“De Sahara bij Ommen daar moet je gaan wandelen.” Dat is wat ik te horen kreeg toen ik via Instagram wat tips vroeg voor wandelingen in het vechtdal. Na een korte zoektocht op het internet ontdekte ik twee wandelroutes van Staatsbosbeheer, die ik aan elkaar knoopte tot een wandelroute van 11 kilometer door de Sahara en de boswachterij Ommen.

Wil je meer weten over Komoot en hoe het werkt? Lees mijn uitgebreide artikel >>

Wat is de Sahara Ommen?

De Sahara bij Ommen in het Overijsselse Vechtdal is een 20 hectare grote zandverstuiving. Vroeger behoorde het gebied tot landgoed Eerde en Baron van Pallandt gaf in 1840 opdracht tot het aanleggen van naaldbossen rondom de zandverstuiving. De baron wilde verdere verstuiving tegengaan. Wat hij toen nog niet kon weten, is dat hij met de aanleg van deze naaldbossen een schitterend gebied heeft laten ontstaan.  

Om de sahara heen vind je boswachterij Ommen, een gebied dat onder andere grenst aan Landgoed Eerde. De bossen zijn voormalig landgoedbos. Ooit behoorden deze bossen tot het landgoed. Het gebied waar de wandelroute doorheen loopt is het Eerder Achterbroek. Het is een oud karakteristiek Saksisch hoevenlandschap, aaneengeregen door houtwallen. Knotbeuken, rododendrons, ijskelders en grafkelders nemen je mee terug in de tijd. En dan is daar ineens ‘de Sahara’. Een heuse Hollandse woestijn. 

Wandelen door De Sahara Ommen

Terug naar de wandelroute. Ik start met de rode route en parkeer mijn auto dus op de parkeerplaats Sahara. Het is pas half acht in de ochtend wanneer ik de auto parkeer. Een zonnige ochtend met een lege Sahara voor mij. De rode route start met een stukje wandelen over en langs de Sahara. Ik woon aan de duinen, maar deze zandverstuiving is daar absoluut niet mee te vergelijken. Het lijkt meer op de zandduinen van de Loonse & Drunense Duinen in Brabant en de Soesterduinen in Utrecht. 

Zandduinen afgewisseld met naaldbomen. Een uitgestrekte vlakte aan goudgeel zand voor mij. Het is er inderdaad prachtig! Gelukkig zijn veel van de paden waar ik overheen loop aangestampt en hoef ik niet veel te ploeteren door möhl zand. 

Wandelen door boswachterij Ommen

Vanaf de grote zandvlakte kom ik uit aan de bosrand van boswachterij Ommen. Het eerste dat opvalt is het geluid van de vogels. Ze zijn duidelijk wakker en voeren het hoogste woord. Daarna dringt de heerlijke lucht van het bos bij mij binnen. De frisse geur van ochtend, de warme sfeer van het bos. Naaldbomen en loofbomen wisselen elkaar af en het zandpad waar ik overheen wandel gaat van breed naar smal.

Er is wel één ding waar ik niet zo blij van word… de muggen. Het is de laatste weken flink raak in de bossen en rond waterpartijen. Gelukkig heb ik voor deze wandeling wel nagedacht over wat ik mee moest nemen en ik trek snel de antimug uit mijn rugzak. Ik spuit mijzelf in en ga de uren daarna door het leven, ruikend naar een goedkope citroen kaars. Maar ja het helpt wel. Geen mug meer die mij durft te prikken. 

Weg kwijt

Voor deze wandelroute heb ik de rode en de gele route aan elkaar geknoopt, maar dat vergeet ik ergens gedurende de wandeling. Ik geniet zo van de omgeving en de geluiden dat ik al een tijdje de rode route volg voor ik mij realiseer dat ik een kilometer terug rechtdoor had moeten gaan in plaats van rechtsaf. Via Komoot, waar ik de route ook in heb gezet, zoek ik een snelle weg terug.

Die snelle weg leidt mij door het struikgewas. Het is een heel smal wandelpad dat mij tussen de naaldbomen, struiken en bomen leidt. Het is een heerlijk pad waar ik mij vooral van herinner dat ik om de twee stappen spinrag van mijn gezicht en armen veeg. Maar dat maakt het wandelpad er niet minder leuk om. 

Terug op de juiste koers

Na een tijdje vind ik de eerste gele pijl en voor de komende kilometers volg ik deze kleur. Ik kom aan bij een heideveld waar ik mijn eerste pauze houd. Er staat een bankje langs het wandelpad en ik trek mijn kleine thermosfles uit mijn tas. Een bakkie koffie is op deze plek toch wel heel erg lekker met dit uitzicht. 

Vanaf het heideveld trek ik het bos weer in. Via allerlei bospaden en langs grasvelden kom ik uit bij een parkeerplaats. Hier staat een picknickbank. Hier trek ik snel mijn leesboek uit mijn tas en mijn eten. Het is alweer een half uur na de koffiepauze en dus weer tijd voor een stop. Hierna wandel ik door en neem ik geen pauze meer.

Landgoed Eerde

Uiteindelijk komt de wandeling uit bij Landgoed Eerde. Als eerste kom ik uit bij de grafkelder van de familie Pallandt. Het is een rijksmonument.

Het kleine stenen gebouw (het is eigenlijk geen kelder) dateert van omstreeks 1850. De toegang lijkt op een tempel door de klassieke vormgeving met pilasters, een architraaf en een fronton.

In de grafkelder zijn drie leden van de familie van Pallandt begraven: Samuel Johannes Baron van Pallandt (1843-1890) en zijn echtgenote Arnoldina Johanna Nobel (1846-1922). Het derde lichaam is van hun enig kind Rudolph Theodorus Baron van Pallandt (1868-1913).

In de grafkelder overwinteren vleermuizen, zoals de baardvleermuis, gewone grootoorvleermuis en watervleermuis. De dikke muren en goede isolatie zorgen voor een vorstvrije ruimte met een gelijkmatige temperatuur. Dat is precies wat vleermuizen nodig hebben. Via luchtkokers kunnen ze de grafkelder in- en uit vliegen.

Natuurmonumenten heeft de grafkelder in 2002 grondig gerestaureerd. Het verhaal gaat dat in de tijd dat de kelder nog in verval was een groepje jongeren door het dak zakte en bovenop op een van de grafkisten belandde. (Natuurmonumenten.nl)

Vanaf de grafkelder is het een klein stukje tot de zichtlijn naar het kasteel. Een imposant gebouw waar tegenwoordig een internationale school in gevestigd is Landgoed Eerde is een schitterende plek om beter te leren kennen. Daarvoor is de route Historisch Eerde een mooie route. 

Langs het ven terug naar het zand

Langs een breed fietspad, via weer een smal pad tussen de struiken door kom ik op wederom bekend terrein. Ik wandel langs de voet van de Besthmenerberg, langs het zeesserven. Het is een bijzonder gebied van meerdere vennen bij elkaar. Wanneer ik hier wandel, hoor ik de kikkers kwaken. 

Terwijl de zon flink straalt en ik ook, wandel ik door de boswachterij terug naar de parkeerplaats. Over verschillende wandelpaden geniet ik van het laatste stukje bos. Terug bij de parkeerplaats is het druk. Niet alleen met auto’s, maar ook met mensen. De parkeerplaats grenst direct aan de Sahara en hele gezinnen vertoeven er in de zon. Kinderen rollen van de zandduinen en moeders smeren zonnebrand. Voor mij de perfecte tijd om terug te rijden 😉

Routes door het Vechtdal

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.