af en toe termen als: “Tien zanglijsters.” of “Vijf bla bla bla vinken.”. het kan niet missen of dit zijn vogelaars die een telling doen van trekvogels. Ik heb absoluut geen verstand van vogels en kan met moeite een koolmees van een pimpelmees onderscheiden en snap eerlijk gezegd dan ook niet echt de lol van turen op een bankje. Maar goed zij zullen mijn wandellust misschien weer niet begrijpen. 

Tussen de bomen door…

Na een lange tijd langs de afgraving te hebben gewandeld, is het tijd om hem letterlijk rechts te laten liggen. Ik sla linksaf en wandel direct een bosgebied in. De vogeltjes fluiten, Vlaamse Kraaien maken ruzie en kastanjes vallen van de bomen. Het is herfst lieve mensen en ik ben in het bos. Ik word daar zo happy van. Even stilstaan (letterlijk en figuurlijk) bij dit punt, diep inademen en genieten van de geur en kleur van dit seizoen. 

Mijn oog valt op een heuvel tussen de bomen door. Ondanks dat ik de route over Kwintelooijen in kort, heb ik wel de informatie van de IVN route bij de hand en kom erachter dat het hier gaat om een grafheuvel. Het is niet de eerste die ik tegenkom tijdens mijn wandelavonturen en zal ook zeker niet de laatste zijn. Toch sta ik er altijd van te kijken hoe mooi en natuurlijk deze oude rustplaatsen zijn. Na 5.000 jaar zijn ze helemaal opgenomen in de natuur en zou ik er bijna aan voorbij gelopen zijn. Het valt gewoon echt niet op. 

De wolf van Kwintelooijen

Wanneer ik door wil wandelen, voel ik dat ik aangekeken word. Voor mij ligt een grote stapel boomstammen langs het wandelpad en van om het hoekje kijkt een schitterende grijze kop mij aan. Staart mij aan moet ik zeggen. Gespitste oren, snuffelend aan de lucht om hem heen. Echt lieve mensen, had ik de riem niet gezien, dan was ik ervan overtuigd geweest dat het om een wolf ging!

Van achter de boomstammen verschijnt nu de eigenaresse van de hond, een hele vriendelijke vrouw met wie ik al snel een kwartier sta te praten. Allereerst wil ik natuurlijk weten wie haar mooie hond is en welke soort. Het is een Saarlooswolfhond, vertelt ze mij. Ooit ontstaan door het kruisen van een Duitse Herder met een Grijze Europese Wolf. De nakomelingen werden daarna weer gekruist met een Duitse Herder. 25% wolf dus zit er in deze hond en dat is te zien. Het is een schitterend beest dat de situatie en zijn omgeving heel goed in zich opneemt. Heel langzaam komt hij, na een aantal minuten, bij mij langs om kennis te maken met een lik over mijn hand. “Oh”, zegt de eigenaresse, “hij voelt nu dat het goed is. Logan is een hond die vanzelf komt. Je moet hem niet gaan begroeten, hij begroet jou.” We praten wat over honden, wolven en de kruisingen. Over het hebben van een hond en de wandelingen die je dan kunt maken. En ook de luidruchtige sporters, die ons twee keer passeren, zijn een gespreksonderwerp. Ik kom erachter dat ik niet de enige ben die moeite heeft met het hele concept van sporten in de natuur (met veel lawaai) haha.

–> Tip! Alle wandelmogelijkheden voor de Utrechtse Heuvelrug op een rij >>

Op naar de plantage

Voor Logan is het genoeg geweest. Hij laat merken door te willen wandelen en dat is voor ons een teken om elkaar een fijne dag te wensen en door te lopen. Logan en de eigenaresse naar rechts en ik rechtdoor. Daar is het punt dat ik Kwintelooijen voor heel even achter mij laat en de Plantage Willem III betreed.

 Ik weet niet hoe het met jou zit, maar zodra ik op de routebeschrijving van de IVN zag dat ik over een plantage zou wandelen, was ik toch wel erg benieuwd waar die naam vandaan kwam. Gelukkig kon ik genoeg aan informatie vinden op het internet

De oorsprong van Plantage Willem III

Plantage Willem III dankt zijn naam aan de tabaksplantage die hier vroeger was gevestigd. De familie Ruys stichtte hier in 1853 een tabaksplantage. Het landschap aan de voet van de Heuvelrug bij Elst werd in die tijd bepaald door de tabaksteelt en de daarbij behorende tabaksschuren. Aan het begin van de 20ste eeuw was de tabaksteelt over haar hoogtepunt. In 1902 kwam de Plantage in handen van ‘N.V. Cultuurmaatschappij Remmerden’, waarna de tabaksteelt naar de achtergrond verdween. Na ongeveer 60 jaar is de onderneming overgedaan aan het gewasveredelingsbedrijf Cebeco en sinds mei 1995 is Plantage Willem III in handen van Utrechts Landschap. 

Op de Plantage ligt een van de grootste droge schraalgraslanden van de provincie Utrecht. De graslanden worden begraasd door halfwilde gallowayrunderen, konikpaarden en wilde damherten. Ook trekt er een herder met schaapskudde rond. De gevarieerde begroeiing van kruidenrijke graslanden, boomgroepjes en struweel is van grote betekenis voor vogels als roodborsttapuit, geelgors, gekraagde roodstaart en boomleeuwerik. Ook de zandhagedis, vele vlinders, sprinkhanen en kleine zoogdieren voelen zich hier goed thuis. Het oostelijke deel van de Plantage Willem III is ingericht als rustgebied. Hier krijgen grondbroeders als patrijs en veldleeuwerik de rust die zij nodig hebben.

Hoger op de glooiende helling van de Plantage Willem III ligt een groot heideterrein. De oppervlakte daarvan is in 2011 meer dan verdubbeld. Vele planten en dieren profiteren hiervan, waaronder zandhagedis en klein warkruid. Hopelijk voelt de nachtzwaluw zich hier straks weer thuis.  (Bron: Utrechtslandschap.nl)

Vanaf de eerste stap op de Plantage voel ik gewoon een hele andere sfeer. Van de afgravingen, door het bos naar de plantage en elk deel heeft een andere uitwerking op mij. De Plantage met zijn weidse uitzichten en open landschap zorgt ervoor dat ik dieper ademhaal. Ik heb zin om met mijn armen wijd uitgespreid rond te lopen. Het voelt letterlijk alsof ik meer ruimte heb om te bewegen en ademen. Zo bijzonder om de werking van de natuur te ervaren op deze manier.

Het ven

Ik wandel over een breed pad tussen de graslanden en heide door. het wandelpad daalt langzaam van een heuvel naar beneden. Heel langzaam en bijna ongemerkt. Mijn oog valt op een rietkraag midden op een grasveld. Het is een opvallende plek zo in het vlakke gebied. Met een kleine bocht gaat het wandelpad om het riet heen tot ik uitkom bij een bankje. Het staat schots en scheef, maar recht genoeg om er even te gaan zitten voor een slok water. 

De rietkraag blijkt om een klein veen heen te staan. Het ven staat vol met water en in het zand rondom het ven staan pootafdrukken van heel wat verschillende soorten dieren. Ik zie paarden- en runderhoeven, afdrukken van reeën en wat kleinere dieren. Volgens de website van het Utrechts Landschap is dit dan ook een favoriete drinkplaats voor onder andere vossen, hazen, dassen, vogels, grote grazers en reeën. 

Ontmoeting met de kudde

Ik weet dat er op de Plantage grote grazers leven en ik hoop ze tegen te komen. Vlak na mijn stop bij het ven wordt mijn hoop beloond: ik kom de grote kudde van de Konikpaarden tegen. De wandelroute gaat vlak langs de kudde. Misschien wel iets te dicht…

Aangekomen bij een kruising waar ik rechtsaf moet kom ik erachter dat de kudde op nog geen tien meter van het wandelpad staat. Met hun hoofden richting het wandelpad. Dat laatste houdt in dat dat hun looprichting is tijdens het grazen. In dubio over wat te doen, blijf ik stilstaan. Ik besluit eerst een aantal foto’s te maken. 

Na een aantal foto’s besluit de kudde de beslissing voor mij te nemen. Een deel besluit namelijk aan de ene kant van het wandelpad te blijven staan en een ander deel wandelt naar de andere kant, om onder de bomenrij stil te blijven staan. Nou dit wandelpad is dus uitgesloten om te bewandelen op dit moment. Ik wandel terug naar de vorige kruising en ga daar rechtsaf. Veel veiliger.

–> Tip! Bekijk een wandelroute vanuit Driebergen >>

Landgoed Dikkenberg en de Sparreboomsche berg

Vanaf de plantage wandel ik langzaam de heuvel weer op. Het naar beneden wandelen ging net nog ongemerkt, maar het omhoog wandelen heb ik iets meer door. Ik passeer nog drie grafheuvels en beweeg langzaam terug richting bosgebied. Via smalle bospaden beweeg ik over landgoed Dikkerberg terug naar de Sparreboomsche berg en Kwintelooijen. Deze heuvel van 55 meter hoog heb ik heb ook al deels beklommen op de heenweg. Via de andere kant bewandel ik hem nu tot ik uitkom bij de beste highlight van Kwintelooijen: de trap!

Sorry? Een trap? Ja een trap. van bovenaan de afgraving tot de bodem loopt een lange trap van 169 treden, die prima af te dalen is. Gedurende de hele afdaling is er een fantastisch uitzicht over de omgeving. De dag dat ik hier wandel staat naast de trap een kudde schapen te grijzen en ik word dan ook nieuwsgierig aangekeken. Een vrolijk geblaat klinkt door de vallei.

Over de bodem terug

Waar ik vanmorgen vroeg langs de bovenrand van de afgraving liep, wandel ik nu door Kwintelooijen over de bodem van de afgraving. Ik ga langs de schapen en over het wildrooster. Via de weg onderlangs het motorcrosscircuit kom ik terug bij de parkeerplaats. De sporters hebben grotendeels plaats gemaakt voor de gezinnen met (kleine) kinderen. Wandelroutes worden opgezocht, terwijl ik mijn wandelroute afrond. Uit een tas in mijn achterbak haal ik een flesje water en een boterham. Deze zijn voor tijdens de rit terug over de A12. Terug naar huis.

Meer routes in Utrecht

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.